De religieuze en astronomische functie van megalithische monumenten

De religieuze en astronomische functie van megalithische monumenten 

Mario Alinei & Francesco Benozzo

Bron: https://melmothlibros02.blogspot.com/2024/04/la-funcion-religiosa-y-astronomica-de.html

De astronomische functie van megalieten, vooral in relatie tot hun religieuze functie, is misschien wel hun meest fascinerende aspect.

Deze functie werd tot voor kort hardnekkig ontkend door wetenschappers, maar wordt nu algemeen geaccepteerd, nadat Atkinson [1979] dit duidelijk aantoonde voor Stonehenge. Vervolgens werd deze functie geverifieerd voor de andere monumenten.

Zoals Cunliffe (2001) het stelt, hoewel "een deel van wat er geschreven is volledig vals is en een deel onbewezen, blijft het een onbetwistbaar feit dat verschillende van onze meest indrukwekkende megalithische graven met immense vaardigheid ontworpen werden om precies in verband te staan met belangrijke zonne- of maansgebeurtenissen".

Een van de bekendste voorbeelden is dat de Ierse graftombe in Knowth (hierboven) een equinoctiale oriëntatie heeft, die in verband wordt gebracht met het begin van het zaai- en oogstseizoen.

Newgrange (hierboven), op korte afstand van Knowth, is een van de meest illustratieve gevallen. Het is een megalithisch heiligdom, gedateerd tussen 2475 en 2465 voor Christus, dat bestaat uit een ganggraf.

De tombe was zo gebouwd dat de lijn van de gang of doorgang naar de centrale kamer georiënteerd was op het punt aan de horizon waar de zon opkomt op 21 december, de kortste dag van de winterzonnewende van het jaar (in moderne religieuze termen, eerste kerstdag).

De gelijktijdige wetenschappelijke en religieuze functie van het monument is hier duidelijk. De zonnewende, die het monument absoluut nauwkeurig "vangt", markeert zowel het einde van de belangrijkste jaarlijkse cyclus van de natuur, de landbouwcyclus, als het aanbreken van een nieuwe cyclus: Nieuwjaar.

Bovendien, aangezien het licht van de zonnewende op het graf in het midden van het monument valt, is het duidelijk dat de wederopstanding van de zon die van de doden impliceert, en dezelfde wedergeboorte garandeert voor alle levenden, erfgenamen of onderdanen van de begravenen.

Het belang van deze observaties voor de interpretatie van de megalieten is enorm, omdat het ons in staat stelt om het verband tussen de wederopstanding van de zon en de wederopstanding van de doden te begrijpen. Meer in het algemeen was de functie van het monument tegelijkertijd wetenschappelijk, funerair en magisch-religieus.

Recente opgravingen hebben ook aangetoond dat de alignementen, d.w.z. enkele of meerdere rijen stenen die bij elkaar geplaatst zijn (zeer wijdverspreid in Bretagne), waarschijnlijk een gemengde rituele en astronomische functie hebben (dit laatste in verband met de omliggende heuvels).

Studies van de afgelopen twintig jaar hebben indrukwekkend statistisch bewijs geleverd dat megalietenbouwers en megalithische gemeenschappen voortdurend de cyclus van de maan observeerden.

Een emblematisch voorbeeld is Le Grand Menhir Brisé in Bretagne, dat nu wordt geïnterpreteerd als het grootste maanobservatorium in neolithisch Europa.

MARIO ALINEI - FRANCESCO BENOZZO: Ontstaan van Europese megalieten