Verwarring over Sahra Wagenknecht: Ondanks 'controversiële' stellingen in nieuw boek toch weer nummer één

Verwarring over Sahra Wagenknecht: Ondanks 'controversiële' stellingen in nieuw boek toch weer nummer één

Bron: https://zuerst.de/2021/04/12/

Essen/Berlijn. Met haar nieuwe boek, dezer dagen verschenen onder de titel "Die Selbstgerechten" (De zelfingenomenen), heeft het reeds lang linkse lid van de Bondsdag en levenspartner van Oskar Lafontaine, Sahra Wagenknecht, een bom laten ontploffen. Het boek, dat pas na het partijcongres in NRW voor de bondsverkiezingen op zondag in de winkels zou komen te liggen, wordt binnen de eigen gelederen alom gezien als een oorlogsverklaring - iets wat Wagenknecht zelf ten stelligste ontkent.

De schrijfster van het 345 pagina's tellende boek, die in het verleden herhaaldelijk linkse taboes heeft geschonden, windt er ook nu geen doekjes om en bekritiseert bijvoorbeeld de cultus rond de minderheden buiten de geijkte paden, van Friday for Future tot de Black Lives Matter-beweging - Wagenknecht ziet deze als uitwassen van een gedegenereerd "lifestyle links" dat het contact met de echte sociale problemen heeft verloren. Met grote welsprekendheid en deskundigheid hekelt zij het "gespook over diversiteit en vrouwenquota" - zo moet iedere partij, iedere krantenredactie en iedere omroep er voortaan nauwlettend op toezien dat haar personeel op topposities niet uitsluitend Müller, Maier of Schuster heet, maar dat een voldoende aantal buitenlandse namen borg staat voor kosmopolitisme en multiculturalisme. "Iedereen die hier geen rekening mee houdt, wordt gezien als stijf en reactionair."

Anderzijds neemt Wagenknecht het opvallend op voor de "grote anti-Corona demonstraties", waarbij linkse mensen van verschillende pluimage tot nu toe "alleen maar 'complottheoretici' en 'nazi's' op straat hebben gezien", "hoewel iedereen die met een open geest naar foto's van deze demonstraties heeft gekeken, het grote aantal relatief apolitieke, maar juist ontevreden gewone burgers moeilijk kon ontgaan".

Maar de centrale stelling van het boek blijft het verwijt aan haar eigen partij ("De zelfingenomenen") dat zij de problemen van de werkende bevolking en de lagere inkomens grotendeels uit het oog heeft verloren: "Vooral arbeiders en mensen met een laag inkomen hebben geen politieke vertegenwoordiging meer sinds de linkse partijen eigenlijk van partij zijn gewisseld".

Erger nog (vanuit het gezichtspunt van links): terwijl ze felle kritiek heeft op haar eigen kameraden, spreekt Wagenknecht sympathie uit voor de nationaal-conservatieve Poolse regeringspartij PiS, van alle partijen, die volgens haar "staan voor een moedig sociaal beleid van het soort dat men zou wensen van alle sociaal-democratische en linkse partijen in West-Europa". Het was onaanvaardbaar dat de Duitse "linkse levensstijl" zich krachtig bezighield met "het moreel in diskrediet brengen van nationale identiteiten en het verlangen naar stabiliteit, vertrouwdheid en samenhang". De "traditionele gemeenschapswaarden" moeten eerder op prijs worden gesteld.

In zijn eigen partij heerst nu groot ongenoegen over Wagenknecht, die weer eens de moed heeft getoond om onafhankelijk te denken. Bondsbestuurslid Thies Gleiss speculeerde zelfs tegenover de "taz" dat het boek een "afscheidsverklaring" was en "een enkele liefdesverklaring aan de rechtse krachten in het land". De omstreden frontvrouw wil vermoedelijk "opnieuw in de Bondsdag worden verkozen, om dan met haar getrouwen iets nieuws op te bouwen", speculeert hij.

Voorlopig is het enige feit dat Wagenknecht de eerste horde glansrijk heeft genomen: op het partijcongres van Noordrijn-Westfalen Links in Essen werd zij - ondanks hevige tegenwind en twee tegenkandidaten - soeverein op de eerste plaats herkozen met 61 procent. (se)