Beter naar het machinegeweer grijpen dan een seksslavin te zijn

Beter naar het machinegeweer grijpen dan een seksslavin te zijn

door Klaus Kunze

Wij zijn vooral geïnteresseerd in het lot van alles wat ons lief is. Liefde kan eisen en binden, het kan een ander insnoeren en onderwerpen. Een liefde die alleen maar wil hebben en bezitten, vernietigt wat zij schijnt lief te hebben. Liefde kan de geliefde aan een ketting leggen, hem alle vrijheid ontnemen en hem diep ongelukkig maken.

Hoe mannen en vrouwen elkaar behandelen hangt sterk af van cultuur, traditie en opvoeding. In Duitsland vormden vrouwen altijd een voorwerp van bijzonder respect, bewondering en achting. Legenden van het tegendeel zijn vals in hun algemeen verkondigde algemeenheden. Huwelijken op basis van partnerschap bestonden al bij de Germaanse stammen, in de Middeleeuwen en nu nog meer. Bij vele vaders genieten hun dochters, vooral als nestjongen, bijzondere liefde.

In de Indische cultuur daarentegen worden zij bij voorkeur geaborteerd en worden zij beschouwd als minder dan zonen. Veel Mohammedaanse mannen behandelen hun vrouw als het laatste vuil. Assepoester is misschien uitgevonden in Arabië. De welgestelde man houdt er graag een paar vrouwen op na naast zijn blatende en maaiende huisdieren, maar zij mogen niet blaten en hebben niets te zeggen. Ze zijn een deel van zijn eigendom.

Als kleine pasja's die al worden begunstigd en verzorgd door moeders die bereid zijn te dienen, mogen zij met bijna alles wegkomen. Het zijn de vrouwen die hun zonen opvoeden tot kleine pasja's en die hun deze opvatting van hun rol voorhouden. Tegen deze achtergrond schreef de wereldberoemde schrijfster Marion Zimmer Bradley (1930-1999) haar utopische roman "The Broken Chain". Op de geïsoleerde nederzettingsplaneet Darkover hebben zich verschillende territoriale culturen ontwikkeld. In de "droge steden" herkent de lezer snel het oosterse milieu.

Vrouwen dragen hun hele leven een ketting om hun pols. Zelfs kleine meisjes trekken ze speels aan. Hoewel getrouwde vrouwen niet echt geketend leven, symboliseert de ketting dat zij het eigendom van een man zijn. Zij zijn zijn vrouw(en) zonder dat hij "hun man" is. - Jaelle n'ha Melora werd als meisje met haar moeder meegenomen naar de droge steden en tot slaaf gemaakt. Dappere vrouwen van haar familie reizen vermomd achter haar aan en bevrijden haar. De ketting breekt.

Marion Zimmer Bradley heeft in fantastische romans het recht op vrijheid van elke vrouw zo krachtig opgeroepen, dat het symbolische verbreken van de keten op elke lezer een diep, blijvend effect heeft. Bijna op elke lezer - verachters van vrijheid en vijanden van het vrouwelijk geslacht moet ik hier uitsluiten. Het pathos van de vrijheid en de eerbied voor de vrouw zijn krachtig en onvergetelijk samengebald in de romans van Zimmer Bradley: onvergetelijk voor liefhebbers van vrijheid en van vrouwen.

De roman, getiteld De verbrijzelde ketting, werd al in 1976 gepubliceerd, maar is nog altijd actueel. In Europa zijn de achting en de gelijkheid van de vrouw hersteld. Wat ons vandaag wordt opgedrongen in termen van quotafeminisme en gendergaga heeft daar helemaal niets meer mee te maken en dient totaal andere doeleinden.

Slavernij vandaag

Een blik op de Arabisch-islamitische wereld toont ons hoe virulent het culturele tegenbeeld is van ons begrip van huwelijk en partnerschap. Daar hadden onder meer Arabische mannen duizenden Yazidi-meisjes en -vrouwen tot slavernij ontvoerd. Na hun bevrijding sloten velen zich aan bij Yazidi- of Koerdische milities.

Vandaag nog, verspreidde iemand op Twitter een korte video. Ik weet niet waar of wanneer het gemaakt is. Yezidi-vrouwen staan in een halve cirkel rond een vuur. Een bevrijde vrouw trekt haar volledige lichaamsbedekking uit en verbrandt het.

Haar ketting breekt. De scène ademt een diepe symboliek - de symboliek van vrijheid. Het is die vrijheid waar een man soms voor moet vechten. Het behoort toe aan de dapperen. Onze lokale huilebalken weten er niets van. Deze vrijheid leeft alleen in de harten van hen die het zonder hebben moeten doen. Soms leeft het nog een generatie of twee voort. Dan maakt het plaats voor slapheid en een gevoel van recht op een moeiteloos deel van de vrijgevigheid.

"Yezidi #Israa, 20, werd verkocht als seksslavin aan 10 verschillende mannen. Er zijn nog steeds bijna 3000 vermiste vrouwen en kinderen in gevangenschap. Vrouwen werden gedwongen tot seksuele slavernij en jongens werden voor indoctrinatie in de jihad-ideologie gebracht. "

De symboliek van de vrijheid juist in combinatie met sterke vrouwenbeelden had in voorbije tijden de harten van de mannen doen bonzen en hun verbeelding doen spreken. De bekende heroïsche uitbeelding van de Franse Revolutie is hiervan het bewijs. De werkelijkheid zag er in 1789-1792 echter heel anders uit.

De traditie van kettingen

Hoewel er veel te lezen valt over de Amerikaanse slavenhouders, moet men zich al specifiek informeren om de weg van de negerslaven terug naar hun vaderland te kunnen volgen. Ze werden tot slaaf gemaakt door Afrikaanse slavenhandelaren. In de loop der eeuwen tot aan het einde van de 19e eeuw hadden deze ook honderdduizenden "christelijke", d.w.z. Europese slaven "gemaakt". Noord-Afrikaanse staten leefden er lange tijd van.

Maar lang niet alleen Zwartafrikaners werden tot slaaf gemaakt. Rond de Middellandse Zee waren slavenjagers in beweging en deden goede zaken.

    Zij maakten koopvaardijschepen buit, deden regelmatige invallen langs de kusten, voerden allen weg die niet konden ontsnappen, staken vissersdorpen en steden in brand. De slachtoffers van deze overvallen werden naar Algiers, Tunis of Tripoli gebracht en tot slaaf gemaakt. Honderdduizenden Europeanen ondergingen dit lot.
    Beat Stauffer, Neue Zürcher zeitung 25.11.2020

"Tussen 1530 en 1780, zo schat de Amerikaanse historicus Robert C. Davis, zijn naar schatting tussen de 1 en 1,25 miljoen Europeanen - voornamelijk mannen - ontvoerd en tot slaaf gemaakt," aldus de NZZ. Noch de slaven, noch de daders werden gegroepeerd naar huidskleur:

    De onderwerping van lichte en christelijke inwoners van het Middellandse-Zeegebied wijst er dus op dat slavernij in de vroegmoderne periode niet vanaf het begin het resultaat was van diepgeworteld Europees racisme tegen mensen met een zwarte huidskleur. In dit verband moet er ook op worden gewezen dat slavenjagers met een donkere huidskleur en Arabische zowel als Creoolse (tussen)handelaars een centrale rol speelden in de Afrikaanse slavenhandel. Hierop is onder meer gewezen door de Algerijns-Franse socioloog Malek Chebel en de Senegalese antropoloog Tidiane N'Diaye.
    Beat Stauffer, Neue Zürcher zeitung 25.11.2020

Tegen deze culturele achtergrond kunnen wij beter begrijpen met welke vanzelfsprekendheid en vermoedelijk met welk goed geweten de Yazidi-vrouwen tot slaaf waren gemaakt. Het is waar dat de daders, onder andere, fanatieke moslims waren. Maar bovenal waren en zijn zij kinderen van een diepgewortelde culturele traditie. Daarin speelt het idee van persoonlijke vrijheid niet de overheersende rol zoals hier. Slavernij schijnt het lot van het leven te zijn en slaven maken het recht van de overwinnaar.

Zulke kleine pashas zijn nu overal. Het worden er steeds meer. Ze doen wat ze willen en wat ze denken dat hun recht is als mannen - als je het hen toestaat.