De Uberisering van de Politiek en de Grote Ineenstorting

De Uberisering van de Politiek en de Grote Ineenstorting

Nicolas Bonnal

Zemmour, Macron, LREM, RN, LR, LFI... We naderen deze bespottelijke verkiezingen en we ontdekken nieuwe politieke partijen, snel opgericht, slordig en versleten. De vernietiging van Frankrijk sinds Chirac-Sarkozy-Lagarde betreft ook de politieke partijen. Het breidt zich uit naar openbare diensten, ziekenhuizen en al het andere, en weerspiegelt ons gewone leven: we zinken weg in het Blade Runner-model dat Ridley Scott veertig jaar geleden beschreef (zie mijn boek), d.w.z. ellende en onzekerheid, terwijl aan de top kolossale fortuinen worden opgebouwd, gebaseerd op niets anders dan het organiseren van onze dystopie omdat zij onze geesten beheersen (zie het boek van mijn vrouw over Dick). Tesla wordt het best verkopende merk in Europa.

Laten we eens in herinnering roepen wat onze encyclopedie voor alle doeleinden en zelf ge-uberiseerd (Wikipedia, dus) ons vertelt over uberisatie:

"Uberisatie (genoemd naar het bedrijf Uber), of platformisatie, is een recent fenomeen in de economie dat bestaat uit het gebruik van diensten die professionals en klanten in staat stellen rechtstreeks in contact te komen, op een quasi-onmiddellijke manier, dankzij het gebruik van nieuwe technologieën."

Al deze Amerikaanse technologie is de wereld en onze samenlevingen aan het reorganiseren, pocht Wikipedia:

"De mutualisering van het administratief beheer en van de zware infrastructuren maakt het met name mogelijk de kosten van dit soort diensten en de last van de formaliteiten voor de gebruikers te verminderen. De technologische middelen die uberisatie mogelijk maken zijn de veralgemening van breedband, mobiel internet, smartphones en geolokalisatie.

Dit is het einde van het model van de Trente Glorieuses, pocht onze encyclopedie:

"Dit model van arbeidsorganisatie is gebaseerd op taakgerichte arbeid en staat in feite tegenover het model dat al generaties lang, en met name sinds de Dertig Glorieuze Jaren, wordt erkend, d.w.z. de vaste en gereguleerde wereld van de loonarbeid. Uberisatie maakt deel uit van een bredere marktgeïntegreerde tak van de taakgerichte economie.

Het woord "uberisering" komt van de grote baas van Publicis die in de jaren tachtig de pers onderwierp:

"Uberisatie" is een neologisme, in de Franstalige wereld gepopulariseerd door Maurice Lévy na een interview met de Financial Times in december 2014. De term is afkomstig van het bedrijf Uber, dat een door chauffeurs bestuurde autodienst op wereldschaal heeft veralgemeend en rechtstreeks concurreert met taxi's.

De grap was ons te doen geloven dat de Uber taxi goedkoper is dan onze Marne taxi's of hun uitgestorven opvolgers. Het einde van alle professionalisme en bekwaamheid is de sleutel van het systeem: vandaar de nietigheid van politiek, diplomatiek en zelfs militair personeel. Maar als men droomt van een grote ineenstorting...

"De kenmerken van deze dienst zijn in de eerste plaats de aanzienlijke financiële voordelen die verbonden zijn aan het vermijden van de reglementaire en wettelijke beperkingen van de traditionele concurrentie (het verwerven van een taxivergunning in het geval van Uber), maar ook de quasi-instantiteit, de bundeling van de middelen en het kleine aandeel van de zware infrastructuur (kantoren, ondersteunende diensten, enz.) in de kostprijs van de dienst, evenals de beheersing van de digitale hulpmiddelen."

We kunnen ook zien wat het einde van de zware infrastructuur doet die deze idioten dierbaar is: de ineenstorting van de infrastructuur in alle westerse landen (VS, Frankrijk, Duitsland).

De Petit Larousse is zelf euforisch over het onderwerp:

"De term "uberisatie" duikt op in het woordenboek Le Petit Larousse 2017, waarin het wordt omschreven als: "het in twijfel trekken van het economisch model van een onderneming of een activiteitensector door de komst van een nieuwe speler die dezelfde diensten tegen lagere prijzen aanbiedt, uitgevoerd door zelfstandigen in plaats van werknemers, meestal via internetboekingsplatforms".

Nog euforischer is Le Figaro (de pers is ook al lang en breed uitgemolken):

"Over uberisatie zegt Guillaume Sarlat in Le Figaro: "Uberisatie, iedereen heeft het er vandaag over: alle businessmodellen van de grote groepen zouden op het punt staan te worden ontwricht, uberiseerd, gedesintermedieerd, gecommercialiseerd, in één woord verpulverd door een veelheid aan startups die veel wendbaarder en innovatiever zijn."

Laten we het woord "verpulveren" niet vergeten. Voor de rest verpulvert de kleine strontvreter van Le Figaro de taal van Malherbe en Chateaubriand. Uberisatie is het begin van de korte heerschappij van de pignoufs die ons in Davos-saus naar een technocratisch tijdperk van duisternis willen brengen.

We hebben gesproken over de taak economie, dus laten we het uitleggen:

"De gig economy staat ook bekend als de vraag economie of de gig economy (Engels woord dat concert betekent - de musici van een dansavond worden dikwijls na het bal betaald). Het is een systeem dat gebaseerd is op flexibele, tijdelijke of zelfstandige arbeid.

Politiek is zo een kleine baan geworden. Iedereen zal het hiermee eens zijn en/of dit waarderen.

Media optimisme voegt toe:

"Tegen 2021 genereren thuisbezorging van maaltijden, auto's met chauffeur, betaalde deelname aan enquêtes, microtaken die helpen met algoritmen, sociale netwerken, gegevenscorrecties, de "gig economy" een wereldwijde omzet van $5000 miljard.

Een klein voorbehoud:

Tegen 2025 kunnen 500 miljoen mensen voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van de gig economy. De vrijheid en het gemak van toegang die de platforms zo succesvol maken, zijn nu gebaseerd op de uitbuiting van deze werknemers".

Niet alleen de werknemers worden uitgebuit, maar ook klanten en consumenten. De uberisering van cultuur en onderwijs hebben de jongere generatie voorbereid om hun toestand als ilots te aanvaarden. De bobo van vandaag (en zijn ruïneuze, uitgemergelde nakomelingen) heeft de mediasubcultuur van zijn uber-stedelijke poetsvrouw.

Deze degradatie van het menselijk materiaal, voorbereid gedurende veertig jaar (zie mijn Open Brief aan het Oude Blanke Ras), was de conditio sine qua non en de voorwaarde voor de uiteindelijke ontmanteling van onze maatschappij en ons vaderland. Met de ontevredenheid zelf politiek overmeesterd, heeft de Blade Runner kaste weinig om zich zorgen over te maken.