Zullen de Verenigde Staten de Europese Unie opbreken?

Zullen de Verenigde Staten de Europese Unie opbreken?

Markku Siira

Bron: https://markkusiira.com/2022/10/01/hajottaako-yhdysvallat-euroopan-unionin/

Na de Tweede Wereldoorlog besloten de kapitalisten een meer verenigd Europa te creëren als opstapje naar het door hen gewenste "wereldbestuur". Het project, dat begon met de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, culmineerde in de Europese Unie, waarvan het politieke doel was een federalistische superstaat te vormen die het continent zou besturen ten behoeve van de kapitalistische belangen.

De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO), opgericht in 1949, is de militaire defensietak van de westerse heersende elite in Europa, die tot taak heeft Rusland tegen te gaan en de naoorlogse landen van de eurozone te controleren in naam van een gemeenschappelijke veiligheidsarchitectuur.

Tot dusver heeft de Unie, die de Amerikanen mede tot stand hebben gebracht, de zaak van de westerse globalisten goed gediend, maar om hun economische en politieke macht te behouden, lijken de elites nu de westerse machine te willen verfijnen.

Nu we het eindspel hebben bereikt van de bestaansreden van de NAVO met de Oekraïne-crisis (waarin zij probeert Rusland te vernietigen), zijn er scenario's naar voren gebracht over hoe de VS zich zullen beschermen tegen de waarschijnlijke mogelijkheid dat Rusland de oorlog wint. Hier is wat speculatie over het onderwerp.

Europa de-industrialiseert, d.w.z. gaat industrieel achteruit omdat het ideologisch gebonden is aan de belangen van de VS en afziet van samenwerking en handel met Rusland. Niet zozeer Rusland wordt getroffen door het sanctiebeleid, maar de Europese productie en de Europese economie.

Hierdoor wordt het voor Europese bedrijven binnenkort aantrekkelijker om zich in de Verenigde Staten te vestigen. Op die manier ondersteunen zij de binnenlandse economie, gaan zij de waardedaling van de dollar tegen en helpen zij Amerika concurrerend te houden ten opzichte van China.

"De Verenigde Staten hebben geen permanente vrienden of vijanden, alleen belangen", zo verwoordde Henry Kissinger ooit de botte lijn van de Amerikaanse "deep state", het permanente staatsapparaat. Washington heeft er dus geen moeite mee zijn zogenaamde bondgenoten te verraden als dat nodig is.

Neem bijvoorbeeld Australië, de vazalstaat van de VS op het zuidelijk halfrond. In zijn hybride oorlog tegen China heeft Washington zijn kangoeroevazal aangespoord de spanningen met Peking te laten escaleren, in naam van zijn eigen belangen op het gebied van buitenlands beleid.

Als gevolg daarvan reageerde een geïrriteerd China op de Aussische agressie met economische wapens en stopte het met de aankoop van steenkool uit Australië. Op dat moment begonnen de VS onmiddellijk hun orderboeken te vullen en hun eigen steenkool aan China te verkopen, waardoor de prijzen van de "bondgenoot" werden onderboden.

De VS doen nu hetzelfde met Europa en de eerste stap is het opzettelijk ondermijnen van de EU terwijl de militaire alliantie NAVO in stand wordt gehouden in een poging Rusland te vernietigen. Terwijl Brussel en veel lidstaten trouw weigeren handel te drijven, kopen de VS nog steeds de grondstoffen die zij nodig hebben van Rusland, zelfs midden in een hybride oorlog.

Tot dusver heeft de EU haar doel bereikt door de eurolanden te mobiliseren tegen de Russische Federatie. De Russische economie heeft het sanctiebeleid echter doorstaan, dus vanuit het oogpunt van de VS dient de Unie haar doel niet langer.

De verzwakking van de EU - of het uiteenvallen van het blok als geheel - zal de VS dus niet deren, wier houding wordt geïllustreerd door de oude uitdrukking van Victoria Nuland, nu vice-minister van Buitenlandse Zaken, "fuck the EU".

De huidige situatie wordt geïllustreerd door het feit dat zelfs Finland, de modelleerling van de EU en nettobetaler met een te hoge schuldenlast, bilaterale "samenwerkingsovereenkomsten op defensiegebied" heeft gesloten met de VS en Groot-Brittannië. Dit is vermoedelijk zo dat zelfs als de Unie instort, de Anglo-Amerikanen nog steeds hun strategische partners hebben in een afnemend Europa, vlak naast Rusland.

Terwijl het Amerikaanse rijk worstelt om te overleven in een ontluikende multipolaire wereld, kannibaliseert het in toenemende mate zijn vazalstaten en feitelijke koloniën, die lijden onder het egoïsme van Washington. Helaas zijn veel Finnen nog steeds zo verblind door de Amerikaanse populaire cultuur en politiek dat zij niet zien waar dit toe leidt.