Robert Steuckers: interview over de "Europese Synergieën"

Robert Steuckers: interview over de "Europese Synergieën"

Vragen van Jordi Garriga (april 2020)

Wat was SYNERGIES EUROPEENNES?

In de jaren tachtig maakte de nieuwe Franstalige rechtse beweging een aantal uittredingen mee, waarvan de belangrijkste die van Guillaume Faye was. Dit gebeurde begin 1987, en veel medewerkersvan Nieuw Rechts kwamen in hun regio geïsoleerd te staan. Gilbert Sincyr, die de historische centrale in 1986 had verlaten, na kort secretaris-generaal te zijn geweest, had de oproep afgeslagen en was erin geslaagd een groot aantal voormalige leden in de Occitaanse regio's van Zuid-Frankrijk in informele structuren te hergroeperen. Toen ik de vereniging, die het historische kanaal van het ND blijft, in december 1992 verliet, bevond ik mij ipso facto onder de "oudsten", die rond Gilbert Sincyr waren gegroepeerd. Wij zetten heel natuurlijk onze inspanningen in "synergie". Wij zijn begonnen met de oprichting van een zomeruniversiteit dankzij het dynamisme van nieuwe mensen, die geen organische banden hadden met het historische kanaal van de ND, zoals de hooglerares politieke wetenschappen aan de universiteit van Aix-en-Provence, Christiane Pigacé, en de toekomstige advocaat uit Marseille, Thierry Mudry. Het was een succes, maar het vereist een betere structurering van alle krachten die op ons afkwamen. In april 1994 kwamen wij in de buurt van Brussel bijeen om de vereniging "Synergies Européennes" en haar nieuwsbrief "Nouvelles de Synergies Européennes" op te richten. De vereniging organiseerde zomeruniversiteiten tot 2002 en het bulletin werd gepubliceerd tot 2004 (evenals het supplement "Au fil de l'épée"). Het had vertakkingen in Frankrijk, België, Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Italië, Spanje, Portugal, Kroatië, Rusland en de Baltische staten. Het had tot doel de overheersende ideologieën te bestrijden, een Europese geopolitiek voor te stellen, een subsidiaristisch politiek systeem te suggereren, de overheersende, door het neoliberalisme gekenmerkte economie te bekritiseren, de fundamentele kenmerken van de Europese cultuur en de klassieke menswetenschappen te herwaarderen en een levensvatbare ecologie te bepleiten, los van de ideologische vermommingen die deze politieke trend in de loop van zijn bestaan heeft ondergaan. De vereniging heeft twee voorzitters gehad, Gilbert Sincyr (Frankrijk) en Alessandra Colla (Italië), en een secretaris-generaal, ikzelf, die deze functie vervulde, gewoon omdat ik een opgeleide vertaler-tolk ben en in alle Germaanse en Romaanse talen kon communiceren.

Tussen 2004 en 2007 heb ik mijn activiteiten moeten opgeven om beroeps- en familiale redenen. In januari 2007 is vanuit Brussel de website http://euro-synergies.hautetfort.com gelanceerd. Tot nu toe zijn er meer dan 17.000 posts, artikelen en essays gepubliceerd op deze site, die dagelijks wordt bijgewerkt. De archieven van EROE (een Belgische vereniging die onmiddellijk na haar oprichting met European Synergies is gefuseerd) zijn beschikbaar, rijkelijk voorzien van documenten van allerlei aard, op http://archiveseroe.eu , gepresenteerd in de vorm van een soort alternatieve encyclopedie. De site "euro-synergies" werkt in zeven talen (Frans, Nederlands, Duits, Engels, Spaans, Italiaans en Portugees), d.w.z. de zeven talen die door de Koninklijke Academie van België worden aanvaard. De "EROE-archieven" zijn alleen in het Frans. Als vereniging bestaat Synergies Européennes niet meer, ook al omdat de twee belangrijkste Franse animatoren, Gilbert Sincyr en Robert Keil, zijn overleden, evenals de Duitse animator en bezieler Hans-Dieter Hansen.  

Hoe was de ontvangst en de verspreiding van nieuws en informatie georganiseerd?

Door persoonlijke lezingen en door de verspreiding van tijdschriften die geassocieerd waren of waarvan de redacteuren geassocieerd waren met het werk van Synergies Européennes, met name aan de Provençaalse, Italiaanse en Duitse zomeruniversiteiten. Vervolgens waren er de regionale seminars die het leven van de nationale afdelingen van Europese Synergieën doorspekten. Ik verzamelde thuis documentatie en in Italië verzamelde Marco Battarra, een boekhandelaar in Milaan, krantenknipsels, recensies en boeken in het Italiaans, die hij verspreidde onder andere correspondenten. Jean de Bussac en Pierre Monthélie, in Frankrijk, hebben de boeken geselecteerd die moesten besproken worden. De recensies werden alle gepubliceerd in het bulletin of vertaald voor nationale tijdschriften. In Duitsland produceerde Hansen zijn bulletin genaamd DESG-Inform. Mijn tijdschrift Vouloir heeft de achtergrondartikelen gepubliceerd in dossiers die vandaag te vinden zijn op http://www.archiveseroe.eu . Veel nummers van Nouvelles de Synergies Européennes kunnen ook op deze site worden geraadpleegd, en soms in "pdf"-formaat worden gelezen.

Welke invloed heeft uw werk volgens u gehad?

Laten we eerst een onderscheid maken tussen de twee aspecten die uw vraag kan hebben: de impact van onze acties in de campagne tegen de oorlog in de Balkan in 1999; en de algemene impact van de actie van "Europese Synergieën" tijdens zijn elf jaar van metapolitieke activiteiten en van de websites "euro-synergieën" en "archiveseroe.eu" sinds 2007.

Al deze initiatieven maken duidelijk deel uit van een "grote informele pool van reactiviteit/weerspannigheid" die de laatste drie decennia in Europa vorm en reikwijdte heeft gekregen. Deze pool is weliswaar gegroeid, maar heeft nog lang geen tastbaar en substantieel succes geboekt. Deze algemene weerspannigheid kwam voort uit de Europese teleurstellingen na de val van de Berlijnse Muur. Wij hadden gedacht dat Europa zich snel tot een gepacificeerd "Gemenebest" zou samenvoegen, zoals Gorbatsjov had aangekondigd. Vervolgens bewees de chaos op de Balkan dat Europa niet bestond en geen redelijke oplossing kon opleggen voor de conflicten op zijn eigen grondgebied: het uitbreken van de oorlog tegen Servië in 1999 toonde aan dat het altijd de hegemon van over de Atlantische Oceaan was die de agenda bepaalde. De Clinton-doctrine, die stelt dat zij niet langer bondgenoten in de wereld heeft maar geconfronteerd wordt met alien audiences, heeft uiteindelijk de plundering mogelijk gemaakt van informatie die door Europese hightechbedrijven is geregistreerd, via de ECHELON- en Prism-satellietsystemen, zoals blijkt uit de schandalen als gevolg van de onthulling ervan aan het eind van de jaren negentig en in 2013. Vervolgens versnelde de langzame ontbinding van de Europese polities vanaf 2000 om een waanzinnige snelheid te bereiken na de crisis van 2008: in Duitsland luidde Thilo Sarrazin tevergeefs de noodklok met zijn bestseller van meer dan een miljoen verkochte exemplaren, Deutschland schafft sich ab; in Frankrijk werd deze pessimistische terugblik verricht door Eric Zemmour in Le suicide français. Aan deze twee nuchtere en feitelijke werken moeten we de honderden werken toevoegen die de systematische uitwassing van onze samenlevingen betreuren door het festivisme, het genderdenken en alle facetten van het "maatschappelijke", zoveel ontkenningen van de werkelijkheid die ons verhinderen de spelletjes die in de wereld aan het werk zijn duidelijk te zien en een duidelijk en resoluut antwoord te geven. We leven achter een ondoorzichtig rookgordijn dat ons ervan weerhoudt wakker te worden. Slechts een klein aantal, omdat zij de grote lessen van de Grieken niet zijn vergeten, met name Aristoteles, de Romeinen, de klassieke humaniora, Erasmus en de Tacitisten, wijzen dit pandemonium af, maar zij staan nog machteloos omdat zij geen relais in de media hebben. De media blijven grotendeels geblokkeerd, waardoor de verspreiding van een alternatief discours wordt verhinderd, dat ons opnieuw in contact brengt met de schatten die een authentieke overdracht ons zou kunnen helpen herontdekken.

In 1999 was onze actie zowel autonoom, op het grote web, dat toen zijn eerste stappen zette, als verbonden met het initiatief van de onafhankelijke en originele ecoloog Laurent Ozon, die in Frankrijk een comité "Nee tegen de oorlog" had opgericht, dat buitengewoon veel energie aan de dag legde. In Italië zijn onze afdelingen zeer dynamisch geweest en hebben zij bijeenkomsten georganiseerd die kleine randgroepen van gemarginaliseerde lucide mensen en ook de meest prominente notabelen hebben gemobiliseerd: zo heb ik kunnen deelnemen aan een openbare interventie met de burgemeester van Milaan en Dragos Kalajic, de toenmalige ambassadeur van Servië-Yoegoslavië bij de Heilige Stoel. Op het net werd onze actie doorverteld door de Amerikaanse senator van Servische afkomst, Robert Djurdjevic. Ik geloof niet dat het tevergeefs was, omdat het convergenties tot stand bracht met groepen lucide mensen op wie de verouderde en beperkte conventies andere etiketten hadden geplakt. Ik denk met name aan Prof. Jean Bricmont in België en zelfs, als hij zich terughoudender opstelt, aan de analist Michel Collon. Bricmont heeft een authentieke luciditeit verworven, door zich los te maken van achterhaalde ideologische kooien. Collon blijft een gevangene van de overgebleven folklore van links: hij kan zich er niet aan onttrekken, en dat is erg jammer, want zijn politieke analyses zijn over het algemeen nauwkeurig, terwijl wij de politieke en politieke "psycho-pathologieën" systematisch hebben opgespoord, of ze nu van links of van rechts zijn.

De activiteiten van de Europese Synergieën hebben het mogelijk gemaakt ideeën uit te wisselen, mensen bijeen te brengen die elkaar anders nooit hadden gekend, met name over de nationale grenzen heen, die ondanks alles, samen met de taalbarrières, moeilijk te overwinnen muren blijven, iets wat ik als taalkundige ten zeerste betreur omdat, ondanks oppervlakkige verschillen, de Aristotelische grondslag van de Europese beschaving dezelfde blijft, met overal dezelfde mate van regionale variatie. Het is waar dat de verdwijning van de klassieke geesteswetenschappen de Europeanen van elkaar heeft vervreemd, omdat er niet langer die gemeenschappelijke kern van vrije kennis is, die nu "nutteloos" wordt verklaard, dronken als we zijn van ideologische onhebbelijkheden en neoliberaal utilitarisme.

De website "euro-synergies" heeft in de dertien jaar van zijn bestaan ons doctrineel corpus verankerd bij een breder publiek, evenals mijn persoonlijke Twitter-account.

Vindt u dat de huidige sociale netwerken goed werk leveren bij het verspreiden van informatie? Zijn ze geen valstrik die ons doet vervallen in passiviteit?

Ja, ze doen zeker goed werk bij het verspreiden van informatie: daarom is er nu een algemene censuur die accounts blokkeert en er veel laat verdwijnen. Maar deze verspreiding is onvoldoende omdat de accounthouders niet systematisch teksten of beelden heruitzenden. Het is niet genoeg om op "vind ik leuk" te klikken, je moet de tekst ook terugsturen, om een maximale viraliteit te garanderen. Wanneer u een goede tekst op het web leest, moet u die onmiddellijk doorgeven aan uw vrienden. Een andere valkuil die deze goede algemene verspreiding van sociale netwerken relativeert, is de extreme snelheid waarmee tweets of berichten door de feeds gaan, vooral als zij afkomstig zijn van een groot aantal abonnees. Groepen maken een meer gerichte verspreiding mogelijk, wat goed is, maar dan blijven we op de een of andere manier beperkt tot endogame bijeenkomsten. Voor mij moet een synergetische, virale metapolitiek exogaam zijn, zij moet mensen informeren en opvoeden die voorheen niet op de hoogte waren van bepaalde concrete feiten, van de ins en outs die door de dominante media worden verborgen. De feiten tonen, net zoals hun genealogie of hun archeologie, zonder ze te verdraaien, zonder ze door inadequate ideologische filters te bekijken, is de plicht van onze ruimte van luciditeit en reactiviteit. Die moet worden uitgebreid op een exogame manier.