Toezicht en straf in de 21ste eeuw

Toezicht en straf in de 21ste eeuw

Alberto Giovanni Biuso

Bron: https://www.aldousblog.it/single.php?id=191   

"Ongeacht de wil van de mensen en de autoriteiten die hen leiden", schrijft Fernand Braudel, worden collectieve fenomenen gegenereerd, treden ze op, veranderen ze (Materiële beschaving, economie en kapitalisme (15e-18e eeuw), vol. III, I tempi del mondo, vertaald door C. Vivanti, Einaudi, Turijn 1982, p. 65). Eenmaal in beweging leeft de sociale en politieke dynamiek een eigen leven, volgens regels die zeker niet zo rigide zijn als de regels die de fysieke wereld sturen, maar wel heel sterk en soms heel vergelijkbaar met de principes die ten grondslag liggen aan materiële transformaties.

De oorlogsklimaten zijn ook om deze reden gevaarlijk, zoals de gebeurtenissen van 1914 ruimschoots aantonen en een sinister precedent vormen voor de anti-Russische hysterie die, opzettelijk gecreëerd door de Verenigde Staten van Amerika, de slachting veroorzaakt onder het Oekraïense volk, dat letterlijk naar de slachtbank wordt gestuurd, en een oorlogscatastrofe voorbereidt voor West-Europa, na al een steeds erger wordende economische crisis te hebben veroorzaakt.

De aard van Europa als kolonie, die al duidelijk was sinds de zelfmoord van 1939-1945, is nu overduidelijk en nationale regeringen zijn in werkelijkheid marionettenregeringen in dienst van de VS. Dienstbaarheid waarin de Italiaanse bestuurders en parlementen zich onderscheiden, of ze nu geleid worden door de Democratische Partij of door de Fratelli d'Italia.

Brezjnevs doctrine van "landen met beperkte soevereiniteit" is grotendeels beschrijvend voor het hedendaagse Europa. En dat komt ook omdat een van de meest kenmerkende dynamieken van het eerste kwartaal van de 21e eeuw de geleidelijke verzwakking van staten en hun politieke apparaten is, die hun bestuurlijke structuren en economische reserves in dienst stellen van mondiale en multinationale machten, of ze nu zo zichtbaar zijn als de GAFAM (Google, Apple, Facebook, Amazon, Microsoft) die belachelijk hoge belastingen betalen, of zo minder voor de hand liggend als de melkweg die rond de financiële magnaat Soros en het World Economic Forum (WEF) in Davos draait.

Een van de meest relevante technologisch-politieke innovaties die door GAFAM en het WEF wordt gefinancierd en gesteund, is de zogenaamde Digital ID Wallet, de "digitale portemonnee" die een van de duidelijkste uitingen is van het controleapparaat dat Michel Foucault samenvatte in de formule "controleren en straffen".

De "digitale portemonnee" verenigt in feite, door middel van een eenvoudig programma in mobiele telefoons, identiteitsdocumenten, gezondheidsgegevens en belastinggegevens, samen met een onophoudelijke geolocatie van de drager, wiens bewegingen allemaal traceerbaar worden. De firma Frost & Sullivan, die de prijs voor deze uitvinding heeft toegekend, verklaart dat "in geval van opschorting van iemands recht om welke reden dan ook, de overheid dit in realtime op het platform ongeldig kan maken" (G. Travers, in éléments, nr. 194, februari-maart 2022), waardoor de burger plotseling een vreemdeling wordt zonder burgerrechten en zonder de beschikbaarheid van zijn of haar geld. Een toestand van authentieke en integrale dienstbaarheid (laten we dus heel voorzichtig zijn met het "downloaden" van dergelijke applicaties op onze telefoons).

Deze vrijheidsberovende en dictatoriale dynamiek wordt volledig politiek gesteund door "neoliberaal links", wat de titel is van de Italiaanse vertaling van een boek van Sahara Wagenknecht, sinds enkele jaren leider van de Duitse partij Die Linke, die in het origineel de effectievere benaming Die Selbstgerechten draagt, wat vertaald kan worden als "de arrogante, de aanmatigende, de zelfvoldane", een plastische beschrijving van het politiek-antropologische idealisme dat overgaat van het met afschuw verworpen "communistische" internationalisme naar het ultraliberale internationalisme van een kapitalisme (sinds altijd) zonder vaderland en zonder identiteit, waarin de fluxische en onbepaalde ontologie van een menselijk wezen zegeviert, dat door zichzelf van identiteit te beroven ook het verschil ontkent, een menselijk wezen dat alleen bestaat als een puur voluntaristische doorgangsplaats en zonder territoriale, culturele of biologische wortels.

Een 'linkse' "voorvechter van quota's om alle minderheden (diversiteit) te beschermen, van het correctieve wokisme met terugwerkende kracht van de geschiedenis, en van het genderisme dat de biologie omvormt" en die in plaats daarvan een "constante denigrerend , zo niet regelrechte minachting voor de waarden die worden verdedigd door de laagste sociale klassen en de bewoners van de stedelijke periferieën en kleine provinciesteden", die er zo toe worden aangezet "om te stemmen op de anti-establishment rechtervleugel, zelfs als deze vervolgens neoliberale recepten voorstelt waar ze niets bij zullen winnen" (C. Nizzani, Diorama Letterario, nr. 378, maart-april 2024, p. 24).

Zelfs de ecologische propaganda van dit "links" is in werkelijkheid volledig oppervlakkig en nep, zowel omdat de zogenaamde "ecologische transitie" in werkelijkheid beperkt is tot de economie van het Europese continent, dat ook voorbestemd is om te bezwijken op de wereldmarkt; en omdat de oplossingen die het voorstelt (zoals elektrische auto's) in werkelijkheid nog vervuilender zijn dan steenkooltechnologieën; en omdat het belangrijkste principe van de oorspronkelijke ecologische benadering en de Diepe Ecologie van Arno Næss en Martin Heidegger de verdediging van gebieden, hun culturen, talen, tradities en identiteiten is.

Op de liberalistische grondslag en de destructieve resultaten van dit "links" zou men de formule van Michele Del Vecchio kunnen toepassen betreffende de paradox van de "filantropie van de dubbelzinnigheid", die echter op zijn kop wordt gezet in de dubbelzinnigheid van de filantropie.