De oprichting van een soevereine technocratie

De oprichting van een soevereine technocratie

Alexander Dugin

Bron: http://www.elespiadigital.com/index.php/tribuna-libre/37294-2022-04-03-12-58-15

Ik geloof dat een van de ernstige problemen die wij nu hebben, is dat wij ons blijven vastklampen aan oude houdingen en denkpatronen in een tijd waarin de objectieve omstandigheden veranderd zijn, vooral omdat wij blijven geloven dat de Russische regering in twee kampen verdeeld is: het ene bestaat uit liberalen binnen het systeem (6de zuil) en het andere uit patriotten.

In een normale toestand zou het geldig zijn voor de patriotten om in hun woonplaatsen opgesloten te blijven, maar aangezien wij in een noodtoestand terecht zijn gekomen, is het het beste om de regering te steunen. Het lijkt erop dat er op dit moment een dodelijke strijd tussen de twee partijen wordt gevoerd, ook al zitten wij midden in een oorlog in Ukraine.

Men moet echter wel bedenken dat deze oorlog de kansen van het liberalisme in Rusland (of dat nu dat van de 5e colonne is, die zo goed als verdwenen is, of dat van de 6e colonne, die zich met tussenpozen blijft manifesteren) volledig heeft vernietigd. Op het moment dat het Westen Rusland loskoppelde van de mondialisering, begon de 6e colonne vanzelf uiteen te vallen.

Soms lijkt het wel of de liberalen net zo wanhopig op het moment wachten om terug te slaan (of in de tegenaanval te gaan) als de nazi's van het Azov Bataljon in Mariupol (een organisatie die in Rusland verboden is).

Burgers, vrijwilligers en soldaten die in Novorossija vechten en sterven, zijn verontwaardigd, verbijsterd en ontzet bij het horen van de punten die bij de onderhandelingen tussen Medinski en Abramovitsj in Istanbul overeengekomen zijn. Kadyrov, die de quintessentiële stem van de Russische wereld is geworden, heeft openlijk zijn afwijzing geuit. Het is natuurlijk niet meer dan normaal dat deze verklaringen ongenoegen hebben veroorzaakt en de autoriteiten zijn zich daarvan bewust, en dit wordt nog verergerd door de successen van de militaire operaties en de eerste Oekraïense aanvallen op ons grondgebied (de aanslagen in Belgorod, enz.). Dit alles heeft alarmbellen doen rinkelen, en terecht.

Maar toen de strategen van Moskou deze speciale operatie lanceerden, wisten zij dat zij geen andere keus hadden dan de vijand te verslaan en hun doel te bereiken: de demilitarisering en denazificatie van Oekraïne. Het is niet voldoende om alleen Novorossija of de Donbass te bevrijden, het is nodig om verder te gaan. Natuurlijk zal Kiev onze voorstellen nooit vrijwillig aanvaarden, en als het dat wel doet, zal het gewoon genoegen nemen met het terugdraaien van wat overeengekomen is. Poetin begrijpt dit beter dan wie ook, en daarom weet hij dat de start van de speciale operatie het punt is waar geen weg terug is.

Daarom is de hevige strijd tussen de 6e colonne en de patriotten slechts een spookbeeld dat ons blijft achtervolgen na de start van de speciale operatie op 22 februari 2022. De dingen zijn beslist veranderd: wij kunnen niet langer denken dat nu de patriotten de enigen zijn die iets doen, terwijl de liberalen alles saboteren. Ik geloof dat wij getuige zijn van de geboorte van een "soevereine technocratie", omdat onder de huidige omstandigheden het enige dat telt, de efficiëntie is bij het bereiken van één enkel doel: actief bijdragen tot de verwezenlijking van de Overwinning. In een noodtoestand is de ideologie van het individu niet meer van belang: een patriot die alleen maar klaagt en schreeuwt is geen nodige figuur op het politiek toneel meer. Daarentegen is een "liberaal" die vandaag voor het land, het leger en het volk strijdt, steun en vertrouwen waard. Onze criteria moeten aan de actualiteit worden aangepast.

Daarom zal het ontstaan van een soevereine technocratie het hoofddoel van onze regering worden. Als dat gebeurt, dan zullen de oude ideologische twisten in Rusland tot het verleden behoren. Als linksen, patriotten of liberalen samenwerken door hun bloed te vergieten voor onze Overwinning, dan betekent dat dat wij allen verenigd zijn voor het grotere goed. Tijdens de noodtoestand moeten wij elke vorm van ideologische controverse terzijde schuiven. Onze enige code moet de "code van de overwinning" zijn, en dat betekent dat wij niet op onze eigen mensen mogen schieten. Onze steun moet erop gericht zijn de overwinning van Poetin, Rusland en operatie Z te ondersteunen, want het gaat erom dat wij op een kritiek moment nuttig zijn voor het vaderland.

Dit is een moment van leven en dood. Natuurlijk is elke liberaal die tegen operatie Z is, een verrader. Er kan geen twijfel over bestaan, want zij werken voor de vijand: er is hier geen argumentatie te ontplooien. Maar wanneer patriotten en linksen de autoriteiten overkritiseren - wij zouden allemaal graag willen dat dit zo snel mogelijk voorbij was, maar dergelijke operaties kosten tijd - dragen wij niets meer bij. Evenmin is het aanvaardbaar dat voormalige liberalen, die nu beweren patriotten te zijn, hun middelen gebruiken om hun vroegere critici te vervolgen.

Ons enige motto moet nu echter zijn: de overwinning behalen. Vandaar de vraag: wat hebben wij eraan bijgedragen? De overwinning is veel belangrijker dan de "fouten" die de regering gemaakt heeft: de Samoerai-code zegt dat een heer goed is in de mate dat hij door een goede samoerai gediend wordt. Het is juist die goede dienst die de heer goed maakt, en niet andersom. De "soevereine technocratie" moet alles doen wat zij kan voor Groot-Rusland, ons Moederland, en op het beslissende moment kan ieder van ons de strohalm zijn die helpt om uiteindelijk de Overwinning te behalen.

Er zijn twee problemen die wij het hoofd moeten bieden: ideologische geschillen binnen de regering en ons soms zeer uitgesproken wantrouwen tegenover de autoriteiten. Al deze problemen gaan terug tot de strijd vóór Operatie Z en zijn een soort zelf-sabotage geworden. Wij zijn niet in de positie om om de macht te vechten en een ongebreideld conflict onder elkaar zou kunnen leiden tot het verlies van alles. Onze overwinning hangt af van de consolidatie van onze soevereiniteit en eenheid. Vandaar het oude gezegde: "beter werk, broeder". Broeder en geen carrièremakers of opgeblazen critici.