Palestina uitwissen

Palestina uitwissen

Andrea Marcigliano

Bron: https://electomagazine.it/cancellare-la-palestina/

Trumps plan voor Palestina is duidelijk. En uitgesproken. Een eenvoudig plan – althans in woorden. Het uitwissen. En daarmee definitief een van de belangrijkste, misschien wel dé belangrijkste oorzaak van conflicten in het Midden-Oosten elimineren.

Absurd? Niet echt. Natuurlijk lijkt het op het eerste gezicht waanzinnig, maar… er zit een methode in deze waanzin.

Als we een korte blik in het verleden werpen, merken we dat Palestina als politieke entiteit een vrij recente uitvinding is.

Het gaat uiteindelijk terug naar de tijd waarin Arafat, de historische leider van de PLO, Palestina onafhankelijk verklaarde – in 1980. Hooguit kunnen we een paar decennia teruggaan, maar niet veel. Want de Arabische bevolking in die gebieden begon zich pas anders te voelen dan de Jordaniërs en andere Arabieren omdat ze door Israël bezet waren – en in wezen in de steek gelaten door de rest van de Arabische wereld.

De rest is recente geschiedenis. De droom van Arafat en zijn bondgenoten. De omstreden en onzekere oprichting van een Palestijnse Autoriteit die een staat wilde worden – maar daarin niet slaagde.

De absurditeit van deze embryonale staat, die zich uitstrekt over twee gescheiden gebieden: de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook.

De onmogelijkheid voor een steeds zwakker en verdeelder bestuur na Arafats dood om effectieve controle te behouden over de toegewezen gebieden.

De politiek van Israël en vooral die van Netanyahu, die duidelijk tegen de oprichting van een Palestijnse staat is en zich in plaats daarvan richt op de uitbreiding van israelische nederzettingen en versterkte woongemeenschappen.

Dan hebben we de fundamentele onverschilligheid, zo niet vijandigheid van de Arabische wereld. Die in woorden altijd de Palestijnse zaak heeft gesteund. Maar alleen in woorden, want politieke keuzes en beslissingen gingen bijna altijd in de tegenovergestelde richting.

En tenslotte de machtsovername van Hamas in Gaza.

Die definitief het vage embryo van een Palestijnse staat heeft gebroken. En bovendien een realiteit heeft gevestigd die wordt beheerst door een sterke jihadistische groepering. Die zich met geweld heeft opgelegd aan de sociale en religieuze realiteit van de Palestijnen.

Een complexe realiteit, aangezien bijna 30% van hen christenen zijn. En ook de moslimmeerderheid is verre van homogeen. Ze is zeker niet volledig te herleiden tot een fundamentalistische groepering.

Daar komt nog bij dat de oude Palestijnse verzetsbeweging nationalistisch was, zonder religieuze kenmerken en in wezen seculier. Net zoals de overblijfselen van de PLO dat nog steeds zijn.

Hamas daarentegen heeft een uitgesproken jihadistische ideologie. Weliswaar verschillend van al-Qaeda en vooral van ISIS, omdat het zich momenteel alleen richt op de controle over Gaza. En misschien nog belangrijker: omdat het dringend Iraanse steun nodig had. Dus die van een sjiitisch land – dat volgens de normen van Hamas als ketters zou moeten worden bestreden.

De realiteit leidt vaak tot vreemde allianties. Toch mag de ideologische oorsprong van Hamas niet worden vergeten. Die is niet verbonden met het opkomende Palestijnse nationalisme, maar eerder gericht op een pan-Arabische visie.

Hieruit vloeit de logica achter Trumps beslissingen voort.

Palestina als staat is een recente uitvinding – of beter gezegd, een recente droom.

Dus kan het worden geëlimineerd. Teruggebracht, min of meer, naar wat het tot voor kort was: een louter geografische aanduiding.

Waanzin? Ik zou voorzichtig zijn om het zo snel zo te noemen.

Trump zet Egypte en het meer meegaande Jordanië onder druk om de verantwoordelijkheid te nemen voor de uit Gaza verdreven Palestijnen. En om Amman de controle over delen van de Westelijke Jordaanoever te laten heroveren.

Egypte zou aanzienlijke economische steun ontvangen om de hervestiging van Palestijnen uit Gaza in de Sinaï mogelijk te maken.

Een hoge prijs, ja – maar nog altijd lager dan die van een langdurige, uitputtende oorlog.

Gaza zou zo de droom van Groot-Israël voltooien.

En de Palestijnen zouden eenvoudigweg niet meer bestaan.

Natuurlijk is het voorlopig slechts een plan. De uitvoering ervan stuit op veel obstakels. En er zullen er in de toekomst waarschijnlijk nog veel meer ontstaan.

Toch is het een concreet plan. Dat moet worden bekeken zonder overdreven verbazing. En vooral zonder domme ironie.