Carlos X. Blanco: "Spanje zou niet eens 24 uur de Canarische Eilanden, Ceuta en Melilla tegen Marokko kunnen verdedigen"

Carlos X. Blanco: "Spanje zou niet eens 24 uur de Canarische Eilanden, Ceuta en Melilla tegen Marokko kunnen verdedigen"

Bron: https://editorialsnd.com/carlos-x-blanco-no-podriamos-defender-las-canarias-ceuta-y-melilla-ante-marruecos-ni-siquiera-durante-24-horas/

We interviewden de Asturische filosoof en essayist Carlos X. Blanco. Blanco, die samen met José Costales net zijn nieuwste boek heeft gepresenteerd, getiteld España: Historia de una demolición controlada (Spanje: Geschiedenis van een gecontroleerde afbraak), uitgegeven door Letras Inquietas.

Vargas Llosa zei: "Wanneer ging Peru naar de hel?" -  Wanneer ging Spanje naar de hel?

Spanje als entiteit was niet altijd een "nationaal" onderwerp. Het is een organisme dat heeft geleden onder aanvallen, degradaties en abortussen die zijn wezen hebben aangetast, wat een historisch, veranderlijk wezen is. Het Duits-Gothische Hispania leed al in de 8ste eeuw onder de eerste: het was een niet-nationale staat die een evolutie had kunnen doormaken die parallel liep aan die van andere semi-barbaarse koninkrijken in het Westen na 476. Maar dat gebeurde niet: de verovering door de moslims onderbrak de "normale" trajecten (zoals Sánchez-Albornoz of recenter Armando Besga aangaven).

Het echte Spanje ontstond uit de Herovering, het is erfgenaam van het Koninkrijk Asturië en de voortzetting daarvan, de Leonese monarchie. Het is zelfs zo in de Aragonese-Mediterrane baan, die ook schatplichtig is aan het Asturische ideaal, ondanks zijn relatieve marginaliteit ten opzichte van het restauratieproject van de caudillo-koningen. Uit het "Asturische" (of Leonese) Spanje komt direct het keizerlijke Spanje voort, dat een grotere geldigheid, continuïteit en dynamiek genoot, een keizerlijk Spanje, ook pre-nationaal, dat werd geboren met de katholieke monarchen, misschien wel de beste heersers in onze geschiedenis. Het werd drie eeuwen lang toegepast met katholieke (universalistische) logica.

De nieuwe mislukte episode vond plaats met de verandering van dynastie, van de Habsburgers naar de Bourbons. Deze verandering, die plaatsvond in de jaren 1701-1713, was in feite het resultaat van een inter-Europese wereldoorlog, waarvan het resultaat was dat het Spaanse Rijk een ondergeschikt rijk werd. De Fransen en Engelsen slaagden erin om de Spanjaarden een minachting voor hun eigen rijk en hun eigen cultuur bij te brengen, een rijk dat ze niet in één klap konden vernietigen, maar wel ondergeschikt konden maken.

Met de Bourbons (de buitenlandse familie die de troon in Madrid bezette) begon de ont-Spanjeïsering, niet alleen van wat nu bekend staat als Spanje (het schiereiland), maar van heel Hispanidad. De Amerikaanse Creool, soms blond en met blauwe ogen, voelde zich erfgenaam van Montezuma, en de Andalusiër met een Galicische achternaam wilde een afstammeling van de Moren zijn, en de Castiliaan leerde flamencodansen en merkte zigeuner- en Moorsbloed in zijn aderen op... Zo begon een vervorming van de identiteit die de buitenlandse loges en de Bourbon-monarchen en hun kliekjes aanmoedigden. Toch bleef het Spaanse Rijk tot ver in de 18de eeuw groeien in omvang en vooruitgang boeken in zijn beschavingsmissie. Maar de kanker nestelde zich, zoals altijd, in de kliek van Madrid zelf.

Spanje was volledig de pineut toen burgeroorlogen een gewoonte werden en we elkaar leerden haten. De Carlistenoorlogen waren een reactie op onverenigbare visies op wat een georganiseerde politieke gemeenschap zou moeten zijn. Liberalisme was in wezen onverenigbaar met het wezen van Spanje. Dat wil niet zeggen dat ik de carlisten verdedig (dat zou anachronistisch zijn), maar ik ben wel van mening dat het liberalisme voor Spanje een buitenlands virus was dat verwoestende gevolgen had voor onze samenleving.

De burgeroorlog van 1936-1939 was opnieuw een oorlog tussen traditie en vreemdheid, net als de Carlistenoorlogen, maar nu geplaatst in een wereldcontext van strijd tussen liberalisme, bolsjewisme en fascisme, de eerste drie politieke theorieën in de termen van Aleksandr Duguin. Wij Spanjaarden worden al heel lang geteeld. Zolang er onkruid is (zoals nu nog steeds het geval is) zullen we op onze knieën voor de wereld liggen. Zelfs de Marokkanen zullen ons uiteindelijk teer geven.
De laatste operatie om Spanje op de knieën te krijgen en een "eigen" overgang af te breken, niet onder controle van de Yankee hegemon, was de moord op Carrero. Toen was Spanje de pineut, met gevolgen die we vandaag de dag nog steeds meemaken.

Wat bracht u ertoe om dit boek te schrijven, dat het midden houdt tussen een historisch essay en een politieke analyse?

Liefde voor een Spanje dat ons frustreert, dat zijn historische missie niet waarmaakt, zijn verleden met zeker zijn schaduwen, maar ook met glorieuze lichten. We zijn geroerd door de angst om betrokken te raken bij een nucleaire oorlog die op Europese bodem wordt uitgevochten. We worden bewogen door verontwaardiging over de partitocratische maffia, die begint met de PSOE, maar zich uitstrekt tot alle (alle!) partijen die sinds het regime van '78 zijn opgericht en parlementaire vertegenwoordiging hebben. We worden hiertoe aangezet door de meer dan voor de hand liggende mogelijkheid om slaven van onze buren (Marokko, Frankrijk) en proefkonijnen en nuttige dwazen van de Anglosfeer te worden. Liefde en woede om ons vaderland op de knieën te zien. Haat en walging om te zien dat het land vol zit met verraders, rioolratten en dwazen, die hen volgen en naar hen luisteren...

Een constant thema in uw boek is Atlantisch Spanje als alternatief voor Mediterraan Spanje. Waarom zou onze geopolitiek naar de Atlantische Oceaan moeten draaien?

Een belangrijke politieke eenheid heeft altijd een "zielscentrum", een kern die energie en wil uitstraalt. Dit centrum ligt in de Picos de Europa, in de grot van Covadonga: dichtbij, in het noorden, ligt de Atlantische Oceaan, waarvan de Cantabrische Zee de provincie is. Daarvandaan voeren "Faustiaanse" schepen (zoals Spengler zou zeggen) uit om aan het eind van de Middeleeuwen in de Theems zelf te vechten. Van daaruit voeren onze beste zeelieden uit om Andalusië, dat in handen van de Moren was, terug te winnen, en later Amerika, dat deels gedomineerd werd door genocidale, kannibalistische en uitbuitende rijken. De Aragonese-Mediterrane periferie (toen periferie) kon alleen dienen om de Berbers-Ottomaanse agressie in te dammen. De mediterrane toestand van Spanje veroorzaakte alleen maar problemen voor de imperiale entiteit waar wij vandaan komen.

Aan de andere kant was "het noorderlicht", het Spanje dat werelden in het noorden veroverde en steppen in het zuiden heroverde (die van Castilië) altijd groot, heel groot. Buitenlandse geopolitiek heeft erop aangedrongen om ons "mediterraner" te maken dan we zijn. Dat zijn we gedeeltelijk, maar slechts gedeeltelijk. We moeten de vriendschap van de Ibero-Amerikanen en Portugezen terugwinnen. Als "uitwisseling" tussen Afrika en Europa ("Afrika begint in de Pyreneeën") zullen we altijd veracht worden door degenen die ons "onze partners en vrienden" noemen. Anglo's, Galliërs en Duitsers zullen ons altijd graag als Noord-Afrikanen zien.

U beschuldigt de katholieke kerk (of beter gezegd, de hedendaagse hiërarchie van het Vaticaan) ervan een hoofdrolspeler te zijn geweest in de afbraak van Spanje...

Vandaag de dag wil de kerk, als instituut dat bestaat uit (deels) corrupte hiërarchen en ambtenaren, nog steeds dicht bij de macht staan. De kerk heeft veel te danken aan Spanje: haar voortbestaan als een universele (katholieke) gemeenschap en niet alleen als een roomse sekte. Een globalistische en protestantse ideologie overheerst, een oenegistische mentaliteit. Ze werken samen met de taxi-patera-industrie en de import van goedkope arbeidskrachten uit Afrika. Ze verzetten zich niet echt tegen de genderideologie... Een ramp.

Is de moord op Carrero Blanco door de CIA en de nasleep daarvan het stof waaruit de modder komt die ons nu overspoelt?

Zoals we zojuist al lieten doorschemeren, is het dat in ieder geval wat het "78-regime betreft. Corrupte partitocratie, het opstellen van een disfunctionele en opzettelijk dubbelzinnige grondwetstekst, onderwerping aan de Anglosfeer en haar Frans-Duitse franchise, ons op de knieën dwingen voor onze grootste objectieve vijand, Marokko, allemaal zodat de Anglosfeer de controle zou krijgen over de Straat van Gibraltar; de morele degradatie van de bevolking, haar verlies van identiteit. We waren de negende economische macht ter wereld en nu zijn we het paradijs van drugs en gemakkelijke seks, een heel groot hoerenhuis waar nationaliteit, chute en hoeren tegen een spotprijs worden verworven. Carrero wist dat Spanje in het Westen moest zijn en moest opboksen tegen de hegemoon, maar hij mocht geen De Gaulle van de Cantabrische Zee zijn. Als Prada ISIS "de CIA in djellaba" heeft genoemd, of iets dergelijks, dan is het eerlijk om te zeggen dat ETA altijd de CIA (en MI6) in txapela en bivakmuts was.

Wat is de rol van Marokko in de afbraak van Spanje?

Die is doorslaggevend. Marokko zal uiteindelijk de natie vernietigen. Vergeet niet dat Marokko niet zomaar een Noord-Afrikaans sultanaat is, een beschamend despotisme voor de deur van Europa, dat door Brussel en de Amerikanen in de watten wordt gelegd. Met Marokko is het hetzelfde als met de zionistische entiteit die Israël heet: het sultanaat in kwestie vertegenwoordigt de laars die de Yankees en de zionisten op ons hoofd hebben gezet.

Via de despoot Mohammed VI voeren de Amerikanen een handelsoorlog tegen Spanje om het land te verzwakken. Hun spionnen werken vast en zeker samen met de CIA om "islamofobie" op te sporen, terwijl ze miljoenen onderdanen van een sultan binnenhalen, onderdanen waarvan wij de rekeningen en studies ruimschoots betalen. Deze onderdanen van de sultan zullen de nationale politiek meer en meer conditioneren, waardoor deze meer en meer onderdanig wordt aan de dictaten van de hegemoon. Het culturele niveau daalt en de culturele en etnische cohesie van ons land versplintert, waardoor onze soevereiniteit voor altijd buiten spel komt te staan. Heel Europa lijdt onder dit proces, maar de specifieke invasie van de onderdanen van een buitenlandse sultan is in ons geval een bijzonder Marokkaanse invasie.

Een speciaal geval omdat we directe grenzen hebben met een land dat door Sánchez op de knieën is gedwongen. Een groot deel van links, maar ook een deel van rechts, zijn djellaba-zuigers terwijl ze vroeger tiralevieten werden genoemd. Ze rennen achter de miljoenen aan die naar majzah ruiken. Ze zijn erger dan hoeren, mensen die veel meer respect verdienen dan deze politici.

Heeft het leger enige rol in het Spanje van vandaag, behalve dat het een handlanger van de NAVO is?

Geen enkele. We zijn niet in staat om ons eigen grondgebied te controleren. We zouden de Canarische Eilanden en Ceuta en Melilla niet eens 24 uur kunnen verdedigen. Uw opperbevel zou geen toestemming hebben van Brussel en Washington om het vuur te openen in het aangezicht van een nieuwe "groene mars". Als de volgelingen van Puigdemont hun eigen "groene mars" in Barcelona zouden houden, zou noch het leger noch de burgerwacht toestemming hebben om hoogverraad de kop in te drukken. We hebben dit al gezien met het Tweety-schip. Eén dode en Europa en het "Westen" zitten bovenop je. Dat is waar het bij een kolonie om gaat. Spanje is een kolonie van de VS, de Europese Unie en het Sultanaat.

Was 23-F een operatie om het militaire tegenwicht in onze instellingen te liquideren?

Wij denken dat het ingewikkelder was dan dat. De Emeritus werd betaald door de CIA lang voordat hij koning werd. Hij speelde een sleutelrol in het feit dat we nu op onze knieën zitten en leven als een kolonie waar iedereen kan parkeren en drugs kan gebruiken, gratis seks kan hebben, kan zonnebaden en paella en "pescaíto frito" (gebakken vis) kan eten. Een deel van het leger had al contact met de Amerikanen tijdens Franco's leven, toen hij oud werd en er een "overgang" werd voorbereid. Amerikanen, opportunistische Francoïsten en de Campechano: zij brachten ons het "78-regime, en vele raadsels van 23-F zullen worden opgelost naarmate de aanstekelijke kwelling van het "78-regime zelf zich ontvouwt. De tijd zal uiteindelijk alles onthullen.

Waarom hebben staatsinstellingen centrifugaal nationalisme bevorderd?

Wij geloven dat dit een lange geschiedenis heeft. De aberratie van de "Staat der Autonomieën" heeft niets te maken met echt en gezond regionalisme. De caciques van Bilbao en Barcelona runnen al eeuwenlang de show samen met de grootste caciques van allemaal, die van Madrid. De oligarchieën, of ze nu centralistisch of perifeer zijn, plunderen Spanje. Zo gaat het al twee eeuwen. Honderden mensen zouden gearresteerd moeten worden voor verraad en verduistering, en de deloyale instellingen zouden neergeschoten moeten worden. Maar er is geen wil. Kijk naar Madrid: dat is de fabriek van separatisten.

Tot slot, zijn we nog op tijd om de afbraak van onze natie te stoppen? Hoe kunnen we dit stoppen?

De tijd dringt. De mensen worden idioot en gedenatureerd: een mislukt en giftig onderwijssysteem en open grenzen. Er zijn geen middelen voor een "stichtende insubordinatie": het wordt steeds moeilijker om de nationale industrie weer op te bouwen. Er zouden volkscomités moeten komen om de instellingen te bestormen en een raad van wijze mannen zonder ideologie, slechts gewapend met wetenschap en patriottisme, om als regering op te treden. En dan, na een eeuw of anderhalve eeuw van wederopbouw, terugkeren naar wat we zouden moeten zijn. Iets dat losstaat van welke partij of hefboom dan ook die voortkwam uit het "78-regime.

José Costales en Carlos X. Blanco: España: Historia de una demolición controlada. Letras Inquietas (April 2024)