Wokeness - Het fascisme van mensen van kleur?

Wokeness - Het fascisme van kleurlingen?

Erich-Körner Lakatos

Bron: https://zurzeit.at/index.php/wokeness-people-of-colors-fascism/

Een ontkrachting van de Kritische Rassentheorie uit een bekwame pen

De Neue Zürcher Zeitung (NZZ) bewijst eens te meer een westerse krant te zijn. Met andere woorden, het is een krant die feiten publiceert en meningen afdrukt die in de Duitse of Oostenrijkse gedrukte media tot de reeds rituele verontwaardiging van de politiek correcten zouden leiden. Met de gebruikelijke woordenschat: Opruiing, taboes doorbreken, verachting van de mensheid, racisme.

Dat geldt natuurlijk ook voor een auteur die dat durft te doen. In dit geval is het de redacteur van het Hamburgse weekblad Die Zeit. De man schrijft zichzelf Josef Joffé (foto) en is door zijn afkomst onverdacht van enige radicaal rechtse neigingen. Joffé werd geboren in Lodz (toen Litzmannstadt) in maart 1944, als zoon van de Joodse juwelenhandelaar Fajfusz Joffé en zijn vrouw Bluma, née Gluk.

In zijn paginagroot artikel in het feature-katern van de NZZ van 21 maart 2022 behandelt Joffé een verschijnsel waar hij en vele anderen minder goed mee overweg kunnen. De titel is Wokeness as Delusion - In San Francisco groeit het verzet tegen de nieuwe tegenverlichting die "Critical Race Theory" heet.

In het begin laat de schrijver zijn lezers kennismaken met een nieuwigheid in de stad van de bloemenkinderen en formuleert hij: "Meer "woke" dan San Francisco kun je niet krijgen. Onlangs heeft de stad winkeldiefstal tot 950 dollar gedegradeerd van een "misdrijf" tot een "overtreding", die zelden wordt vervolgd en zelden wordt bestraft. Zoals gewenst, raakten minder Afro-Amerikanen in de wetmolen verstrikt. Maar sociale rechtvaardigheid heeft een prijs. Vooral in de armere buurten schoot de diefstal omhoog. Tientallen drogisterijen gingen failliet ... 80 procent van alle ondervraagden gelooft nu dat de misdaad onverbiddelijk toeneemt." Geen na.

Joffé pakt dan hard uit met de Critcal Race Theory, aan de hand van het voorbeeld van de nieuwe toelatingsprocedure op de scholen van de stad:

"Ouders werden echt boos toen het erop aankwam, op die openbare scholen waarvan de reputatie gebaseerd is op toelatingsexamens. Deze helpen vooral begaafde kinderen uit arme districten die zich geen 40.000 dollar per jaar voor elite openbare scholen kunnen veroorloven. Maar het selectieprincipe heeft te veel Amerikanen van Oost-Aziatische afkomst in de plooi van een veeleisend leerplan gebracht. Dus weg met de testen ... Meer zwarten en bruinen ("mensen van kleur") moeten in de betere scholen komen; elke verzwakkende groep krijgt zijn voedzame soep door evenredige vertegenwoordiging ...

Wanneer prestaties verdacht zijn, ontstaat er een nieuw klassensysteem dat macht en status verdeelt volgens etniciteit en biologie.

Volgens welk principe? Het antwoord wordt gegeven door de "kritische rassenleer", die zich onverbiddelijk een weg door het bewustzijn vreet. Het te veredelen als "kritiek" en "theorie" is te veel eer. De Kritische Rassentheorie is een ideologie die het voordeel van de eigen groep als een universele moraal aankleedt. Zo oud als de mensheid, elke ideologie rechtvaardigt waarom wij recht hebben op meer dan u."

De kern van de Kritische Rassen Theorie (CRT) is, volgens Joffé, gewoon het streven van de eigen groep (mensen van kleur) naar meer invloed met een ideologische mantel bedekken. Verwijzend naar de sociale wetenschapper Karl Mannheim en zijn sociologie van de kennis, worden de basispijlers van elke discussie betwist. Waarheid wordt een louter construct of zelfs een illusie, een uitvloeiing van sociaal zijn die het denken bepaalt. Want er zouden alleen maar perspectieven en vertellingen zijn. Door de waarheid te ontaarden in een kwestie van mening, legt de CRT de basis voor een blijvende leugen over de wereld. Een ander instrument is Antonio Gramsci's concept van culturele hegemonie. Want het woord is het wapen dat gedachte en wil bestuurt. Zo opgevat is het "ware" slechts het nuttige, dat de overheersing baart.

Zich baserend op een werk van William Galston (foto), presenteert Joffé de grondstellingen van de Kritische Rassentheorie:

    - Ras is alles. Weg met leugenachtige integratie, assimilatie en kleurenblindheid.
    - In plaats van Martin Luther King volgen wij Antonio Gramsci. Hij heeft ons de ogen geopend voor het feit dat de culturele hegemonie de sociale orde consolideert - ten voordele van de machthebbers.
    - De burgerrechtenbeweging heeft slechts symbolische winst opgeleverd, maar zij heeft wel hoofden doen omdraaien. De mensen begrijpen niet dat discriminatie structureel is. Bijgevolg moet het systeem kapot gemaakt worden.
    - Wij veroordelen het liberale beginsel van gelijke kansen. Want alleen gelijkheid van resultaat moet Mensen van Kleur geven waar zij recht op hebben.
    - Positieve actie als ladder om hogerop te komen is window dressing. Wat gelijkberechtiging lijkt te dienen, is slechts bedoeld om het blanke voorrecht te verbergen. De mythe van gelijke kansen garandeert alleen maar de voortzetting van de blanke suprematie.

De giftige kern wordt geformuleerd door een hoofdideoloog van de CRT, Ibrahim X. Kendi, in zijn bestseller How to Be an Antiracist (2019): "Alleen toekomstige discriminatie kan de huidige discriminatie uitbannen".

Met andere woorden, de CRT kan vergeven noch verzoenen. Want racisme maakt deel uit van het blanke DNA. De blanke kan het niet van zich afschudden, omdat hij niet doorheeft hoe bedorven het is. Slavernij en de gevolgen daarvan, volgens de benadering van de heer Ibrahim X. Kendi, nieuwe onrechtvaardigheid. Gisteren waren zwarten het slachtoffer, nu moeten blanken bussen betalen voor hun vroegere voorrechten, of ze nu kind of opa, dokter of werkloze zijn.

Wel, dat zijn mooie vooruitzichten ...