De Meloni-doctrine: onkritisch en visceraal Atlantisme

De Meloni-doctrine: onkritisch en visceraal Atlantisme

Fabrizio Verde

Bron: https://www.geopolitika.ru/it/article/la-dottrina-meloni-atlantismo-acritico-e-viscerale

"Het besluit om vanaf 2018 NAVO-troepen, waaronder Italiaanse, in Letland te stationeren is een idiotie die het mislukte buitenlandse beleid van Barack Obama waardig is. Europa en Italië hebben er geen belang bij om een koude oorlog met Rusland te creëren, en bovendien is deze provocatie strategisch ineffectief om een hypothetische conflictsituatie tegen te gaan. Helaas worden de Europese naties vandaag de dag geregeerd door kleingeestige politici die alleen geïnteresseerd zijn in het uitvoeren van de taken die hen door Europese bureaucraten zijn toevertrouwd en niet in het beschermen van hun eigen nationale belangen. Het is onaanvaardbaar dat de regering Renzi zo'n ernstig besluit heeft genomen zonder het Italiaanse volk en het parlement te informeren. Fratelli d'Italia eist dat de regering onmiddellijk verslag uitbrengt aan het parlement en de redenen voor dit absurde besluit uitlegt," zei Giorgia Meloni, huidig premier en voorzitter van Fratelli d'Italia, in oktober 2016.

Twee jaar later stelde Giorgia Meloni opnieuw terecht de schade aan de Italiaanse economie door de sancties tegen Rusland aan de kaak: "Europa verlengt de economische sancties tegen Rusland met nog eens 6 maanden, die Made in Italy vernietigen. In het Italië dat wij willen, geeft de regering niet toe aan de chantage van Brussel en verdedigt zij Italiaanse bedrijven".

En ze feliciteerde Poetin met zijn herverkiezing: "Felicitaties aan Vladimir Poetin met zijn vierde verkiezing als president van de Russische Federatie. De wil van het volk in deze Russische verkiezingen lijkt ondubbelzinnig".

Het lijkt alsof er een geologisch tijdperk voorbij is gegaan.

Sinds 2021, toen Giorgia Meloni aan de slag ging bij de Amerikaanse denktank Aspen Institute, is Meloni's sterrenklim duidelijk zichtbaar geworden, wat haar tot haar huidige ultra-Atlantische drift als premier heeft geleid. In perfecte continuïteit met de vorige regering onder leiding van de quisling Mario Draghi.

Meloni is inmiddels een voorvechter van het regime in Kiev, zozeer zelfs dat ze afgelopen februari naar Oekraïne snelde om een pact met Zelensky te ondertekenen dat "tien jaar duurt en het meest uitgebreide en belangrijkste is dat is ondertekend met een land dat geen deel uitmaakt van de NAVO", zoals ze op een persconferentie aankondigde. Zonder details toe te voegen over de economische verbintenis voor Italië, legde ze verder uit: "We blijven Oekraïne steunen in wat ik altijd heb beschouwd als het legitieme recht van zijn volk om zichzelf te verdedigen. Dit veronderstelt noodzakelijkerwijs ook militaire steun, omdat het verwarren van het veelgeprezen woord vrede met overgave, zoals sommigen doen, een hypocriete benadering is die wij nooit zullen delen".

In februari keurde het Italiaanse parlement ook definitief het wetsdecreet goed dat de toestemming om militaire voertuigen, materialen en uitrusting naar Oekraïne te sturen verlengt tot eind 2024. De toestemming om militaire hulp te sturen was al verlengd tot 31 december door een soortgelijke maatregel in januari 2023.

Sinds het begin van haar ambtstermijn heeft premier Giorgia Meloni met betrekking tot de oorlog in Oekraïne maximale continuïteit gegarandeerd met de regering die aan haar voorafging, die van Mario Draghi. Ze houdt zich dus volledig aan de westerse en Atlantische lijn en valt Rusland aan via het regime in Kiev.

De militaire uitrusting die mag worden overgedragen staat in een bijlage, opgesteld door de Defensiestaf, die geheim is en daarom niet beschikbaar voor het publiek. De Defensiestaf is ook gemachtigd om "de snelste procedures toe te passen om de tijdige levering van voertuigen, materialen en uitrusting te garanderen".

Sinds de eerste weken van het begin van de speciale militaire operatie van Rusland in Oekraïne (maart 2022), om het regime in Kiev te demilitariseren en te denazificeren, heeft Italië militaire voertuigen, materialen en uitrusting aan Kiev geleverd door middel van een reeks maatregelen, eerst door de regering Draghi - het vijfde pakket werd goedgekeurd door de uitvoerende macht toen deze aan het aftreden was - en vervolgens, in februari 2023, door de regering Meloni. Volgens opgedoken indiscreties werden met de eerste decreten, die allemaal geheim waren, - naast economische bijdragen - beschermingsuitrustingen gestuurd zoals helmen en vesten, munitie van verschillende kalibers, antitanksystemen (Panzerfaust) en luchtafweersystemen (Stinger), mortieren, raketwerpers (Milan), lichte en zware machinegeweren (MG 42/59), Lince-voertuigen, getrokken artillerie (Fh70) en zelfrijdend geschut (Pzh2000).

Het laatste pakket, het achtste, van het sturen van militair materiaal en uitrusting naar Oekraïne werd op 29 december 2023 gepubliceerd in de Staatscourant. De zending kwam zeven maanden nadat het "zevende pakket" van militaire hulp op 31 mei 2023 in de Staatscourant was gepubliceerd. Eind mei had de uitvoerende macht enkele indicaties gegeven over het zevende pakket. Bij die gelegenheid werd de lijst met wapens toegelicht door minister van Defensie Guido Crosetto tijdens een hoorzitting in Copasir, de parlementaire commissie voor de veiligheid van de Republiek. Net als in de vorige pakketten werd de inhoud van het nieuwe Oekraïne-decreet "geheim" gehouden en vervolgens gepubliceerd in de Staatscourant. Het decreet van eind mei was de tweede maatregel die door de regering-Meloni werd ondertekend: de eerste dateerde van vier maanden eerder. Volgens geruchten die in die tijd de ronde deden, werd er bij die gelegenheid materiaal gestuurd ter bescherming tegen het Nbcr-risico: pakken, beschermende maskers, kits om water drinkbaar te maken, evenals munitie. Ook werd er toen gesproken over het sturen van extra voertuigen, houwitsers, raketwerpers, machinegeweren en handvuurwapens. Bovendien leverde Italië, samen met Frankrijk, het SAMP/T grond-luchtverdedigingssysteem.

De Rode Zee

Het Oekraïense scenario buiten beschouwing gelaten, verandert de muziek niet: Italië staat in de frontlinie met de VS/NAVO-helm stevig op zijn hoofd. Zoals blijkt uit de Italiaanse activiteit in de Rode Zee tegen de acties van de Jemenitische Houthi's om de Israëlische genocide in de Gazastrook te stoppen. In dit verband herinnerde Zayd al-Gharsi, directeur van de media-afdeling van het presidentschap van de Republiek in Sanaa, in een interview met ANSA aan de episode van de UAV die afgelopen 2 maart door het marineschip Caio Duilio werd neergeschoten: "Het is een schande dat Italië een van onze drones heeft neergeschoten. We zullen dienovereenkomstig handelen," zei hij, nadat hij wilde "onthouden dat we geen oorlog hebben gevoerd tegen Italië of andere Europese landen. Onze strijd is voor de verdediging van de Palestijnen tegen de zionistische agressie" in Gaza.

"Onze drones en wapens zijn gericht op Israël en degenen die Israël voor onze kusten verdedigen," herhaalde de Jemenitische functionaris en voegde eraan toe: "Italië is een bevriend land voor ons, met een grote maritieme traditie en cultuur. Wij vragen ons af waarom het besloot om zich aan te sluiten bij de coalitie van de Amerikanen en de Britten".

In dit geval besloot de Italiaanse regering om met de Angelsaksen mee te spelen door zich niet officieel bij hun coalitie aan te sluiten, maar door samen met Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Nederland, Portugal en Denemarken de operatie Aspides te lanceren. Een missie die de Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken Tajani "defensief" noemde, waarschijnlijk omdat er, in tegenstelling tot de "Prosperity Guardian"-missie, geen aanvallen gepland zijn op Jemenitisch grondgebied.

Kortom, de Italiaanse regering heeft besloten om te spelen met de dubbelzinnigheid van bijvoeglijke naamwoorden en formules om een gewapende interventie in een strategische regio te camoufleren als een beschermingsdienst voor commerciële schepen. Dit leidt er onvermijdelijk toe dat Italië betrokken raakt bij een onvoorspelbaar oorlogstoneel, waar het verschil tussen "defensief" en "agressief" slechts een formele en steeds veranderende grens is. Het is geen toeval dat Tajani in een toespraak tot de Kamer van Afgevaardigden verklaarde dat "de Europese Unie zal zorgen voor de nodige coördinatie met zowel de antipiraterijoperatie Atalanta als de operatie Prosperity Guardian".

Op dit punt is de vraag: in hoeverre handelt Aspides autonoom ten opzichte van Prosperity Guardian en niet volgens haar militaire behoeften en richtlijnen, gezien het feit dat informatie over deze rapporten in het Eunavfor Aspides-mandaat als geheim van de EU is geclassificeerd?

De ware imperialistische aard van de missie, die veel verder gaat dan haar formele structuur, komt ook naar voren in de resolutie van de regering, waar - opnieuw onder het mom van het beschermen van de vrijheid van navigatie, democratie en vrede - wordt benadrukt dat "het optreden van ons land wordt uitgevoerd, in alle crisistheaters, met het doel om de nationale belangen te beschermen en te werken aan de bescherming van vrede en veiligheid"; en ook dat "met het oog op de toenemende geopolitieke verantwoordelijkheden, het belangrijk is om de positie van Italië in de crisisgebieden van de Rode Zee en het noordwesten van de Indische Oceaan te consolideren". Het gaat dus niet om een voorwaardelijke en in de tijd beperkte interventie, maar om het grijpen van deze kans voor een permanente projectie van Italië in deze strategische regio's van de wereld. Bovendien zal Aspides nauw samenwerken met de Anglo-Amerikaanse Prosperity Guardian en met de andere Europese missies die al in de regio aanwezig zijn, zoals Atalanta en Agenor, waardoor de actieradius wordt uitgebreid naar de Perzische Golf, de Hoorn van Afrika en het Kanaal van Mozambique. Vanaf april neemt Italië ook het commando over van Combined Task Force CTF-153, die opereert in de Rode Zee en de Golf van Aden en bestaat uit de Verenigde Staten, Canada, Bahrein, Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje, Nederland, Noorwegen en de Seychellen.

Israël

Door deel te nemen aan al deze marinemissies, inclusief commandorollen, gedraagt Italië zich, ondanks dat het dit ontkent, als een land in oorlog aan de zijde van Israël en zijn Amerikaanse en Britse sponsors. Bovendien onthult een artikel gepubliceerd door het tijdschrift "Altroconsumo" dat, in tegenstelling tot de verzekeringen van de regering, de export van wapens en munitie naar Tel Aviv niet is "gestopt" sinds het begin van de zionistische bombardementen op de Gazastrook. Volgens gegevens van het Nationaal Instituut voor de Statistiek (ISTAT) exporteerde Italië tussen oktober en november 2023 wapens en munitie ter waarde van 817.536 euro, waarvan 233.025 euro in oktober en 584.511 euro in november. Deze cijfers zijn in tegenspraak met de verklaringen van de regering-Meloni, die publiekelijk verklaarde dat ze de wapenexport naar Tel Aviv vanaf 7 oktober 2023 had "opgeschort" en "geblokkeerd".

Minister van Buitenlandse Zaken Antonio Tajani verklaarde in een interview dat Italië sinds het begin van de Gaza-oorlog geen wapens meer naar Israël stuurt. Uit de gegevens van Istat blijkt echter dat er zelfs na deze datum nog wapens en munitie zijn geëxporteerd. De gegevens van november hebben met name betrekking op een periode waarin de bombardementen op de Gazastrook al aan de gang waren.

Om de situatie beter te begrijpen, moeten we het type geëxporteerd materiaal bekijken. Alleen al uit de Istat-gegevens voor november 2023 blijkt dat een deel van het geëxporteerde materiaal geclassificeerd is als "Geweren, karabijnen en veerwapens, lucht- of gasgeweren, stompe wapens en andere soortgelijke wapens", terwijl een groot deel bestaat uit "onderdelen en toebehoren" van oorlogswapens en machinegeweren.

Ondanks de verklaringen op het eerste gezicht, de oproepen tot een staakt-het-vuren of de bescherming van burgers, heeft de regering-Meloni dus niet alleen in de praktijk geen vinger uitgestoken, maar is ze wapens blijven leveren aan het zionistische Israëlische regime.

Aan de verkeerde kant van de geschiedenis

Concluderend lijkt de huidige Italiaanse regering onder leiding van Giorgia Meloni het land op een twijfelachtig geopolitiek pad te leiden, gebaseerd op een blind en visceraal kritiekloos Atlantisme. Deze aanpak, die zich uit in steun voor militair beleid en interventies in het buitenland, dreigt Italië te verwijderen van de richting die is uitgezet door de nieuwe multipolaire wereld, vertegenwoordigd door de BRICS-landen en Rusland. Het besluit om zich aan te sluiten bij de door de NAVO opgelegde herbewapening en het besluit om sancties tegen Rusland te steunen, lijken anachronistische keuzes, vooral gezien de diplomatieke en economische nederlaag van het Westerse blok. Het onderschrijven van Atlantische belangen, zoals blijkt uit de goedkeuring van militaire maatregelen ten gunste van Oekraïne en de deelname aan operaties tegen de Houthi's in de Rode Zee, suggereert onderwerping aan Amerikaanse belangen en een absoluut gebrek aan nationale autonomie en soevereiniteit. Bovendien doet het gebrek aan transparantie over wapenexporten naar Israël twijfels rijzen over de coherentie van het verklaarde buitenlandse beleid van de regering. Het is van cruciaal belang dat Italië zijn geopolitieke standpunt herziet en een evenwichtigere visie omhelst die gericht is op dialoog en internationale samenwerking met de nieuwe multipolaire realiteit, in plaats van een buitenlands beleid te blijven voeren dat gebaseerd is op verouderde en slaafse allianties.