Hulde aan de vrouwelijkheid

Hulde aan de vrouwelijkheid

door Klaus Kunze

Bron: http://klauskunze.com/blog/2020/03/08/huldigung-der-weiblichkeit/

Het boek voor de Internationale Vrouwendag

Het huidige boek voor Internationale Vrouwendag brengt een hommage aan het eeuwige vrouwelijke vanuit mannelijk perspectief. In feite is er het eeuwige mannelijke en het eeuwige vrouwelijke. Zelfs de titel van het boek is een oorlogsverklaring aan de gender charlatans, voor wie er niets eeuwig vrouwelijks is omdat man en vrouw slechts mentale constructies zijn. Zij die zich als man of vrouw affirmeren, leven daarentegen vanuit wat altijd waar is. Hij of zij geeft niet om de geest van de tijd. Wie zich daarmee trouwt, zal spoedig weduwe(n) worden.

Een liefdesverklaring aan vrouwelijke vrouwen moet een rode lap zijn voor alle gender charlatans. Het past niet in hun vooroordelen dat onze vrouwen in werkelijkheid het grootste respect hebben genoten sinds de Germaanse tijden. De zinsnede over de millennia-oude onderdrukking van vrouwen is een sprookje. In onze traditie zijn er grote, zelfbewuste vrouwelijke persoonlijkheden, voor zover onze historische traditie reikt. Ze worden in het boek herdacht op Internationale Vrouwendag.

De geschiedenis van het genderisme, de daaruit voortvloeiende vernietiging en ontkenning van alles wat eeuwig vrouwelijk is, wordt gedetailleerd getoond aan de hand van de intellectuele geschiedenis. Voor de vernietiging van het normale beeld van mannelijkheid is er een parallelle vrije brochure.

Wie zijn hart overstroomt, stroomt ook zijn mond over, dat is algemeen bekend. Zij die vrouwen liefhebben en bewonderen zijn gretig om hen te loven en op te hemelen. Het oprechte verlangen om een geweldige vrouw te vertellen hoe geweldig ze is, wordt geëvenaard door de vreugde van de vrouw om het te horen. Terwijl we onze voeten plonsden in een zwembad met water om af te koelen van de zomerhitte, klaagde een diep bedroefde jonge vrouw me in de hete zomer van 2018: ze had zo'n mooie jurk gekocht, maar op haar werk wilde geen enkele man haar zelfs maar een compliment geven. Iedereen schrompelde ineen onder het opleggen van zogenaamd politiek correct gedrag. Ze durfden niets aardigs te zeggen tegen een mooie vrouw. Het had geïnterpreteerd kunnen worden als een seksueel getinte aanranding of een zogenaamde 'come-on'.

Mannelijk en vrouwelijk gedrag verhouden zich wederkerig tot elkaar. Uiteindelijk kunnen ze alleen worden begrepen vanuit hun effect op het andere geslacht. Ons hele biologische gedragsrepertoire is gericht op het andere geslacht. De veelvuldige culturele overvormingen van onze biologische grondslagen hebben dit in wezen niet kunnen veranderen. Keer op keer hebben ambitieuze religieuze of seculiere opvattingen zich hiertegen verzet. Zij trachten het complementair verstrengelde en onderling verbonden gedrag van de geslachten op te heffen door de vrouw slechts als een aanhangsel van de man te zien of door haar geïsoleerd en niet verwant naast de man te plaatsen. Extreme theorieën ontkennen zelfs elk verschil tussen mannen en vrouwen en beschouwen hen slechts als aangeleerd rolgedrag.

Maar alle ideologische fantasieën mislukken uiteindelijk in het licht van de realiteit. De realiteit van het leven heeft zich altijd verzet tegen ideologische of religieuze obsessies. Reeds in vele kloosters in de Middeleeuwen was het er minder kuis dan geordend.

In de Hoge Middeleeuwen was men allesbehalve preuts: de illustratie en rijmende beschrijving van een seksscène uit het boek laat zien wat het woord "Minne" (vnd ainander mynnen, rechtsonder) eigenlijk betekent (Jans Enikel (1230-1302), Weltchronik, boekverluchting ca. 1420).

Met het "heilige" huwelijk is altijd mogelijk overspel geweest. En ook de nieuwste vastgeroeste ideeën van door gender geobsedeerde mensen zullen niets veranderen aan het feit dat men zich niet kan emanciperen van zijn geslacht en seksualiteit. In het beste geval, kun je het onderdrukken. Maar het leeft en werkt door en breekt bij tijd en wijle door.

Het oorspronkelijke voorwerp van onze nieuwsgierigheid was de vrouw en haar positie in de Middeleeuwen. Maar dit kan niet zinvol worden beschouwd los van de tijdperken ervoor en erna. Van de prehistorie tot nu zijn er duidelijke ketens van oorzaak en gevolg. Als we ze ontdekken, wordt het echt spannend. En het wordt plotseling relevant voor het heden als we de stijgende en dalende ideologische niveaus herkennen. Pas in vergelijking met vroegere ideologieën en doctrines over de vrouw krijgt het ideologische en doctrinaire van menig modieus idee duidelijke contouren.

Vrouwen aan het werk op het veld (13e eeuwse meester uit Midden-Rijnland)

Als we vragen naar het beeld dat vroegere tijdperken van vrouwen hadden, kunnen we niet zonder beelden. Zonder een beeld kunnen wij ons geen exact beeld vormen van het vrouwbeeld in onze geest. Daarom moeten typische hedendaagse foto's ons duidelijk maken waarover we vertellen. Dit verhaal moet emoties nuchter beschouwen, maar ook zelf emotioneel zijn, omdat wij niet naar vrouwen kijken zoals zij aan de buitenkant zijn, maar zoals zij aan ons verschijnen.

Achter het verschillende beeld dat men zich van vrouwen kon en kan vormen, gaan verschillende gevoelens schuil. Door de ogen van de liefde gezien, ziet een vrouw er heel anders uit dan door de hippocratische blik van de dokter of de berekenende blik van de socioloog. Wat er veranderd kan zijn in de gevoelens waarmee men een vrouw vroeger tegemoet trad, dat zouden wij graag willen weten. En: of er überhaupt iets veranderd is. Daarom moeten we vaak en opnieuw met menselijke emoties omgaan. Zij zijn de krachtbronnen van alle verschillende standpunten.

Tenslotte wil dit boek toekomstgericht zijn, juist door naar het verleden te kijken. Wij herkennen daarin onze traditie van onze kijk op onze vrouwen. We hebben ze nooit geboeid, gehuld of verborgen. En waar zij in het verleden niet gelijk waren, hebben wij het idee van gelijkheid uit de lucht gegrepen en het werkelijkheid gemaakt.

Onder invloed van christelijke moralisten wedijverde een vertekend beeld dat de vrouw voorstelde als een moreel gevaar tijdelijk met de heersende opinie in Duitsland. (Illustratie uit het boek, zie gedetailleerde blog post over het)

De levensomstandigheden zijn vaak al millennia lang veranderd. Culturele gedragsnormen moesten met hen mee veranderen. Hoe en waarom dit met enige noodzaak is gebeurd, is wat dit boek wil aantonen. Maar wat altijd is gebleven en ook in de toekomst zal blijven, is bewondering en liefde voor het mooiste dat een man kan ontmoeten: een vrouw.

    Vivant omnes virgines,

    faciles formosae.

    Vivant et mulieres,

    tenerae, amabiles,

    bonae, laboriosae!

 
    Christian Wilhelm Kindleben 1788

De tekst komt overeen met de oorspronkelijke versie van een strofe van het studentenlied "Gaudeamus igitur", Latijnse tekst van Christian Wilhelm Kindleben 1781, vertaald:

Hoog leve alle welgevormde, vriendelijke meisjes, en hoog leve ook de goede, ijverige vrouwen!

Van de pagina van de uitgever:

Klaus Kunze, Das ewig Weibliche im Wandel der Epochen

Von der Vormundschaft zum Genderismus

ISBN: 978-3-938176-71-9

305 pagina's, talrijke illustraties in vier kleuren, paperback, 24,80 €

Genderisten beweren dat de menselijke geslachtsidentiteit slechts een sociale categorie is, een variabele, afhankelijk van cultureel specifieke en historisch veranderende ideeën. In zijn wandeling door de eeuwen legt Klaus Kunze het ideologische en doctrinaire karakter van deze opvatting bloot. Daarbij richt hij zijn aandacht op het "eeuwige vrouwelijke", dat een constante is gebleken in verschillende culturele vormen sinds de tijd van de Germaanse stammen, via de Middeleeuwen, het tijdperk van de Verlichting, het bourgeois tijdperk, en tot in de moderne tijd. Aspecten van het beeld van de vrouw die afhankelijk waren van de tijdgeest veranderden - maar de grondbeginselen van de man-vrouwverhoudingen bleven altijd dezelfde. Modern wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de neurowetenschappen en de genetica bevestigt in toenemende mate de aangeboren verschillen in gedragsstrategieën tussen mannen en vrouwen. De jurist Klaus Kunze traceert dit sekseverschil en de bijzondere rol van de vrouw in de afgelopen millennia in zijn speurtocht door de geschiedenis met diepgaande kennis van de rechts- en cultuurgeschiedenis.

Kunze's werk is een briljante aanval op het genderisme en de ideologisch gemotiveerde waan van gelijkheid, en tegelijkertijd een sterk engagement voor onze eigen nationale en Europese tradities. Ontelbare generaties van onze culturele kring hebben deze streng van waarden en tradities geweven, doorgegeven en omgezet in een intellectuele geschiedenis waarin de verering van de vrouw en de liefde voor haar als moeder en minnares altijd een prominente plaats hebben gehad. Dit heeft in de literatuur en de beeldende kunsten culturele bloesems van supra-temporele betekenis voortgebracht. Vrouwen hadden een creatief effect op de cultuur en gaven vorm aan het dagelijks leven. Zelfverzekerd kwamen zij op voor hun rechten en vochten uiteindelijk voor hun gelijkheid.

Voor het eerst wordt in dit werk een over de tijd verspreid verhaal van de vrouw gepresenteerd: geschreven vanuit een pure bewondering voor de vrouw en gefascineerd door de magie van tegenstellingen en de eeuwige kracht van de liefde tussen man en vrouw.