Illegale migratie: de chaos van 2015 zou zich kunnen herhalen

Torsten Groß:

Illegale migratie: de chaos van 2015 zou zich kunnen herhalen


Bron: https://kopp-report.de/illegale-migration-das-chaos-von-2015-koennte-sich-wiederholen/

De Zweedse politica Ylva Johansson, Europees commissaris voor Binnenlandse Zaken, heeft maandag een vluchtelingenkamp in aanbouw op het Griekse eiland Lesbos bezocht. De faciliteit moet het kamp vervangen dat afgelopen september bij een brand volledig werd verwoest. Het was in brand gestoken door migranten die hun overbrenging naar het Griekse vasteland wilden forceren. Twee van de daders, elk 17 jaar oud, beiden afgewezen asielzoekers uit Afghanistan, werden onlangs veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. Vier andere verdachten staan nog terecht. Ongeveer 6.500 migranten leven momenteel voorlopig in tenten op Lesbos.

Johansson, die behoort tot de linkse Arbeiderspartij in haar geboorteland Zweden, bevestigde tegenover de pers dat er nieuwe vluchtelingencentra zullen worden gebouwd op vijf eilanden in de Egeïsche Zee. De Europese Unie financiert het project met 270 miljoen euro. Tegelijkertijd riep Johansson de lidstaten op solidariteit te tonen in de vluchtelingenkwestie. "We moeten het migratieprobleem 'europeaniseren', elkaar steunen en geen enkele lidstaat of eiland alleen laten. En ik moet ook zeggen dat ik kan begrijpen dat elk geduld ergens een einde heeft en ik begrijp dat dit einde nabij is," zei Johansson.

Hij doelde echter niet op de Midden-Europese landen en vooral Duitsland, dat de afgelopen jaren tot 60% van de asielzoekers in de EU heeft opgevangen, maar op de landen rond de Middellandse Zee, die volgens de huidige Europese wetgeving de asielaanvragen moeten behandelen van vreemdelingen uit derde landen die via hun grondgebied de EU binnenkomen. Tenminste, dat staat op papier. In het verleden werden veel asielzoekende migranten gewoon doorgelaten naar Midden-Europa zonder door de autoriteiten te zijn geregistreerd. Pas na de sluiting van de Balkanroute en de inwerkingtreding van de overeenkomst tussen de EU en Turkije in 2016 ebde de toevloed van vluchtelingen uit Zuidoost-Europa weg, zij het zonder volledig te stoppen.

Reeds een week geleden hadden de ministers van Binnenlandse Zaken van vijf mediterrane EU-landen in een gezamenlijke verklaring opgeroepen tot een eerlijker verdeling van de last van onregelmatige massamigratie naar Europa. De samenwerking met de belangrijkste landen van herkomst van de vermeende asielzoekers in Afrika en het Midden-Oosten moet worden verbeterd. Tegelijkertijd zouden andere EU-lidstaten meer bereidheid moeten tonen om nieuw aangekomen "vluchtelingen" uit mediterrane landen op te nemen. De ministers spraken zich ook uit voor een gecentraliseerd terugkeermechanisme op EU-niveau om afgewezen asielzoekers sneller naar hun land van herkomst te kunnen uitzetten.

De vraag is hoe de door Johansson en de Zuid-Europese regeringen bepleite europeanisering van het migratiebeleid er uiteindelijk uit zal zien. De EU werkt al jaren intensiever samen met de landen van herkomst om de veelgenoemde "vluchtoorzaken" te bestrijden. Dit beleid, dat voornamelijk bestaat uit meer financiële steun ter bevordering van de economische ontwikkeling in de ontvangende staten, zal in het beste geval slechts op lange termijn succesvol zijn. Bovendien hebben deze inspanningen een terugslag gekregen door de gevolgen van de Coronapandemie, die ook de onderontwikkelde landen in Afrika en het Midden-Oosten hard treffen.

De grootschalige repatriëring van afgewezen asielzoekers, centraal gecoördineerd door de Europese Unie, zou zeker de meest verstandige manier zijn om de migratiedruk op Europa te verminderen. De consequente uitzetting van vreemdelingen die geen asielrecht hebben maar om economische redenen naar de EU zijn gekomen, zou immers veel potentiële immigranten ervan weerhouden de gevaarlijke reis te ondernemen. Maar het is onwaarschijnlijk dat dit ook werkelijk zal gebeuren, vooral omdat Johansson als de verantwoordelijke EU-commissaris weinig gemotiveerd lijkt om illegale immigranten in grotere aantallen naar huis terug te sturen.

Afgelopen oktober zei Johansson dat deportaties geen "raketwetenschap" waren en dat de kwestie gewoon prioriteit moest krijgen in Brussel. Tegelijkertijd benadrukte de linkse politicus dat er geen druk mag worden uitgeoefend op landen van herkomst die weigeren hun burgers die uit de EU zijn gezet, terug te nemen, omdat het in het belang van de EU is om goede betrekkingen met deze landen te onderhouden.

Dit zal echter niet werken zonder politieke druk, met inbegrip van economische sancties en het schrappen van hulpfondsen. De landen van herkomst profiteren immers aanzienlijk van de emigratie van hun landskinderen naar Europa, vooral door de overmakingen van hun in het buitenland wonende burgers aan achtergebleven familieleden, die in totaal aanzienlijk hoger liggen dan de door de EU betaalde ontwikkelingshulp. Alleen al om deze reden hebben de regeringen van de landen van herkomst weinig belang bij overnameovereenkomsten met Brussel, die ook zeer impopulair zijn bij hun eigen bevolking. Met een ruimhartiger visumverlening en meer economische stimulering alleen, zoals mevrouw Johansson wil, zal op dit punt dus geen vooruitgang worden geboekt. Ook de EU-Commissie moet zich hiervan bewust zijn.

Dan blijft alleen nog de derde bouwsteen over van de geëiste "Europeanisering van het migratieprobleem":

De "eerlijke" verdeling van buitenlanders die de EU illegaal zijn binnengekomen over de lidstaten.

Brussel propageert al jaren precies deze "oplossing", maar die stuit op afwijzing, vooral in Oost-Europa. Volgens de laatste "hervormingsplannen" van de eurocraten, die afgelopen najaar werden gepresenteerd, zouden individuele staten daarom alleen in uitzonderlijke situaties, zoals de vluchtelingencrisis van 2015, gedwongen mogen worden om migranten tegen hun wil op te nemen. "Geëngageerde solidariteit" heet dat in het officiële EU-jargon. Maar zelfs dit concept heeft weinig bijval gekregen en is daarom voorlopig op de lange baan geschoven. Voorlopig blijft dus het beginsel van vrijwilligheid van kracht, wat betekent dat model Duitsland het grootste deel van de migranten die naar Europa komen zal blijven opnemen, ongeacht of zij bescherming nodig hebben of niet. En bijna allemaal zullen zij permanent bij ons blijven, omdat uitzettingen van afgewezen asielzoekers bijna onbestaande zijn, vooral wanneer de betrokkenen afkomstig zijn uit landen in Afrika of het Midden-Oosten. Vorig jaar stuurden de Duitse autoriteiten slechts 7.847 mensen terug naar hun land van herkomst, 63 procent minder dan in 2016.

Als de linkse partijen en hun "maatschappelijk middenveld" hun zin kregen, zou Duitsland veel meer migranten opnemen uit Griekenland en andere landen rond de Middellandse Zee, en uit Balkanstaten waar duizenden illegale immigranten zijn gestrand op weg naar Midden-Europa. Mochten de Groenen de sterkste kracht worden bij de federale verkiezingen in het najaar, wat geenszins onwaarschijnlijk is gezien de aanhoudende zwakte van de CDU/CSU-partijen in de peilingen, en mocht er misschien zelfs een Groen-Rood-Donker-Rood-coalitie in de federale regering komen, dan zou Duitsland zich moeten voorbereiden op een nieuwe golf van vluchtelingen. Dat zo'n horrorscenario niet uit de lucht gegrepen is, blijkt uit het voorbeeld van de Verenigde Staten, waar de linkse president Joseph Biden onmiddellijk na zijn aantreden het restrictieve asielbeleid van zijn ambtsvoorganger Trump ongedaan maakte, en zo (opzettelijk?) een massale toeloop van Latijns-Amerikaanse armoedemigranten naar de zuidgrens van Amerika ontketende.

Het ziet er nu al naar uit dat Europa een nieuwe vluchtelingencrisis te wachten staat. Griekse gemeenschappen in het grensgebied met het naburige noorden van Macedonië hebben onlangs melding gemaakt van toegenomen activiteit door smokkelaars en migranten op de zogenoemde "Balkanroute". Naast mensen uit het burgeroorlogsland Syrië zijn het vooral Afghanen, Pakistani, Irakezen en Noord-Afrikanen die op deze manier Centraal-Europa proberen te bereiken. De meesten van hen hebben economische motieven, zij willen ontsnappen aan de economische ellende in hun thuislanden, die nog verergerd is door de Coronapandemie. Als politiek links in deze precaire gemengde situatie het politieke roer in Duitsland in handen neemt, zou de vluchtelingenchaos van 2015 zich wel eens kunnen herhalen.

Meer informatie hierover zal verschijnen in het tweede deel van onze analyse van het vreemdelingenbeleid in het verkiezingsprogramma van de Groene Partij voor de Bondsdag, dat binnenkort hier op Kopp Report zal verschijnen!

Bestelinformatie:

» Udo Ulfkotte: Die Asylindustrie, 272 Seiten, 19,95 Euro 9,99 Euro – hier bestellen!

» H.-H. Mitterer: Bevölkerungsaustausch in Europa, 205 Seiten, 16,99 Euro – hier bestellen!

» Chr. Jung / Torsten Groß: Der Links-Staat, 326 Seiten, 22,99 9,99 Euro – hier bestellen!

✘ Jetzt wieder vorrätig: Nährstoffreiche Langzeitlebensmittel für die zur Krisenvorsorge ✘