Republikeinse terreur en sanitaire dictatuur: een terugkeer naar Taine en zijn anonieme Engelse dame

Republikeinse terreur en sanitaire dictatuur: een terugkeer naar Taine en zijn anonieme Engelse dame

Nicolas Bonnal

Sinds 1789 bewijst Frankrijk lippendienst aan mensenrechten en vrijheid. Deze woorden leiden naar het slachthuis of naar de dictatuur, en dit op een terugkerende en regelmatige manier. Ik heb het hier al over gehad, met citaten van Augustin Cochin of René Guénon.

Van 1792 tot 1795 beschrijft een anonieme Engelse (een spionne! Een spionne!) de vrijwillig toegestemde gruwelen van de Franse Revolutie. Taine begint dan de opstel van een verzameling citaten uit Le Séjour en France dezer anonieme dame uit Engeland; de eerste bundel is onze favoriet. De Fransman zal zich neerleggen bij elke tirannie als hij (al) een beetje amusement uiteindelijk mag krijgen met zijn QR-code:

"In plaats van zijn pijn op te leggen aan de maatschappij, is een Fransman altijd bereid om troost te aanvaarden en mee te doen met de pret. Als je hun vertelt dat je je vrouw of je ouders verloren hebt, zeggen ze koel: "Je moet getroost worden" - en als ze je zien lijden aan een ziekte: "Je moet geduldig zijn. "Als je hun vertelt dat je geruïneerd bent, worden hun gelaatstrekken langer, hun schouders gaan iets meer omhoog en zij antwoorden met meer medelijden: "Dat is erg jammer, maar wat wil je? ". En tegelijkertijd vertellen ze je over hun geluk bij het kaarten of raaskallen over een stoofpotje.

De Fransen houden van hun regering, vooral als die onderdrukkend is (Macron heeft begrepen dat hoe meer hij zijn pandoeren laat kloppen, hoe meer hij zal worden gerespecteerd):

"De Fransen lijken alleen energie te hebben voor vernietiging, en ze verzetten zich alleen tegen zachtheid of kinderlijkheid. Zij buigen voor een onderdrukkend bestuur; maar zij worden rusteloos en onstuimig voor een vreedzaam vorst of tijdens een minderjaarheid".

Prefecten, commissarissen, experts, besluitvormers, we houden ervan:

"De meeste departementen vallen onder de jurisdictie van een van deze heersers wiens autoriteit bijna onbeperkt is. Op dit moment hebben we twee plaatsvervangers in de stad die arresteren en opsluiten wat ze willen. Eenentwintig inwoners van Amiens zijn een paar nachten geleden opgepakt en zitten nog steeds opgesloten, zonder dat er een aanklacht tegen hen is geformuleerd.

De poorten van de stad zijn gesloten; niemand mag erin of eruit zonder bevel van de gemeente, en dit bevel is zelfs vereist voor de inwoners van de buitenwijken. Boeren en burgers die te paard komen, zijn verplicht de kenmerken en de kleur van hun dier in hun paspoort te laten vermelden, evenals hun eigen kenmerken.

Soms beseft men dat niet alles goed is, maar, zoals onze Engelse dame (zij heeft evenveel voor de Vrijheid gedaan als mijn Tolkien) zegt, de moed verdampt in een gesprek:

"U ziet nu hoezeer de vrijheid in Frankrijk is toegenomen sinds de revolutie, de afzetting van de koning en de komst van een republiek. Hoewel de Fransen dit despotisme ondergaan zonder het openlijk te durven mompelen, ziet men veel melancholiek gefluister en kleine veelbetekenende schouderbewegingen. Het politieke ongenoegen heeft zelfs een passende taal die, hoewel niet erg expliciet, toch perfect begrepen wordt. Wanneer je dus de ene man tegen de andere hoort zeggen: "O, mijn God, het gaat nu slecht met ons!". "We bevinden ons in een zeer kritieke positie" of "Ik zou graag zien dat het allemaal ophield!" - kunt u er zeker van zijn dat hij vurig verlangt naar het herstel van een monarchie en dat hij met even grote ijver hoopt lang genoeg te leven om de schurken van de Conventie opgehangen te zien worden. Hun moed verdampt echter in een gesprek; zij bekennen dat hun land verloren is, dat zij geregeerd worden door rovers; dan keren zij huiswaarts en verbergen al hun kostbare voorwerpen die nog te zien zijn. Als dit is gebeurd, ontvangen zij met zelfvoldaanheid het volgende bezoek aan hun huis. De massa van het volk, hoewel ook niet erg energiek, is hardnekkiger en van nature minder behandelbaar. Maar hoewel zij murmureren en treuzelen, verzetten zij zich niet, en alles eindigt gewoonlijk in hun impliciete onderwerping.

Oorlog tegen het virus, tegen de Islam, tegen Rusland, tegen Duitsland, tegen Europa? We zijn altijd in oorlog en we ronselen het overschot van de hongerende bevolking om een oorlog te voeren:

"De adjunct-commissarissen over wie ik met u sprak, waren enige tijd in Amiens om het werven van rekruten te bespoedigen. Op zon- en feestdagen gelastten zij de inwoners naar de kathedraal te gaan, waar zij hen toespraken en opriepen wraak te nemen op de opgestolde despoten, waarbij zij de liefde voor de roem en het plezier van het sterven voor het vaderland uitdroegen".

De sleutel is de afwezigheid van moed:

"Uiteindelijk, na veel geroezemoes, werden de zaken heel vreedzaam geregeld door de aanwezigheid van de commissarissen en enkele dragonders. Velen zijn vertrokken, en als de dragonders blijven, zullen de laatsten snel volgen. Dit is een nauwkeurige weergave van de stand van zaken tussen de Conventie en het volk; alles wordt uitgevoerd door angst, niets door gehechtheid; de een wordt alleen gehoorzaamd omdat de ander niet de moed heeft zich te verzetten".

De pers is even gemanipuleerd en monotoon als vandaag (geen behoefte aan de oligarchen!) :

"Alle Franse kranten staan vol met beschrijvingen van het enthousiasme waarmee jonge mannen zich te wapen snellen bij de stem van hun vaderland".

Financiële en economische crisis, een kwestie van gewoonte:

"Het wantrouwen tegenover de assignaten en de broodschaarste leidden tot de afkondiging van een wet die de boeren overal in de republiek verplichtte hun tarwe te verkopen tegen een bepaalde prijs, die oneindig veel lager was dan de prijs die zij sinds enkele maanden eisten. Het gevolg was dat er op de volgende markten geen tarwe werd aangevoerd, en nu zijn de dragonders gedwongen het land te besturen om ons voor hongersnood te behoeden.

Onze schrijver noteert in een mooie bloemlezing de mooie plaat:

"In deze twaalf maanden is de Franse regering omver geworpen, de handel vernietigd, het platteland ontvolkt door de dienstplicht, het volk beroofd van het brood dat het vroeger onderhield. Er is een despotisme gevestigd dat nog absoluter is dan dat van Turkije, de moraal van de natie is bedorven, haar morele karakter is verdord in de ogen van heel Europa. Een woede van barbaren heeft de mooiste monumenten van de kunst verwoest; alles wat de samenleving verfraait of bijdraagt tot verzachting van het leven is verdwenen onder het bewind van deze moderne Goten. Zelfs de eerste levensbehoeften worden schaars en ontoereikend voor consumptie; de rijken worden geplunderd en vervolgd, en toch ontbreekt het de armen aan alles.

De smerige schuld is er al, het is een revolutionaire gewoonte die nooit verloren zal gaan:

"Het nationale krediet heeft de laatste graad van devaluatie bereikt, en toch wordt een immense schuld gecreëerd die elke dag groter wordt; tenslotte zijn vrees, wantrouwen en ellende bijna universeel. Dit alles is het werk van een bende avonturiers die nu tegen zichzelf verdeeld zijn, die elkaar beschuldigen van de misdaden die de wereld hen allen aanrekent, en die, omdat zij voelen dat zij de natie niet langer kunnen bedriegen, regeren met de vrees en achterdocht van tirannen. Alles wordt opgeofferd aan het leger en aan Parijs; het volk wordt beroofd van zijn levensonderhoud om te voorzien in de behoeften van een onrechtvaardige metropool en een militaire macht die hen onderdrukt en terroriseert...".

Lang leve de commissarissen die hiervan gebruik maken om wraak te nemen (priesters die bekennen worden ook aangeklaagd en geguillotineerd):

"Alle punten van Frankrijk worden geteisterd door commissarissen die zonder beroep te doen beschikken over de vrijheid en de bezittingen van het hele departement waarheen zij zijn gezonden... deze mannen worden afgevaardigd naar steden waar zij reeds hebben gewoond; zo hebben zij de gelegenheid om hun persoonlijke haat te bevredigen tegen allen die de pech hebben hen onwelgevallig te zijn geweest".

In dit huis der doden dat Dostojevski waardig is (cf. de man die aan alles gewend is - zie mijn boek), is ook een glimlach vereist:

"De mens is geneigd alles te verdragen, en vaak is de wil om kwaad te doen voldoende om ons de volledige macht te geven over het geluk van anderen. Maar het systeem van de Conventie is origineler; niet tevreden met het terugbrengen van het volk tot de meest abjecte slavernij, eist zij een schijn van voldoening en stelt op gezette tijden sancties in tegen degenen die weigeren te glimlachen... Er zijn prachtige festivals in Parijs waar elke beweging van tevoren wordt geregeld door een commissaris; de departementen, die de pracht van de hoofdstad niet kunnen imiteren, zijn niettemin verplicht om hun tevredenheid te tonen. Bij alle gelegenheden waar een openbaar feest wordt gevierd, wordt dezelfde discipline gehandhaafd; en de aristocraten, wier angst het meestal wint van hun principes, zijn niet het minst ijverig... Het extreme despotisme van de regering lijkt alle principes van goed en kwaad, van eer en oneer in de war te hebben gestuurd".

De onderdanigheid van de imbecielen is zodanig dat het niet nodig is ze te arresteren. Ze gaan zelf naar de gevangenis. Een e-mail, sorry, een bericht is genoeg: "De onderwerping van het volk aan een regering die het verafschuwt is echter zo groot, dat het nu nauwelijks nog nodig wordt geacht iemand op de juiste wijze te arresteren. Dikwijls krijgen zij die men wenst te controleren slechts een schriftelijk bevel om zich naar deze of gene gevangenis te begeven, en zij zijn stipter op deze onaangename afspraak dan op het plechtigste bezoek of de galantste dagvaarding. Men pakt haastig een paar noodzakelijke dingen in, neemt afscheid, loopt naar de gevangenis en zet zijn bed in de daarvoor bestemde hoek, alsof het heel gewoon is".

De gedroomde centralisatie, hier is het:

"Het Comité van Openbare Heiligen beweegt zich snel in de richting van de absolute concentratie van de opperste macht, en de Conventie, die het instrument is van universele onderdrukking, wordt zelf een onbeduidend lichaam, waarvan de leden misschien minder veilig zijn dan degenen die zij tiranniseert. Ze houden op met discussiëren en zelfs met spreken".

We zullen hier stoppen. De amateurs zullen ook een prachtig boek in vier delen kunnen ontdekken, aanbevolen door Taine: de Geschiedenis van de Terreur van Mortiner-Ternaux. Het bestaat uit zes delen.

Bronnen:

https://archive.org/details/histoiredelaterr06ternuoft?view=theater
 

http://www.dedefensa.org/article/rene-guenon-et-notre-civilisation-hallucinatoire
 

http://classiques.uqac.ca/classiques/taine_hippolyte/sejour_en_france/sejour_en_france.html
 

https://www.amazon.fr/Coq-h%C3%A9r%C3%A9tique-Autopsie-lexception-fran%C3%A7aise/dp/2251441182/ref=sr_1_1?__mk_fr_FR=%C3%85M%C3%85%C5%BD%C3%95%C3%91&dchild=1&keywords=BONNAL+COQ+HERETIQUE&qid=1629024043&sr=8-1
 

https://strategika.fr/2020/07/19/augustin-cochin-et-le-piratage-mental-des-francais-depuis-1789/