Zijn sommige politici niet gevaarlijker dan het virus?

Zijn sommige politici niet gevaarlijker dan het virus?

Helmut Müller

De ware grootheid van een politicus blijkt niet uit het feit dat hij snel en groot electoraal succes boekt, maar uit het feit dat hij niet zonder veel moeite in het defensief kan worden gedrongen of zelfs uit zijn ambt kan worden ontzet. Het geval van voormalig vice-kanselier Strache brengt dit inzicht nog eens onder de aandacht. Ook Joe Biden zal waarschijnlijk betrokken worden bij verdere terugtrekkingsgevechten, en niet alleen vanwege Afghanistan. Zelfs de pas verkozen leider van de Oostenrijkse Volkspartij (ÖVP) en kanselier Kurz, met een goedkeuringscijfer dat alleen in dictaturen gebruikelijk is, zou uiteindelijk duur kunnen betalen voor de gemakkelijke overwinningen die hij door oneerlijkheid heeft behaald (dit geldt ook voor mevrouw Merkel). In dergelijke gevallen moeten de mensen echter de hoogste prijs betalen.

De ervaring leert dat ernstige politieke fouten met even ernstige gevolgen voor de meerderheid waarschijnlijk te maken hebben met de toename van de macht van een politicus of een partij en de kansen en verleidingen die zich voordoen. In de loop van een langere ambtstermijn dienen zich steeds meer open flanken aan waar men kan worden aangevallen. Zo gebeurt het dat de dinosaurussen van het politieke bedrijf, aan het einde van een politieke carrière die vaak gekenmerkt wordt door onmacht, op het laatste moment proberen weg te komen met geveinsde nederigheid of soms met een beledigde uitdrukking, maar niettemin met een luxepensioen, om niet met schande en nog meer schande of in het beste geval met een slechte naam uit het ambt te worden gestoten.

Hoe meer men de ene of de andere actieve politicus bestudeert, hoe minder men begrijpt hoe men in vrede met zichzelf kan leven in een ambt dat vaak vol halve waarheden en leugens zit. Men kan zich ook afvragen waarom politici, in tegenstelling tot jaren geleden, zo plotseling bezorgd zijn over onze gezondheid en alle schijnbaar blindelings volgende "lammetjes" zo mogelijk neergestoken willen zien. Met andere woorden: zelfbewuste, vrijheidslievende mensen moeten voorlopig slecht behandeld worden door middel van chantage en dwang. Rekenen zij erop dat de gevaccineerden veel later, in tegenstelling tot de niet-gevaccineerden, de door critici gevreesde onherstelbare schade aan hun gezondheid zullen lijden, zodat het vaccin duidelijk de schuldige zou zijn en de vraag naar verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid dan zou rijzen?

De "inentingsroes" zou echter andere redenen hebben, die hier reeds zijn genoemd. Zelfs Günther Anders heeft dit misschien al vroeg voorzien in zijn boek over de "Oudheid van de mens" (Die Antiquiertheit des Menschen), toen hij in 1956 schreef over de "veroudering" van de mens, de vernietiging van het immuunsysteem en het onderwijssysteem, en over hoe degenen die in staat zijn zich te verzetten tegen een anti-menselijke dictatuur worden behandeld als terroristen. Zijn we er binnenkort en moet de weerstand op voorhand gebroken worden? Decennia na Anders, zegt de wijze Noam Chomsky: "De hele geschiedenis van het controleren van een volk kan als volgt worden samengevat: Isolatie van de mensen, sommigen van anderen, want als je ze lang genoeg isoleert, kun je met ze doen wat je wilt." En zoals het er nu uitziet, werkt het.

Ik heb het al een keer laten doorschemeren: het hele project lijkt ontworpen voor een soort elektronisch-digitaal georganiseerde goelag - vooral met verdere vooruitgang in de technologie - en zou zelfs kunnen neerkomen op een "zelf-uitsterven" van de huidige mens, die waarschijnlijk al als verouderd wordt beschouwd door de opdrachtgevers of organisatoren van de pandemie. Intussen dreigt reeds de volgende "lockdown", en zelfs de verplichte vaccinatie die in fasen wordt ingevoerd voor een maatschappij waarvan de meerderheid hoopt op een vrijheid van vaccinatie die in werkelijkheid niet meer bestaat, zou spoedig werkelijkheid kunnen worden, in tegenstelling tot wat de politici ons verzekeren. Dit doet de vraag rijzen, niet alleen met betrekking tot de pandemische maatregelen: hebben we in het geval van de verantwoordelijke politici te maken met rationele of doctrinaire domheid? De ene is net zo gevaarlijk als de andere.

Kortom, de gebeurtenissen rond deze P(l)andemie bevestigen eens te meer een ander oud inzicht: als het om geld of macht of zelfs vermeende persoonlijke voor- of nadelen gaat, komt iemands ware karakter meestal aan het licht. Dit is de huidige situatie in de omgang met critici van deze schijnbaar avontuurlijke impforgia, die, als zij doorgaat, zal resulteren in nog meer gevaarlijke mutanten en ontelbare ernstig zieke en dode mensen. Er moet echter nog een algehele evaluatie van het lopende menselijke experiment worden gemaakt, en het is denkbaar dat hieruit een internationale afrekening met mogelijke daders voortvloeit.

PS: Overigens ben ik niet de enige die betwijfelt of de meerderheid van de verantwoordelijken in de staat en de samenleving, alsmede artsen en wetenschappers, zich hebben laten inenten met een van de geadverteerde vaccins tegen Covid 19.