Mexico in de Grote Oorlog

Mexico in de Grote Oorlog

Door Gastón Pardo

Deze relatie begint met een samenloop van historische gebeurtenissen waarover ons op school niets verteld wordt, en die deel uitmaken van de mythe dat Mexico niet deelnam aan de Eerste Wereldoorlog omdat wij in een revolutionair proces zaten dat aangemoedigd werd door de Verenigde Staten en Standard Oil, en omgekeerd zijn er meningen dat als de Eerste Wereldoorlog ook in Mexico uitgevochten zou worden, dat Duitsland en de Verenigde Staten die dan met alle macht in het land zouden uitvechten. Zo zouden de Mexicanen het zo druk hebben met elkaar uit te moorden, dat zij niet zouden weten dat de machthebbers hen gebruikten.

De Duitse historicus Friedrich Katz probeert in zijn boek "De geheime oorlog in Mexico" niet te ver te gaan in zijn onthullingen over de gesloten Duitse activiteiten in Mexico, parallel aan die van de Britten en Amerikanen in de strijd om olie. Het leek hem belangrijker de heersende groepen in Mexico te dienen dan de waarheid te vertellen.

In 1909 vond in El Paso Texas en Ciudad Juarez het gesprek plaats tussen Porfirio Diaz en de Amerikaanse president William Taft, waarin de voorbereidingen begonnen voor de omverwerping van de Mexicaanse president Porfirio Diaz, die de Pacifische kust had opengesteld voor de Japanners, die Salina Cruz in de deelstaat Oaxaca bewapend hadden.

Toen Taft naar Mexico kwam, vroeg hij Porfirio Díaz (foto) om het droge kanaalproject Tehuantepec niet te bouwen, omdat het zou concurreren met het Panamakanaal en om de Verenigde Staten een militaire basis in Baja California Sur te geven om van daaruit Latijns-Amerika te infiltreren.

Hij vroeg Porfirio Diaz ook om geen wapens voor het Mexicaanse leger meer te kopen van het pasgeboren Duitse keizerrijk, maar in plaats daarvan van de Verenigde Staten, waar Porfirio Diaz ook nee tegen zei. Het belangrijkste was dat Taft kwam vragen om speciale concessies te verlenen aan Amerikaanse zakenlieden voor de winning van Mexicaanse olie, iets waar Porfirio Diaz ook nee tegen zei.

Maar generaal Alvaro Obregón, toen hij in 1923 president van Mexico was, zei ja en ondertekende de Bucareli verdragen met de Verenigde Staten, die, op grond van het internationaal recht, de Verenigde Staten een bevoorrechte positie gaven bij de exploitatie van aardolie. Deze verdragen, na 100 jaar van rampzalig beleid dat de Huastec Indianen onderwierp aan het onrechtmatig gebruik van hun land ten bate van de oliewinning.

De Mexicaanse olie werd in die tijd gewonnen door de Engelsman Weetman Dickinson Pearson, wat erop wijst dat er in 1909 een conflict was tussen de Angelsaksische mogendheden over de Mexicaanse olie, vooral omdat het Duitse Rijk, dat in 1871 geboren was, in 1910, toen de Mexicaanse Revolutie begon, al de eerste mogendheid in Europa was, en al een bedreiging vormde voor het Britse Rijk. De oliewinning in Mexico dateert van 1901, door een Amerikaans bedrijf, gevolgd door El Aguila, een Engels bedrijf.

Er kan dus geen twijfel over bestaan dat de Mexicaanse revolutie begon met Amerikaanse wapens en logistieke steun aan Francisco I. Madero en slaagde in de omverwerping van Porfirio Diaz. Natuurlijk geven de gringos niets weg. Zoals bekend viel het land van Madero als president uit elkaar en de gringos zelf namen het op zich om hem uit de weg te ruimen. Een andere weinig bekende episode is dat Winston Churchill, Lord of the Admiralty, het hoofd van de Britse marine in 1912, vroeg om verdubbeling van het oorlogsbudget om de Duitse dreiging het hoofd te kunnen bieden, want de Britten en de Duitsers vochten over de hele wereld om gebieden die kolonies konden worden, en tegelijkertijd vochten ze om olie.

Duitsland was het eerste Europese land dat zijn hele door kolen aangedreven vloot veranderde in een door olie aangedreven vloot, dus vroeg Churchill aan Engeland om hetzelfde te doen. Het detail dat opvalt is dat men toen nog geen Noordzee-olie ontdekt had; Engeland had dus geen olie en Duitsland ook niet, en zij moesten de sterkere vloten met olie op de been zien te brengen. Dit betekende dat beide naties moesten vechten om de olie van het Midden-Oosten, die in die tijd de olie van Mesopotamië was, deel van het Turkse Rijk, sindsdien een bondgenoot van het Duitse Rijk.

Hoewel de zakenlieden die de olie ontgonnen Engelsen waren, en de andere grote bron van olie in die tijd niemand minder dan Mexico was, had Engeland dus al de zakenman Weetman die de olie van Mexico in handen had.

De Duitsers wilden de Mexicaanse olie komen exploiteren, de gringos wilden de Mexicaanse olie komen exploiteren, de president van Mexico, Porfirio Díaz, was 80 jaar oud en dus begonnen zij de stukken te verplaatsen om hem omver te werpen en een ad hoc president in zijn plaats te zetten. De gringos probeerden het eerst met Francisco I. Madero en later met Venustiano Carranza, terwijl de Duitsers Victoriano Huerta steunden. Volgens het historische verhaal begon de Revolutie in Mexico op 20 november 1910, maar wat er gebeurde was slechts een gewapende opstand, die uitliep op het aftreden van Porfirio Diaz uit de macht en de komst van Francisco I. Madero in 1911. Allemaal in 1912.

Madero tussen aanhalingstekens regeerde Mexico en het land was een kruitvat, en het is toen dat de gringos zelf het plan beraamden om Madero ten val te brengen en hem probeerden omver te werpen ten gunste van generaal Felix Diaz, neef van de afgezette president Porfirio Diaz.

Toen verscheen Victoriano Huerta (foto), die met steun van de Amerikaanse ambassadeur Henry Lane Wilson en na onderhandelingen met de Duitse ambassadeur Heinrich von Eckardt ook Madero ten val bracht. Voor veel specialisten begon de echte Mexicaanse revolutie in 1913 met de omverwerping van Madero, en deze revolutionaire fase hield verband met de Grote Oorlog, toen Victoriano Huerta zich de macht toe-eigende en streed tegen de militaire ondertekenaars van het Plan van Guadalupe onder leiding van Venustiano Carranza.

De troepen van de Constitutionalisten naderden in maart 1914 de haven van Veracruz en stonden op het punt die in te nemen, toen in april van datzelfde jaar 100 Yankee-schepen de haven van Veracruz blokkeerden, een onverklaarbaar feit omdat er geen oorlog tegen hen was, blijkt dat er een incident was in de haven van Tampico, waar enkele Amerikaanse zeelieden met hun vlag naar Tampico afzakken en door Mexicaanse militairen gearresteerd worden.

Er ontstond toen een internationaal conflict en de VS eisten dat de gringovlag op Mexicaans grondgebied zou worden gesalueerd en geëerd. De Mexicaanse regering weigerde en de Amerikanen vielen toen de Golfkust binnen. Wat zij werkelijk kwamen beschermen was de olie en om de douane van Veracruz en Tampico te bewaken; bovendien kwamen de gringos erachter dat het schip Ipiranga, de naam van het Duitse schip waarmee Porfirio Diaz het land verliet, op het punt stond in de haven van Veracruz aan te meren om Duitse wapens achter te laten bij de regering van Victoriano Huerta, die beloofde de Mexicaanse olie ter beschikking van de Duitsers te stellen, waarmee de gringos voorkwamen dat die wapens bij de regering van Huerta terechtkwamen, en zo zijn nederlaag vergemakkelijkten.

Toen Huerta in ballingschap ging, kwam hij aan in La Coruña, Spanje, waar agenten van de Duitse keizer hem opwachtten om hem wapens en steun aan te bieden om naar Mexico terug te keren en de macht te grijpen, en ook faciliteiten voor zijn terugkeer via New York. Hier maakte hij namelijk contact met een Duitse spion en begon zijn reis naar de Mexicaanse grens, waar Duitse onderzeeërs hem opwachtten met wapens om hem te steunen bij zijn terugkeer naar de macht.

Maar Huerta kon de grens niet oversteken, omdat hij gevangen genomen werd door Texas Rangers, die hem gevangen zetten; een andere episode deed zich voor toen een Duitse spion Felix Sommerfeld infiltreerde in de gelederen van Francisco Villa en de Mexicaanse generaal ervan overtuigde 25 Amerikanen in de staat Chihuahua te executeren.

Journalist Fernando Moraga beweerde in zijn reportages in de Mexicaanse krant "El Universal" in 1974 dat de aanval van Francisco Villa op Columbus een pro-Duitse oorlogsdaad was. 

Toen de gringos op bevel van Villa geëxecuteerd werden, verklaarde president Woodrow Wilson Mexico niet de oorlog, maar het was dezelfde spion Felix Sommerfeld die de aanval op Columbus plande, dit is een van de versies van de aanval op Columbus New Mexico USA in maart 1916, waarbij hij probeerde de USA te provoceren, omdat ze wilden dat Mexico een oorlog tegen de USA zou krijgen, zodat het niet betrokken zou raken bij de oorlog in Europa, als ze de olie niet konden krijgen, dan moesten ze die nu maar vermaken.

Er is nog een andere episode van de poging van Duitsland om zich in de Mexicaanse politiek te mengen, toen het in 1917 aan Venustiano Carranza het beroemde Zimmermann-telegram zond, waarin de Duitse kanselarij Mexico aanbood om samen met het Japanse keizerrijk aan de kant van Duitsland de oorlog in te gaan, om zo de Verenigde Staten binnen te vallen.

Van alles wat wij genoemd hebben, inclusief de afwijzing van de Duitse optie, achteraan staat de Engelse magnaat die de Mexicaanse olie al domineert, plus de concurrentie tussen Rockefeller die de Mexicaanse olie wil domineren en het Duitse keizerrijk dat de Mexicaanse olie nodig heeft om zijn oorlog te voeren en een grote vloot heeft, die niet functioneert zonder olie, en de olie van het Turkse keizerrijk stroomt niet zoals verwacht, omdat de Engelsen in oorlog zijn met het Ottomaanse Rijk. De Duitsers verloren de oorlog dus zonder Mexicaanse olie.