Over de kwestie van de "burgerlijke religie"

Over de kwestie van de "burgerlijke religie"

Yegor Igorevich Murog

Bron: https://katehon.com/ru/article/k-voprosu-o-grazhdanskoy-religii

De fenomenologische benadering van de studie van "burgerreligie"

Vanuit het standpunt van de fenomenologische sociologie, waarvan de grondlegger Alfred Schütz de ideeën van Edmund Husserl ontwikkelde, wordt de objectieve wereld door de concrete mens gekend. De wereld om ons heen is natuurlijk objectief, maar ze begint er voor ons pas toe te doen als ze wordt waargenomen en onderzocht door ons subjectieve bewustzijn. Een speciale richting in de wetenschap, die zich bezighoudt met de studie van interactie en communicatie in het dagelijks leven tussen mensen, wordt microsociologie genoemd.

Zo komen wij in de loop van het leven in aanraking met vele werkelijkheden die door wetenschap, religie of kunst zijn gecreëerd, maar de realiteit van het dagelijks leven, die wij dagelijks tegenkomen, of wij dat nu willen of niet, is de realiteit die voor ons het meest relevant is. Deze realiteit omvat de "burgerlijke religie", een verschijnsel dat niet zozeer slecht of goed is als wel onvermijdelijk.

De eerste middelen waarmee de mens begint te leren zijn de zintuigen: zien, proeven, ruiken, aanraken. Maar zij zijn geenszins voldoende om de wereld volledig te begrijpen. De door de zintuigen ontvangen indrukken zijn chaotisch en moeten worden geordend. Daarom begon de mens zintuiglijke ervaringen te ordenen in verschijnselen met gemeenschappelijke kenmerken. Aangezien alle leden van de gemeenschap verschijnselen van de wereld rondom waarnemen, komt het individu, na ze te hebben geïdentificeerd, in interactie met anderen, in de zekerheid dat zij de wereld op dezelfde manier ervaren.

Op die manier is geleidelijk een geheel ontstaan van wat algemeen "common-sense knowledge" [18] wordt genoemd, dat door alle mensen wordt gedeeld en hen in staat stelt volledig naast elkaar te bestaan. Deze categorie is echter helemaal niet onveranderlijk, want naarmate de samenleving zich ontwikkelt en complexer wordt, ontstaan er nieuwe sociale rollen en bijgevolg nieuwe werkelijkheden. Zo ziet elk individu de wereld enigszins anders, waarbij het gezond verstand hem of haar in staat stelt anderen te begrijpen.

Het bijzondere van de wereld van vandaag is dat hij zeer veelzijdig is, en dat vertegenwoordigers van verschillende sociale groepen hun werkelijkheid op verschillende manieren construeren, herscheppen. En het is de taak van fenomenologen om de meest objectieve voorstelling van de wereld te geven door begrip te tonen voor andere gezichtspunten. Daarbij zijn zij niet erg geïnteresseerd in objectieve verschillen. De nadruk ligt op hoe bepaalde sociale constructies worden waargenomen op het niveau van het gewone bewustzijn. Elk individu is dus tot op zekere hoogte in staat invloed uit te oefenen op de sociale common sense waarop de systematisering en definitie van objectieve concepten die de wetenschappelijke kennis vormen, zijn gebaseerd.

Als lid van een bepaalde sociale groep gebruikt het individu echter een waardeschaal die eigen is aan zijn zogenaamde thuisgroep en zijn ideeën over de werkelijkheid lijken op die van de leden ervan. Aangezien zijn sociale groep niet de enige is die bestaat, en er andere zijn, kunnen hun intersubjectieve werelden aanzienlijk verschillen. Wij willen hier benadrukken dat de intersubjectieve wereld kennis bevat die zowel overtuigingen als geloofselementen omvat, die reëel zijn in de zin dat ze door de deelnemers zelf in de interactie worden gedefinieerd [12].

Zo ontstaan groepen van "wij" en "zij". Bij interactie of migratie van de ene groep naar de andere moet een individu zich er ten minste van bewust zijn dat hij of zij een andere sociaal-culturele orde zal aantreffen, wat kan leiden tot problematische situaties en zelfs conflicten.

In de Sovjettijd bijvoorbeeld classificeerden veel burgers van de Sovjetrepublieken zichzelf als behorend tot de destijds als prestigieus beschouwde sociaal-etnische groep "Russen". Evenzo zijn sommige zakenlieden tegenwoordig niet geneigd zich te identificeren als ondernemers, maar identificeren zij zich liever met de arbeidersklasse of intellectuelen, wat uiteindelijk tot uiting komt in hun denken en gedrag.

In een bepaalde sociaal-culturele omgeving assimileert het individu de waarden ervan in de loop van de dagelijkse communicatie en vormt zich een bepaald beeld van zowel de sociale groep "thuis" zelf als zijn plaats daarin. In het socialisatieproces begint het individu "wij" en "zij" te vergelijken, wat het uitgangspunt is voor de vorming van een sociale identiteit die onvermijdelijk de keuze van levensstrategieën zal beïnvloeden, evenals de bereidheid om op de een of andere manier met leden van andere sociale groepen om te gaan.

Wij kunnen dit telkens waarnemen wanneer iemand spreekt of handelt in overeenstemming met een bepaald "wij". Afhankelijk van de heersende sociaal-culturele waarden in de samenleving verandert ook de houding ten opzichte van de "zij"-groep, en dit kan worden waargenomen in de hedendaagse Russische realiteit. Tijdens de Sovjettijd bijvoorbeeld waren de schuldigen van al onze ellende "zij-bourgeois" en "zij-Amerikanen". Nu zijn alleen die laatsten nog over.

We moeten dus begrijpen waar de Russische en Amerikaanse samenleving raakvlakken hebben en waar we volledig van elkaar verschillen. Het is belangrijk om niet alleen feiten te verzamelen, maar ook na te denken over kwesties die essentieel zijn voor het overleven van de hele menselijke gemeenschap, dat wil zeggen over de centrale kwesties van de relatie van mensen tot elkaar en de relatie van de mens tot God.

Religieuze grondslagen van de beschaving van het globalisme

Zoals gezegd bestond er in de premoderne samenleving een eenduidig beeld van de wereld, en was het voor de kleine groep mensen waaruit die bestond, zoals een familie of een gemeenschap, vrij gemakkelijk om met elkaar om te gaan. Later ontstond de behoefte om zich te organiseren in grotere gemeenschappen waarvan de leden op hun eigen manier een beeld van de wereld om hen heen begonnen te begrijpen en te construeren. Het gevolg was een grote hoeveelheid informatie en de noodzaak om die op te slaan voor succesvol functioneren en samenwerking. Zo werd de holistische perceptie van de wereld vervangen door een veelzijdige perceptie. Mettertijd kwamen gegevensverwerkingsmethoden steeds verder af te staan van het natuurlijke denken, en hun rol nam toe, wat resulteerde in het ontstaan van fantasierijke structuren.

Grote groepen mensen, van families tot naties, konden op grote schaal samenwerken op basis van een gemeenschappelijk idee dat in hun geest bestond en hen hielp steden en zelfs hele rijken te bouwen met honderden miljoenen mensen.

De gemeenschappelijke "fictie" werd geleidelijk onderdeel van het collectieve bewustzijn. Door ze te reproduceren, daden van helden uit mythen te herhalen, riten uit te voeren, archetypen van hun bewustzijn in een symbolische vorm te belichamen, heiligden mensen de historische tijd en introduceerden ze er een bepaalde hogere betekenis in die mensen hielp boven de problemen van het dagelijks leven uit te stijgen; als gevolg daarvan was de "fictie" (of "mythe") zeer duurzaam en groeide ze in de loop der tijd, uitgaande van eenvoudige legenden en lokale folklore, uit tot nationalistische ideologieën rond moderne staten. Zo ontstonden verschillende geloven, godheden, rituelen en uiteindelijk de eerste religie of godsdiensten. In academische kringen worden dergelijke fenomenen aangeduid als "ficties", "sociale constructies" en "denkbeeldige werkelijkheden" [15,69]. [15, с. 69]. Dit lijkt belangrijk, want "de mythologie wordt niet bepaald door de geschiedenis van een volk, integendeel, zijn geschiedenis wordt bepaald door zijn mythologie" [9].

De meesten zijn echter niet bereid te aanvaarden dat de orde volgens welke zij leven alleen in hun verbeelding bestaat. En de reden daarvoor is dat de ingebeelde orde subjectief en intersubjectief is, dat wil zeggen dat zij bestaat in de verbeelding van miljoenen mensen. Zij is geworteld in de reële wereld: enerzijds beperken geografie, flora en fauna onze waarneming, anderzijds beperkt de imaginaire orde zelf, die dichter bij de werkelijkheid lijkt te staan dan de reële omringende wereld, haar ook en schept haar eigen werkelijkheid. Zij vormt onze verlangens: wij worden geboren in een bepaalde sociaal-culturele omgeving; bijgevolg ontstaan onze verlangens onder invloed van de heersende ideeën in de samenleving (romantiek, kapitalisme, humanisme).

Samuel Huntington stelt in zijn boek The Clash of Civilizations dat er sinds de jaren negentig een situatie is ontstaan waarin de concurrentie van sociaal-politieke, economische en ideologische systemen is vervangen door een concurrentie van beschavingen [14]. Beschavingen zijn in dit verband de grootste groepen die vooral door religie van elkaar verschillen. Maar er is nog een andere indicator voor de macro-cultuur van beschavingen - taal [2].

Naast de bekende "regionale" beschavingen is er in de 21e eeuw de vorming van wat algemeen wordt aangeduid als "universele beschaving" of de beschaving van het globalisme. V.L. Inozemtsev heeft de "theorie van de globalisering" zelfs vergeleken met de religieuze doctrine, die volgens hem in feite niets anders is dan de "verwestersing" die is begonnen vanaf het midden van de XVe eeuw, de "uitbreiding van het "westerse" maatschappijmodel en de aanpassing van de wereld aan de behoeften van dit model" [8, с. 58].

Aangezien cultuur de sleutel is tot revolutie, religie de sleutel is tot cultuur, en ook het feit dat de mens in principe een religieus wezen is, heeft elke beschaving, in overeenstemming met haar waardeoriëntaties, een of andere vorm van religie. Religie bepaalt uiteindelijk de waarden.

De waardeoriëntaties van het globalisme zijn een product van het hoogtepunt van de ontwikkeling van de West-Europese samenleving en cultuur, een extreme vereenvoudiging en extreme kleinering. Hogere culturele behoeften, hoge waarden en culturele diversiteit worden vereenvoudigd tot het allernoodzakelijkste en gekleineerd tot het materiële.

Zijne Heiligheid Patriarch Kirill zei in zijn verslag bij de opening van de XXI International Christmas Readings in 2013: "we moeten onderscheid maken tussen waarden die door de mens zijn uitgevonden en die welke door God zijn geopenbaard. De eerste zijn relatief, vergankelijk en veranderen vaak met de loop van de geschiedenis en de ontwikkeling van de wetten van de menselijke samenleving. De laatste zijn eeuwig en onveranderlijk, zoals God eeuwig en onveranderlijk is [6].

In plaats van ontwikkeling leiden dergelijke waarden tot achteruitgang, door actief de bevrediging van voornamelijk persoonlijke behoeften te bevorderen, waardoor een cultuur van egoïsme ontstaat, de voorrang van materiële behoeften, massaconsumptie, actuele belangen, en als gevolg daarvan tot historische vergetelheid [17].

Het is vermeldenswaard dat in de moderne wereld de meeste samenlevingen worden gekenmerkt door religieus pluralisme, zodat de basis van de eenheid van de samenleving in hen onvermijdelijk aanwezig is "civiele religie", die de basis vormt van de beschaving van het globalisme.

Axiologische veranderingen in de moderne wereld

Er zijn theïstische godsdiensten, waarin God centraal staat, en humanistische godsdiensten, waarin de mens centraal staat. Onder religie verstaan we in dit verband een waardenstelsel dat gebaseerd is op het geloof in een hogere orde die onafhankelijk is van de mens, en op basis waarvan absolute universele waarden worden gesteld. Zoals te zien is, zijn deze laatste zeer populair in onze tijd. En vanuit dit oogpunt kunnen humanisme, communisme, kapitalisme, liberalisme en nazisme gerust een soort "religie" worden genoemd.

Als we het dus over kapitalisme hebben, is dat niet alleen een economische doctrine, maar een reeks regels die mensen voorhouden hoe ze zich moeten gedragen, denken, onderwijzen en hun kinderen opvoeden. Economische groei, zo wordt gesteld, of de weg daarheen, is het ultieme goed, omdat rechtvaardigheid, vrijheid en zelfs geluk daarvan afhankelijk zijn. Het kapitalisme staat op het geloof in constante economische groei. En terwijl in de Middeleeuwen miljoenen mensen werden vernietigd uit "rechtvaardige" woede door "heilige oorlogen", de kruistochten en de inquisitie, vernietigt het kapitalisme tegenwoordig miljoenen mensen uit economisch of politiek opportunisme.

Als we ons richten op het gezin, dat van oudsher de basis van de sociale orde vormde, vervullen de markt en de staat tegenwoordig de functies en taken ervan, evenals die van de lokale gemeenschap. Het is de staat die bewust liberaal-humanistische waarden cultiveert en koestert, in tegenstelling tot familiewaarden. De publieke opinie, professionele psychologen, wetgevers, allemaal hebben ze de neiging om kinderen vrij te stellen van discipline en verantwoordelijkheid in het gezin, de verplichting om hun ouders te gehoorzamen. In de romantische literatuur en nog meer in de media wordt het individu vaak afgeschilderd als een strijder tegen de staat en de markt, maar in feite bestaat hij alleen dankzij hen. Want de idealen die het individu inspireren om te vechten voor rechten en vrijheden zijn de gehoorzame werktuigen van de staat en de hoeksteen waardoor de mythologie van de staat bestaat.

De relatie staat-markt-individu is niet eenvoudig te construeren, maar het werkt. In de meeste materiële behoeften wordt voorzien door staten en markten, die ingebeelde gemeenschappen cultiveren en afstemmen op hun behoeften. De twee belangrijkste voorbeelden van staats- en marktgemeenschappen zijn de natie en de consument, en nationalisme en consumentisme zijn de twee fundamentele ideeën die daarvan zijn afgeleid.

Maar de bevrijding van het individu heeft gevolgen. Naarmate elk individu zijn eigen levensweg kan kiezen, worden de verbintenissen in het leven, met name de gezinsverbintenissen, steeds moeilijker te geven, omdat er geen stevige morele basis is. Dus, met de stilzwijgende goedkeuring van de staat, brokkelen gezinnen en sociale banden af.

De wetenschap is een andere "religie" van de eenentwintigste eeuw. We leven nu in het tijdperk van de wetenschappelijk-technologische revolutie. Om de samenleving te stabiliseren en te verenigen, heeft de moderne wereldcultuur het geloof verspreid in technologieën en methoden van wetenschappelijk onderzoek die ongekende mogelijkheden bieden om de wereld te kennen. Het geloof in de kracht van technologische vooruitgang kan in veel opzichten zelfs de waarheid van traditionele religie vervangen.

Een van de sterkste punten van de moderne wetenschap is haar flexibiliteit ten opzichte van reeds schijnbaar onveranderlijke wetten; zij is onderzoekend en in staat om "verder te gaan", wat haar onderscheidt van alle voorgaande tradities. Haar bereidheid om mislukte theorieën snel terzijde te schuiven stelt haar in staat zich dynamisch te ontwikkelen.

Met andere woorden, met elke ontdekking is de wetenschap in staat haar collectieve onwetendheid over de belangrijkste kwesties te erkennen. Charles Darwin, bijvoorbeeld, formuleerde slechts hypotheses over het ontstaan van soorten en de relatie tussen mens en aap, maar hield niet vol dat hij het raadsel van het leven had opgelost, omdat hij besefte dat de gegevens uit de paleontologie nog ontoereikend waren. Fysici proberen nog steeds de impasse van wiskundige oneindigheden te doorbreken en het verleden van de Big Bang te modelleren, en de gelijktijdige werking van de wetten van de kwantummechanica en de algemene relativiteit in het heelal te verklaren.

Elke nieuwe ontdekking leidt tot felle debatten tussen concurrerende theorieën. Wij kunnen dit waarnemen in debatten over het meest efficiënte beheer van de economie, wanneer één partij misschien absoluut overtuigd is van haar methoden, maar de volgende financiële crisis of het uiteenspatten van de zeepbel op de aandelenmarkt haar falen aantonen en een herziening van de hele discipline afdwingen.

Het gebeurt dat over sommige kwesties alle bestaande feiten in het voordeel van één bestaande hypothese zijn, en dan wordt deze gepostuleerd, maar de wetenschappelijke gemeenschap staat altijd klaar om de waarheid ervan in twijfel te trekken bij het verschijnen van nieuwe ontdekkingen [11]. Dit alles heeft geleid tot een geheel nieuw probleem waarmee onze voorouders niet geconfronteerd werden. De in de loop der eeuwen vergaarde kennis van het gezond verstand, die miljoenen mensen al in staat heeft gesteld doeltreffend met elkaar om te gaan, kan nu in twijfel worden getrokken.

De onbetrouwbaarheid van deze gemeenschappelijke "mythen" brengt ons ertoe ons af te vragen hoe we de eenheid van de samenleving kunnen bewaren en hoe we het functioneren van staten en internationale instellingen onder dergelijke omstandigheden kunnen garanderen.

Alle hedendaagse pogingen om de sociaal-politieke orde te stabiliseren zijn gedwongen tot een van twee methoden die ver afstaan van de wetenschap. De eerste is om een wetenschappelijke theorie te nemen en die tot de definitieve en absolute waarheid te verklaren, zoals de nazi's deden toen zij hun rassenbeleid verkondigden als een uitbreiding van de onberispelijke biologische theorie. De tweede is om de wetenschap met rust te laten en te leven volgens de onwetenschappelijke absolute waarheid. Dit is de strategie van alle wereldreligies en van het liberale humanisme, dat zich baseert op een dogmatisch geloof in de unieke waardigheid en rechten van de mens.

Aan de andere kant is de wetenschap gedwongen zich te baseren op religieuze en ideologische overtuigingen, omdat zij zich daarop beroept om haar enorme uitgaven te rechtvaardigen en daardoor financiering te ontvangen (13). Zij wordt gevormd door economische, politieke en religieuze belangen waarmee zij op de een of andere manier verbonden is. De richting van het onderzoek wordt zelden bepaald door de wetenschappers zelf. De nauwe feedback tussen wetenschap, macht en maatschappij is en blijft een belangrijke motor van de historische ontwikkeling.

Zo hebben wetenschap en kapitalisme het lot van de wereldontwikkeling langs Europese lijnen bepaald. Deze symbiose, gekoppeld aan de "verkennen en veroveren"-mentaliteit van de Europese veroveraars, is ook in de eenentwintigste eeuw overgenomen.

Volgens Robert Bellah doorloopt religie in de samenleving vijf ontwikkelingsstadia: primitief, archaïsch, historisch, vroegmodern en modern [4, p. 268]. Het lijkt erop dat de westerse samenleving wordt gedomineerd door "wereldbevestigende" moderne religie met een zoektocht naar persoonlijke ethische principes, toenemend subjectivisme en een verlangen naar voortdurende verbetering van de gehele cultuur van de samenleving en de waarden van het persoonlijke systeem, terwijl Rusland en de gehele oosterse beschaving, als we de kwalificatie van R. Bella volgen, zich in het historische religieuze stadium bevinden. Bovendien behoren wij tot verschillende beschavingen. Als we de hiërarchische structuur van de westerse samenleving zorgvuldig onderzoeken en vergelijken met de oosterse samenleving, zien we dat de eerste gebaseerd is op individualisme en de tweede op collectivisme, dat wil zeggen dat de westerse beschaving gebaseerd is op egocentrisme, terwijl de oosterse beschaving gebaseerd is op gemeenschappelijk bewustzijn.

Basiswaarden en cultuur zijn verschillend in het moderne Europa, in de VS, in de westerse wereld in het algemeen en in de oosterse wereld, inclusief Rusland. Iedere Amerikaan weet bijvoorbeeld in zijn dagelijks bewustzijn wat de basiswaarden van zijn cultuur zijn: vrijheid, het koninkrijk van de democratie en materieel succes (de Amerikaanse droom). Deze waarden vinden hun oorsprong in Europa, aangezien de VS een land van immigranten is. De Europese staten zijn echter relatief klein in grondgebied en bevolking, dus zoals de meeste kleine etnische groepen hebben zij een inherent nationalisme dat af en toe over hun grenzen heengaat. Europa is er dus, als men dat zo mag zeggen, permanent "zwanger" van. Voor het Duitsland van de 20e eeuw is dat de extreme vorm - het fascisme; voor Groot-Brittannië - het voormalige koloniale rijk - de vroegere onderdrukking van koloniën en uitbuiting van de inheemse bevolking; voor Frankrijk - het probleem van de migranten die als arbeidskrachten worden gebruikt; voor Griekenland - de huidige situatie in de wereldorthodoxie.

De oorsprong van nationalisme en racisme ligt dus in individualisme, in een arrogante houding tegenover "anderen" en een besef van eigen etnische superioriteit. Net als in interpersoonlijke relaties, wanneer men zich egoïstisch gedraagt en probeert zijn eigen standpunt op te leggen, terwijl men zijn eigen tekortkomingen over het hoofd ziet en negeert en niet probeert de andere kant te begrijpen of te horen, door te geloven dat hun mening de enige juiste is en die als een vanzelfsprekende waarheid door te geven. Wat de Amerikanen betreft, zij kunnen het eenvoudigweg niet laten om hun waarden te exporteren. En toch vormen het christendom, het gezin en het arbeidsethos de kern van de Europese beschaving.

De meeste mensen zijn geneigd de hiërarchie van hun samenleving als natuurlijk, als de enig mogelijke te beschouwen. Zij is opgebouwd uit vele factoren, vervolgens gestold en doorgegeven van generatie op generatie, terwijl sommige mensen er van tijd tot tijd aan sleutelen.

Vandaag de dag staat de mensheid op de drempel van een wereldwijde beschaving en daar zijn een aantal redenen voor. Een van de belangrijkste is de voortdurende uitbreiding van de Angelsaksische beschaving. Men kan moeilijk beweren dat het sociaal-culturele leven zich langs westerse lijnen verenigt. Het leidt tot de vorming van een nieuw type mondiale beschaving en, zo lijkt het, de verenigende religie daarvan moet universeel en missionair zijn. Het gaat er dus om een nieuwe mondiale theologie te creëren. Hoewel de globalisering als zodanig in de laatste paar eeuwen is begonnen, is het idee van een universele orde al heel lang geleden ontstaan. In het eerste millennium waren er al drie universele wereldordes ontstaan: economisch - geld, politiek - keizerrijken, religieus - wereldreligies.

De opkomende beschaving heeft dus geen nieuwe grondgedachte. Ze wordt alleen versterkt door nieuwe "mythen" in de loop der tijd. Wij geloven in deze of gene orde, niet omdat het een objectieve waarheid is, maar omdat het geloof erin ons in staat stelt tot interactie en verandering van de samenleving.

Onze kennis van de orde der dingen komt voort uit de cultuur, en de fundamenten van deze kennis liggen in de christelijke theologie. Een legitieme vraag rijst: wonen er geen christenen in de VS, Europa, Rusland? De Amerikaanse droom wordt door iedereen gedeeld in het verlangen om een baan te hebben waar ze van houden, om succesvol te zijn en om op een waardige manier voor hun gezin te zorgen. Daar is niets mis mee. Maar iedereen heeft een verheven doel nodig, en wat er nu gebeurt is het opzettelijk verlagen van de morele normen van mensen.

Vanuit ons gezichtspunt komt dit doordat burgerlijke waarden, net als de moderne technologie, buiten de controle van de mensheid zijn geraakt. Immers, wat is er gebeurd met sociale netwerken? Eerst waren ze gewoon een sociaal netwerkinstrument, toen werd de "Vind ik leuk"-knop uitgevonden, waarna een ware oorlog om de aandacht van mensen begon op basis van hun voorkeuren, met als doel dat mensen zoveel mogelijk tijd aan hun gadget besteden en er dus zoveel mogelijk geld aan verdienen (denk aan het geloof in economische groei). De mens is niet in staat zichzelf te beheersen, dat doet de technologie nu.

Bijna dezelfde transformatie vindt plaats met burgerlijke waarden. R. Bella bewees in zijn vroege werken dat "burgerlijke religie" goed geïnstitutionaliseerd is, zorgvuldig uitgedacht en uitgewerkt. Maar nu we zien wat er in de wereld gebeurt, is het juist om te zeggen dat de burgerlijke waarden niet meer binnen de grenzen van het gezonde verstand en de goede wil liggen, en dat het protestantisme, met zijn verlangen om God aan te passen aan zichzelf door het handig te maken, zulke nare gevolgen heeft gehad als Europeanen geconfronteerd worden met christianofobie en er in hun landen wetten zijn aangenomen die in strijd zijn met de Bijbelse canons.

Zijn, niet lijken

Zoals reeds gezegd, is de nationale mythologie ongelooflijk belangrijk omdat zij de etniciteit reproduceert [1]. In die zin is een gemeenschappelijke begripscode voor goed, goed en kwaad van het grootste belang. Rusland heeft het voordeel dat de godsdienst in ons land zich nu in zijn historische ontwikkelingsfase bevindt en dat traditionele morele waarden overheersen. Er is echter ook een nadeel. We hebben een enorm potentieel, maar investeren niet in infrastructuur, en de indruk wordt gewekt dat Rusland een achtergebleven land is. Het lijkt erop dat dit juist komt doordat onze nationale psychologie de houding mist om de wereld om ons heen te transformeren door professioneel werk.

Tegelijkertijd is het voor elke Rus duidelijk dat basiswaarden in het gezin worden geleerd, en in het geval van de VS en het moderne Europa wordt deze belangrijke functie aan de staat gegeven, omdat de aangenomen wetten en van bovenaf opgelegde "waarden" voorrang hebben op de waarden die van generatie op generatie worden overgedragen en in het gezin worden opgevoed. Dit is de grootste onvrijheid van allemaal - leven volgens de wetten die van bovenaf worden opgelegd door een minderheid.

Waarom is dit mogelijk geworden? Omdat christenen, en niet alleen christenen, de meeste mensen van goede wil in de gaten hebben hoe de dingen werken en vergelijkbare opvattingen hebben. Het antwoord is dit: er zijn mensen aan de macht of in structuren dicht bij de macht die om de een of andere reden, of uit voordeel, dergelijke opvattingen van bovenaf accepteren en doorgeven. De vraag waarom zij dit doen blijft open. Men kan aannemen dat zij gedreven worden door passies en niet handelen in het belang van het goede.

Wat is het alternatief? Aan de Europese hegemonie kwam in de 20e eeuw een einde toen de "hoofdstad van de wereld" naar het buitenland verhuisde. Oorlogen als de Vietnamoorlog en de Algerijnse oorlog bewezen dat zelfs grootmachten kunnen worden verslagen als zij van een lokale oorlog een kwestie van mondiale betekenis maken. In de eenentwintigste eeuw is het mogelijk dat het einde van de Amerikaanse hegemonie in zicht komt.

Christenen staan in elk tijdperk voor nieuwe uitdagingen, en het is belangrijk te begrijpen wat de uitdaging van vandaag is en hoe daarop te reageren. Een goed voorbeeld voor ons zijn de grote Cappadociërs - de heilige Basilius de Grote, de heilige Gregorius de Theoloog en de heilige Johannes Chrysostom - die de evangelieleer konden uitleggen in hun moderne Helleense taal. Hun voorbeeld is inspirerend en kan worden overgenomen.

De Russische samenleving kan slechts als nominaal orthodox en kerkelijk worden beschouwd, omdat zij in feite onvoldoende geschoold is in geloofskwesties en, zoals sommige recente gebeurtenissen hebben aangetoond (bijv. de pro-Alexei Navalny rally's, anti-oorlogsprotesten, emigratie), politiek niet monolithisch is. In vergelijking met de westerse samenleving verschilt onze ethische, op waarden gebaseerde benadering aanzienlijk. De meerderheid van onze medeburgers is bijvoorbeeld tegen de bevordering van homoseksualiteit, het jeugdrecht, enz. Deze opvattingen zijn gebaseerd op de "mythologie" en begripscode van goed en kwaad die kenmerkend is voor de territoriale gemeenschap.

Om het individualisme tegen te gaan en een gezond alternatief te vinden voor democratie en vrijheid in de westerse interpretatie, is het nodig iets van onszelf te hebben dat niet alleen de burgers van Rusland zou helpen verenigen, maar dat ook aan de hele wereld zou kunnen worden aangeboden.

In onze geschiedenis hebben veel geleerden en filosofen dit geprobeerd, te beginnen met de monnik Philotheus met de ideologie "Moskou is het derde Rome", en verder met graaf S.S. Uvarov, die de theorie van de officiële nationaliteit formuleerde, en later de filosofen N.A. Berdyaev, I.I. Ilyin en anderen [10; 16; 5; 7].

Maar vandaag is er een tijd van ideologisch vacuüm, en de grondwet van de Russische Federatie stelt dat geen enkele ideologie kan worden erkend als de officiële staatsideologie. Tegelijkertijd, als we verwijzen naar de Amerikaanse ervaring, is de Amerikaanse "burgerlijke religie" niet voorgeschreven en niet dogmatisch, maar zij bestaat en consolideert een enorm multinationaal, multicultureel en multireligieus land. En dit wordt mogelijk gemaakt door de kernwaarden van de westerse beschaving, die perfect aansluiten bij het nationale bewustzijn en overeenkomen met het gemeenschappelijke begrip van goed en kwaad bij de Amerikanen.

Het lijkt erop dat de tijd is gekomen om de historische ervaring van ons land te gebruiken en, rekening houdend met zijn beschavings- en religieuze platform, een eigen "mythologie" aan te bieden, eenvoudig en begrijpelijk, die geschikt zou zijn voor alle Russische burgers, ongeacht hun religieuze en nationale gezindheid. Naar onze mening zouden basiswaarden als geloof, rechtvaardigheid en vrede de basis kunnen vormen. De definities van deze begrippen zijn reeds vastgelegd in het in 2011 aangenomen document "Basiswaarden - de basis van de nationale identiteit" [3]. [3], aangenomen in 2011 tijdens de vergadering van de Wereldraad van het Russische volk, waarin:

- Geloof is geloof in God, zorg voor het behoud van de religieuze tradities van volkeren, belichaming van deze tradities in daden, trouw aan overtuigingen en moreel gefundeerde levensprincipes, ook van niet-religieuze mensen;

- Gerechtigheid, begrepen als politieke en sociale gelijkheid, eerlijke verdeling van de vruchten van arbeid, waardige beloning en rechtvaardige bestraffing, de juiste plaats van ieder mens in de samenleving en van de natie in het stelsel van internationale betrekkingen;

- Vrede (burgerlijk, interetnisch, interreligieus) - vreedzame oplossing van conflicten en tegenstellingen in de samenleving, broederschap der volkeren, wederzijds respect voor culturele, nationale en religieuze bijzonderheden, niet-confronterend verloop van politieke en historische discussies.

Vandaag de dag is het belangrijk te begrijpen dat het tijdperk waarin wij leven wordt gekenmerkt door dynamiek en dat alles zeer snel verandert. De huidige propaganda in Rusland is gericht op patriottisme en de overwinning, maar patriottisme alleen en een besef van zichzelf als overwinnende natie in de Tweede Wereldoorlog is niet genoeg. De ene generatie volgt de andere op en de geschiedenis wordt heroverwogen en doelbewust verdraaid. En het algemene idee, via de herhaling van culturele en informatieve elementen, zet ons aan om al onze energie te besteden aan de verwezenlijking ervan en ons leven erop in te zetten.

Zo is de strijd voor traditionele morele waarden buiten de goddelijke wet en het gezond verstand vandaag de dag de prioritaire taak voor moderne christenen, en het is belangrijk om alle beschikbare middelen, vooral alle culturele en mediakanalen, hiervoor te gebruiken. Maar het is niet voldoende om er alleen maar over te praten, hoewel het niet onbelangrijk is. Anders dan in de VS, waar het voldoende is om te handelen in het kader van de "burgerlijke religie", is het in ons land belangrijk om de genoemde beginselen te zijn, d.w.z. bij leven te belijden, en niet alleen formeel te vervullen. Dit geldt voor elke burger van ons land, ongeacht of hij moslim of christen, Rus, Basjkir of Tataar is.

HERAUT VAN INTERNATIONALE WETENSCHAPPERS NR. 4, 2022 (22)

1. Андерсон Б. Воображаемые сообщества. Размышления об истоках и распространении национализма. М.: Кучково поле, 2016.-416с.
2. Аузан А. А. Культурные коды экономики: как религия влияет на экономический успех. URL: https://www.forbes.ru/forbeslife/441929-kul-turnye- kody-ekonomiki-kak-religia-vliaet-na-ekonomiceskij -uspeh (дата обращения: 15.12.2022).
3. Базисные ценности - основа общенациональной идентичности. URL: http://www.patriarchia.ru/db/text/1496038.html (дата
обращения: 4.03.2021).
4. Белла Р. Социология религии // Американская социология. Проблемы, перспективы, методы. М.: Прогресс, 1972. С. 265-281.
5. Бердяев И. А. Русская идея. СПб.: Азбука, 2013. - 320 с.
6. Доклад Святейшего Патриарха Кирилла на открытии XXI
Международных Рождественских чтений.
URL: https://www.pravmir.ru/patriarx-kirill-istochnik-nravstvennyx-cennostej- bog-a-ne-chelovek/ (дата обращения: 30.04.2021).
7. Ильин И. А. О грядущей России: избранные статьи / И. А. Ильин; под ред. Н. П. Полторацкого. М.: Воениздат, 1993. - 368 с.
8. Иноземцев В. Л. Вестернизация как глобализация, и «глобализация» как американизация // Вопросы философии. 2004. № 4. С. 58-69.
75
9. Кабо В. Р. Происхождение религии: история проблемы // Научно- исследовательский центр «Лаборатория альтернативной истории». URL: https://lah.ru/prip/2/(flaTa обращения: 13.12.2022).
10. Москва - третий Рим: Иконников В. С. Опыт исследования о культурном значении Византии в русской истории. Киев, 1869. - 577 с.
11. Поппер К. Логика и рост научного знания. М.: Прогресс, 1983. - 608 с.
12. Спивак В. И., Зайцев Д. Ф. Концепция «жизненного мира» Ю. Хабермаса. URL: https://cyberleninka.ru/article/n/kontseptsiya-zhiznennogo-mira-yu- habermasa/viewer (дата обращения:15.12.2022).
13. Фейерабенд 77. Против метода. Очерки анархистской теории познания. М.: ACT: ACT МОСКВА: ХРАНИТЕЛЬ, 2007. - 413 с.
14. Хантингтон С. Столкновение цивилизаций. М.: ACT, 2021. - 576 с.
15. Харари Ю. Н. Sapieins. Краткая история человечества. М.: Синдбад, 2017. -512 с.
16. Хомяков Д. А. Православие, Самодержавие, Народность. М.: Даръ, 2005. - 464 с.
17. Хоружий С. С. Ницше и Соловьев в кризисе европейского человека // Вопросы философии, М.: Наука, 2002 - № 2. - С. 52-68.
18. Шюц А. Избранное: Мир, светящийся смыслом / пер. с нем. И англ. М.: «Российская политическая энциклопедия» (РОССПЭН), 2004. - 1056 с. URL: http://yanko.lib.ru/books/philosoph/shutz-izbr-mir-a.htm (дата обращения: 14.12.2022).