David Engels denkt na over zijn werk Spengler: Denken over de toekomst.


David Engels denkt na over zijn werk Spengler: Denken over de toekomst

Door Javier Navascués


Bron: https://elcorreodeespana.com/hispanidad-y-geopolitica/558345695/David-Engels-reflexiona-sobre-su-obra-Spengler-Pensando-en-el-futuro-Por-Javier-Navascues.html

De bekende historicus David Engels (Verviers, België, 1979) is onderzoeksprofessor aan het Instytut Zachodni in Poznan (Polen), waar hij zich bezighoudt met de diepgaande studie van vraagstukken in verband met de westerse intellectuele geschiedenis en de Europese identiteit. Hij is ook voorzitter van The Oswald Spengler Society. Auteur van het baanbrekende boek Le declin, wijdt David Engels ook een groot deel van zijn werk aan het schetsen van een mogelijke hervorming van de Europese instellingen, gebaseerd op wat hij noemt "Hesperialisme", een diepgaande en vernieuwende combinatie van het beste Europese patriottisme met het meest uitgewerkte culturele conservatisme. In Letras Inquietas heeft hij deelgenomen aan het collectieve werk Las 13 claves del Nuevo Orden Mundial.

Waarom is Spengler de grote onderzoeker van de Westerse ziel geweest?

Spengler is ongetwijfeld een van de grootste filosofen in de geschiedenis van de westerse beschaving. Men kan twisten over de waarde van zijn metafysisch denken - hij behoorde tot de school van het vitalisme, dat uiteindelijk neerkomt op een dualisme dat zeer moeilijk logisch vol te houden is - maar de feitelijke parallellen die hij ontdekte tussen de grote menselijke beschavingen behoren tot de belangrijkste dingen die ooit op dit gebied geschreven zijn. Persoonlijk is het niet zozeer de analyse van de Europese geschiedenis die ik als origineel zou willen bestempelen - voor een groot deel zagen zijn tijdgenoten dat ook zo - maar de ontdekking van de onvermijdelijke noodzaak ervan in het licht van analoge ontwikkelingen in andere culturen; een dubbele historische "vervreemding" die ons niet alleen in staat stelt het Westen in een geheel nieuw licht te zien, maar ook om de niet-Europese beschavingen vanuit een geheel ander perspectief te benaderen.


Daar komt nog bij de bijna mathematische precisie waarmee Spengler ook op deze basis de toekomst van Europa trachtte te voorspellen; een poging die grotendeels als geverifieerd moet worden beschouwd 100 jaar na de publicatie van Der Untergang der Abendlandes, waarin de afname van de bevolking, de teloorgang van het christendom, het miljarden dollars kostende socialisme, de milieuvervuiling, het populisme, de massamigraties werden aangekondigd, de opkomst van niet-Europese volkeren (vooral uit Azië en de Islam), het pacifisme, het uitsterven van het dorp, de geestelijke vermoeidheid, de deïndustrialisatie, het Duitse leiderschap van de Europese Unie en nog veel meer, terwijl de oorlog in Oekraïne misschien het laatste hoofdstuk van het Caesarisme inluidt. Mijn eigen onderzoek naar Spengler wordt dus gedreven door twee imperatieven: enerzijds, als historicus, om het denken van Spengler in analogieën verder uit te werken (en af en toe te corrigeren), en anderzijds, als westerling van de 21e eeuw, om analytisch en essayistisch ons eigen heden te helpen vormgeven in het licht van de culturele morfologie van Spengler.


Vertel ons in het kort iets over de Faust-mythe en hoe die van toepassing is op de Europese mens, en dus wat de Faustiaanse natuur is.

Voor Spengler wordt elke cultuur gekenmerkt door een uniek en onmiskenbaar wereldbeeld, dat diep geworteld is in haar culturele ziel, een specifieke en onnavolgbare manier om God, de Mens en de wereld te zien en te begrijpen. De Egyptenaar ziet de wereld als een lange weg die rechtstreeks naar het dodenrijk en het hiernamaals leidt, de Oosterling als een ruimte van bestemming die geheel bepaald wordt door onberekenbare goddelijke willekeur, de Griek en Romein als een verzameling concrete en materiële lichamen, en de Westerling als een ruimte van abstracte en oneindige kracht die uitnodigt om voortdurend de horizon af te meten, zichzelf te overtreffen en al het bestaande te vertalen in krachten en functies. Zoals de legendarische Faust is de westerling onverzadigbaar, onbevredigd, onmatig, altijd even nieuwsgierig als megalomaan. Zijn hang naar "meer" komt evenzeer tot uiting in de architectonische dimensie van kathedralen en wolkenkrabbers als in de muzikale dimensie van de polyfonie van zaalvullende orgels en grote symfonieorkesten, in de politieke dimensie van kruisvaarders en veroveraars als in de wetenschappelijke dimensie van de ruimtevaart en de kernsplijting. Men zou er dus verkeerd aan doen de geschiedenis te zien als een soort lineaire ontwikkeling van de vooruitgang ten opzichte van de huidige stand van de kennis der Europeanen: veeleer is de spitstechnologie een
zuiver product van de westerse mens (die van zijn kant niet in staat is vele van de grote scheppingen van andere beschavingen op hun juiste waarde te schatten) en zal zij binnen afzienbare tijd van enkele generaties met hem verdwijnen en op enkele rudimenten van loutere toepassingstechnologie na ten onder gaan....


Welke oplossingen stelt u voor om deze achteruitgang te voorkomen?

Laat ik eerlijk zijn: wij kunnen het verval niet voorkomen; wij kunnen het hoogstens een beetje tegenhouden en vooral proberen het zo vorm te geven dat wij onze eer kunnen verdedigen en onze beschaving als levenskader zo lang mogelijk in stand kunnen houden, ondanks haar beginnende verstening; dat is de plicht die wij niet alleen verschuldigd zijn aan onze voorouders, die deze beschaving met grote offers hebben opgebouwd, maar ook aan onze nakomelingen, aan wie wij haar zo ongeschonden mogelijk willen nalaten. Het Romeinse Rijk, de Chinese Han-dynastie of de Egyptische Ramessiden zijn typische voorbeelden van hoe zo'n versteende beschaving vele generaties lang kon voortbestaan, zij het in een steeds zwakkere en vereenvoudigde vorm, en haar erfenis kon doorgeven aan latere beschavingen. In dit verband heb ik in mijn verschillende recente boeken over dit onderwerp de nadruk gelegd op twee oplossingen. In "Wat te doen? Leven met de teloorgang van Europa" (Spaanse versie: Madrid, EAS, 2019), heb ik benaderingen laten zien over hoe individuen trouw kunnen blijven aan de idealen van hun beschaving, zelfs tegen de weerstand van een hele samenleving in, en deze kunnen doorgeven aan latere generaties; in Renovatio Europae (Renovatio Europae. Por una renovación hesperialista de Europa, Madrid, EAS, 2020) en mijn laatste deel, Europa Aeterna (nog niet in het Engels verschenen), heb ik met talrijke co-auteurs het politieke idee van "hesperialisme" geschetst, d.w.z. een cultureel conservatief Europees patriottisme dat ons zou kunnen helpen onze huidige crisis te boven te komen en de laatste fase van onze beschaving in te luiden op basis van de kennis van de werking van de geschiedenis.


El Correo de España is niet verantwoordelijk voor de meningen van zijn medewerkers, die daarvoor alleen verantwoordelijk zijn.
 

Javier Navascués

Adjunct-directeur van El Correo de España. Radio- en TV-presentator, spreker en scenarioschrijver. Hij is sportredacteur geweest van El Periódico de Aragón en Canal 44. Hij heeft meegewerkt aan media als EWTN, Radio María, NSE, en Canal Sant Josep, Adelante la Fe, waarvan hij directeur was, en Agnus Dei Prod. Acteur in de Cura de Ars documentaire en in een ander werk tegen het cultuurmarxisme, John Navasco. Hij heeft virale video's gemaakt, zoals El Master Plan en El Valle no se toca. Hij heeft momenteel een blog in het prestigieuze portaal InfoCatólica en werkt af en toe mee aan Somatemps, Ahora Información, Español Digital en Radio Reconquista in Dallas, Texas. Hij werkt samen met het programma Javier Cárdenas aan OKDIARIO.

 

Kommentare