Van de Oekraïense crisis tot de Zuid-Chinese Zee

Van de Oekraïense crisis tot de Zuid-Chinese Zee

Markku Siira

Bron: https://markkusiira.com/2022/03/24/ukrainan-kriisista-etela-kiinan-merelle/

Terwijl de internationale aandacht gericht is op de Oekraïne-crisis, heeft China intussen "drie van zijn bezette eilanden in de betwiste Zuid-Chinese Zee volledig gemilitariseerd", beweert de Amerikaanse admiraal John Aquilino.

Volgens Amerikaanse bronnen heeft China "de eilanden die het in de Zuid-Chinese Zee heeft gebouwd bewapend met marine- en luchtafweerraketsystemen, laser- en stoorapparatuur en gevechtsvliegtuigen".

Aquilino schat dat de Chinese installaties op "Mischief Reef, Subi Reef en Fiery Cross Reef" voltooid schijnen te zijn. Het is nog onduidelijk of China van plan is meer militaire installaties in andere delen van de maritieme regio te bouwen.

De admiraal voegt eraan toe dat "de rol van deze eilanden is om de offensieve mogelijkheden van de VRC uit te breiden tot buiten de kust van het vasteland" en dat China vanaf de eilanden "jachtvliegtuigen, bommenwerpers en raketaanvalscapaciteiten kan inzetten".

Aquilino waarschuwt ook dat "commerciële en militaire vluchten in de buurt van deze eilanden binnen het bereik van Chinese wapens liggen", wat volgens hem "een bedreiging vormt voor alle landen die in de buurt van deze eilanden opereren".

Tijdens een patrouille van een Amerikaans maritiem patrouillevliegtuig P-8 Poseidon werd het herhaaldelijk uitgedaagd door Chinese radioberichten waarin een strenge waarschuwing werd gegeven dat "China de soevereine controle heeft over de Spratly-eilanden en de omliggende zeegebieden. Blijf alstublieft uit de buurt om misstappen te voorkomen".

De VS beweren dat China de gebieden in militaire bases verandert. China antwoordt dat zijn actie in de eerste plaats defensief is en tot doel heeft de soevereiniteit van de Volksrepubliek te beschermen.

"De doelstellingen van China in de Zuid-Chinese Zee kunnen in drie hoofdpunten worden samengevat", zegt Gabriel Honrada.

Ten eerste wil China dat de Zuid-Chinese Zee "een toevluchtsoord wordt voor zijn kernonderzeeërs, die in het westelijk deel van de Stille Oceaan moeten opereren om een nucleair afschrikmiddel tegen de Verenigde Staten te kunnen vormen".

Ten tweede is China van plan om van de Zuid-Chinese Zee "een bufferzone tussen zichzelf en de Verenigde Staten te maken in geval van een conflict in de Straat van Taiwan". Ten derde streeft China "naar controle over de onderzeese rijkdommen van de Zuid-Chinese Zee, namelijk olie, gas en visserij, en naar beveiliging van zijn eigen zeehandelsroutes".

China heeft Taiwan als de meest directe bedreiging voor zijn kernbelangen gezien, omdat de VS deze provincie tot hun blasfemisch uitstalraam hebben gemaakt, waarbij zij zichzelf presenteren als een verwesterd en anticommunistisch "alternatief China". China daarentegen ziet Taipei als niet meer dan een "schurkenprovincie die uiteindelijk in het vasteland moet worden opgenomen".

China is twee decennia geleden begonnen met de militarisering van de maritieme regio, tot ergernis van de Verenigde Staten en hun bondgenoten in de Stille Oceaan, en van de Zuidoost-Aziatische staten die bij deze maritieme geschillen betrokken zijn.

Om Peking te irriteren voeren de Verenigde Staten en hun bondgenoten regelmatig provocerende "vrijheid van navigatie-operaties" uit in de Zuid-Chinese Zee, maar de reacties van de Zuidoost-Aziatische staten zijn enigszins gemengd.

Brunei en Maleisië hebben gekozen voor een zachtere, stille diplomatieke aanpak van de territoriale aanspraken van China, en geven er de voorkeur aan zich in hun meningsverschillen met Peking op de achtergrond te houden. Vietnam heeft tegenwicht geboden aan de overweldigende zeemacht van China door zijn zeemacht te moderniseren en een eigen marinewacht op te richten.

Hoewel Indonesië niet de directe heerser over de Zuid-Chinese Zee is, hebben de Chinese invallen op de Natuna-eilanden aan het zuidelijkste eind van zijn negenlijn Indonesië ertoe gebracht een hardere houding aan te nemen tegenover de Chinese visserij in de regio en zijn eigen militaire capaciteiten en troepenmacht te moderniseren.

De Filippijnen blijven zich beroepen op het Verdrag inzake wederzijdse verdediging met de Verenigde Staten van 1951 en op het internationale recht om hun territoriale aanspraken te doen gelden. In de praktijk hebben de Filippijnen echter geen macht om zich te bemoeien met de bewegingen van Chinese schepen.

China is van mening dat de VS de kwestie van de Zuid-Chinese Zee gebruiken om de betrekkingen tussen China en de landen van Zuid-Oost-Azië te ondermijnen en hen proberen te dwingen samen de confrontatie met China aan te gaan.

"De acties van de VS vergroten het risico van een conflict in de regio," zei de Chinese militaire deskundige Song Zhongping. Volgens hem moet China "de inspanningen opvoeren om het ware gezicht van de Verenigde Staten bloot te leggen, zodat de Zuidoost-Aziatische landen ten diepste zullen begrijpen dat de Verenigde Staten een buitenstaander zijn die onrust stookt in de Zuid-Chinese Zee".

De Zuidoost-Aziatische landen moeten de VS niet volgen, of "de Zuid-Chinese Zee zal een zee van problemen worden voor alle landen in de regio".