Op de 10de verjaardag van de dood van de schrijver Dominique Venner

Op de 10de verjaardag van de dood van de schrijver Dominique Venner

door Werner Olles

Bron: https://wir-selbst.com/2023/05/21/zum-10-todestag-des-schriftstellers-dominique-venner-16-april-1935-paris-%E2%80%A0-21-mai-2013-paris/

Op 21 mei 2013, kort voor 15.00 uur, ging de Franse schrijver Dominique Venner de kathedraal Notre Dame de Paris binnen, liep naar het altaar en schoot zichzelf door de mond. Venner liet een brief achter om zijn daad uit te leggen: "Aangezien echter op de avond van mijn leven mijn Franse en Europese vaderland in groot gevaar is, heb ik besloten te handelen nu mijn kracht het nog toelaat. Terwijl veel mensen zich tot slaaf van hun leven maken, belichaamt mijn gebaar een ethiek van de wil. Ik geef me over aan de dood om de trage geesten uit hun sluimering te wekken. Ik sta op tegen het fatalisme. Ik kom in opstand tegen het zielsvernietigende gif en tegen de aanval van individuele verlangens op de ankers van onze identiteit, met name het gezin, de intieme pijler van onze duizenden jaren oude beschaving. Net zoals ik opkom voor de identiteit van alle volkeren in hun thuisland, kom ik tegelijkertijd op tegen de misdaad om onze volkeren te vervangen door andere, die voor onze ogen wordt begaan. Ik doe afstand van het weinige leven dat mij nog rest voor een fundamentele daad van protest."

Dominique Venner:
* 16.april 1935 Parijs, † 21.mei 2013 Parijs

Venner (1935 - 2013) was een politiek activist en theoreticus, aristocraat en rebel, auteur van meer dan 50 historische en politieke boeken, en vader van vijf kinderen. In Duitsland baarde hij opzien buiten een gespecialiseerd politiek publiek met zijn zelfmoord toen hij zich in de kathedraal Notre Dame de Paris door het hoofd schoot om te protesteren tegen het verval van de waarden die hem dierbaar waren: eer, loyaliteit, traditie, en het voortdurende proces van vervreemding en islamitische landroof in Frankrijk. Van de geprogrammeerde invasie van Europees grondgebied tot de ontkenning van ons Europees geheugen, Venner bleef in opstand komen tegen wat een verraderlijke politieke en culturele klasse ons aandeed. Hij zette vraagtekens bij de "metafysica van de grenzeloosheid" (Alain de Benoist) en verzette zich tegen de cultus van schuld en onderwerping die Europa intern vernietigt. Hij verzette zich daartegen met een cultuur van de ethiek van de eer: "Ik wens dat in de toekomst het vredestichtende luiden van klokken zowel uit de klokkentoren van mijn dorp als uit de torens van onze kathedralen zal blijven klinken. Maar nog meer wens ik dat de aanroepingen die in hun geloof worden gehoord, zullen veranderen. Ik hoop dat mensen niet langer zullen smeken om gratie en genade, maar in plaats daarvan vitaliteit, waardigheid en gedrevenheid zullen oproepen".

Venner zag dat de duizelingwekkende bevolkingsgroei in de Derde Wereld en de voortdurende invasie van Europese landen door Europa zonder tegenstand werd geaccepteerd. Ver van Arabieren, Turken en Zwarte Afrikanen kon men zich veroorloven zich over te geven aan allerlei absurditeiten en perversiteiten, irrationalisme en relativisme. Spanje moest in 711, het jaar van de verovering door de Arabieren, leren dat de vijand het land bijna zonder slag of stoot bezette. Alleen Karel Martell en de Franken konden de Reconquista beginnen in de zegevierende slag bij Poitiers in 732. Na acht eeuwen werden de Moren uiteindelijk in 1616 teruggeworpen in Afrika, waar zij nog verder werden achtervolgd door Spaanse troepen. Pas daarna begon het Avondland zich zijn tradities weer te herinneren. Karel V landde in 1541 in Algiers om dit barbaarse piratennest uit te roken. Maar omdat zijn vloot door een storm werd verstrooid, moest hij terugkeren zonder de stad in te nemen. Vandaag lijkt niemand anders dan Hongarije bereid het voorheen christelijke Avondland te verdedigen.

Terug naar Dominique Venner: Algerijnse vrijwilliger van 1954, lid van de "Geheime Leger Organisatie" '= "Organisation de l'Armée Secrète"), de OAS, die de afscheiding van Algerije van Europees Frankrijk niet accepteert en de aandacht trekt door hoge politici te vermoorden. Er zijn minstens een dozijn moordpogingen op generaal de Gaulle, maar die mislukken allemaal. Venner krijgt 18 maanden gevangenisstraf en had in 1956 de groep "Jeune Nation" en heeft later in 1963 "Europe-Action" opgericht, waartoe ook de jonge student Alain de Benoist behoort. "Jeune Nation" had tijdens de Hongaarse volksopstand het hoofdkwartier van de Communistische Partij in Parijs bestormt en bezet. Enkele jaren later richtte hij samen met Alain de Benoist, Guillaume Faye en Pierre Vial de GRECE op, die uiteindelijk de Nouvelle Droite, Nieuw Rechts, werd. In 1971 trok hij zich terug uit de politiek en schreef boeken, werken over militaire geschiedenis en wapens, maar maakte ook naam als chroniqueur van het Duitse Vrije Korps en de gevechten in de Baltische staten, in Opper-Silezië, tijdens de Spartacusopstand in Berlijn, de herovering van de Raadsrepubliek München, de Putsch van Kapp-Lüttwitz, de gevechten tegen de Franse bezetting in het Rijnland en tegen het Rode Ruhrleger.

In 1974 verscheen "Söldner ohne Sold. Die deutschen Freikorps 1918-1923", de oorspronkelijke Franse titel is "Baltikum", uitgegeven in 1974. Het is een spannend boek dat ook probeert de intellectuele grondslagen en de historische achtergrond over te brengen die het offer van de mannen van het Freikorps begrijpelijk maken. Het is aangenaam anders dan de memoires van Duitse nationaal-socialisten omdat het vertelt over een verleidelijke droom en omdat het niets rechtvaardigt.

In 2002 richtte hij het tijdschrift "Nouvelle Revue d'Historie" op. Venner schrijft "Het opstandige hart" ("Das rebellische Herz", Jungeuropa Verlag, 2018), waarin hij het verhaal vertelt van Frans Algerije en van het grote verraad van de Europeanen in Algerije, die bij tienduizenden zijn opgeofferd in naam van dekolonisatie en vrijheid. In hun Franse vaderland door links en de politiek-culturele elites verguisd als "pieds-noirs", als "zwartvoeters", worden zij, die zich al generaties lang in Algerije hebben gevestigd, onder het oog van het Franse leger en de gendarmerie - en natuurlijk de wereldpers - afgeslacht door het FNL, de Algerijnse "bevrijdingsbeweging" - alleen al in Oran bijna 4000, de vrouwen verkracht en afgeslacht in de FNL-kampen. De parachutisten van de rebellen en het Legioen, die naar de OAS neigen, worden opgesloten in hun kazernes zodat ze niet kunnen ingrijpen. Nog erger is het lot van de Harkis, Algerijnse vrijwilligers en Francofiele Arabieren die dapper aan de Franse kant hebben gevochten en waarvan slechts enkelen in Frankrijk naar de vrijheid worden gebracht. Gebrandmerkt als "verraders" sterven honderdduizenden van hen samen met hun families een gruwelijke dood na gruwelijke martelingen. Niemand kan vandaag zeggen dat hij niet weet welke gevaren Europa bedreigen wanneer de islamitische en Afrikaanse massa's het continent overnemen.

Jungeuropa Verlag zet zich in om zijn erfgoed in de Duitstalige wereld te cultiveren. U kunt hier rechtstreeks bij Jungeuropa Verlag bestellen: https://www.jungeuropa.de/

Bespot door het links-liberale establishment, de heersende politiek-media klasse, stierf Dominique Venner zonder dat deze daad als baken fungeerde: een definitief bewijs dat de activist en geleerde zich altijd in een verloren positie bevond en zal bevinden. Deze totale afwijzing door de politieke en culturele elites vertegenwoordigt inderdaad een geheel nieuw soort totalitarisme: een kwijnende, stervende culturele sfeer waarin het vrije woord, de kunst, de literatuur, de muziek, de geesteswetenschappen en niet in de laatste plaats de door de "kerken" opgelegde godsdienst zonder God zijn verworden tot een belachelijk schouwspel. Daarbij is een latente burgeroorlog in de maak, die zich al op veel plaatsen in Frankrijk, Engeland en Zweden manifesteert, waarin de West-Europese volkeren door hun minachtende afwijzing van het christelijke en humane erfgoed naar zelfopoffering neigen.

Venners opstandige hart is gestopt met kloppen. Frankrijk, zijn vaderland, dat een van de meest ontkerstende landen van Europa is, strekt zijn armen uit voor de oprukkende vloed van vreemde volkeren, cultuur- en ruimtevreemd, die zich, profiterend van de inheemse armoede en politieke lafheid, opmaken om het land over te nemen, zelfs tegen de prijs van een etnisch-religieuze burgeroorlog, die in Frankrijk, België en Zweden al zijn schaduw vooruitwerpt. Venner wist dat het regime er geen twijfel over laat bestaan dat het bereid is om de kwestie van de nog steeds in de meerderheid zijnde Franse bevolking onomkeerbaar op te lossen en steeds nieuwe sluizen te openen. Persoonlijk was hij er niet meer van overtuigd dat Frankrijk de catastrofe zou overleven en de weg naar zichzelf terug zou vinden. Vandaar zijn radicale daad, zijn gebaar van wanhoop, dat niettemin de inherente houding had om te sterven zoals hij had geleefd: als een rechtschapen Fransman en trotse Europeaan, zich tot het einde toe bewust van zijn identiteit en wortels.

Werner Olles

Werner Olles, geboren in 1942, was tot begin jaren tachtig politiek actief in verschillende nieuw-linkse organisaties (SDS, Rote Panther, Jusos). Na fundamentele meningsverschillen met links bekeerde hij zich tot het conservatisme en het traditionalistische katholicisme en was actief als journalist in kranten en tijdschriften van dit spectrum. Tot zijn pensionering medewerker in de bibliotheek van een technische hogeschool, sindsdien freelance publicist.

Auteur van volgende boeken: