Wie zal betalen voor de meest zelfdestructieve operatie op het Europese continent sinds de Tweede Wereldoorlog?

Wie zal betalen voor de meest zelfdestructieve operatie op het Europese continent sinds de Tweede Wereldoorlog?

door Andrea Zhok

Bron: Andrea Zhok & https://www.ariannaeditrice.it/articoli/chi-paghera-per-l-operazione-piu-autodistruttiva-sul-continente-europeo-dalla-seconda-guerra-mondiale

Notities over de Russisch-Oekraïense oorlog
 

1) In de nasleep van de invasie had Europa twee mogelijkheden.
Zij had de noodzakelijke sancties vergezeld kunnen doen gaan van een verzoek aan Zelenski en Poetin om onmiddellijk onderhandelingen te beginnen op basis van de twee fundamentele eisen van het geschil: de neutraliteit van Oekraïne en de naleving van de akkoorden van Minsk. Als Zelensky zich niet gedekt en verzekerd had gevoeld bij de voortzetting van de oorlog, had de vrede waarschijnlijk binnen een week bereikt kunnen worden.
 

Of, en dit was de keuze die gemaakt werd, Europa kon gaan zeggen dat Poetin de nieuwe Hitler was, een gek, een beest, het kon Oekraïne gaan bevoorraden met geld, instructeurs en zware bewapening, het kon een golf van gênante Russofobie ontketenen en het kon in deze lijn volharden totdat het zou zeggen (Borrell) dat de oorlog ter plaatse beslecht moest worden (diplomaten die zich als krijgers met andermans kont improviseren).
 

2) Door Oekraïne een vrachtwagenlading wapens te leveren, zonder enige garantie over waar die terecht zouden komen, heeft Europa voor zijn deur een krankzinnig oorlogsgebied geschapen, waaraan niet alleen het gewone leger en huurmilities deelnemen, maar ook paramilitaire groepen en clusters, die oncontroleerbaar zijn, autonoom optreden, vaak met meer terroristische dan militaire bedoelingen (zoals de bomaanslag op een school in Donetsk gisteren), en die nooit zullen gehoorzamen aan welke door Zelenski ondertekende vrede dan ook. Er is uitzicht (en dit is vanaf het begin een Amerikaans desideratum geweest) op een blijvend conflict, misschien na een wapenstilstandsverklaring een conflict van verminderde intensiteit, dat het Russische leger lange tijd bezig zal houden en zal leiden tot de totale vernietiging van Oekraïne - althans van dat ten oosten van de Dnepr.
 

3) Zoals altijd het geval is, hoe langer het conflict duurt, hoe meer er gerouwd wordt, hoe onherroepelijker de haat in de zielen geladen wordt, en hoe meer ruimte er komt om de laatste bedenkingen bij het voeren van de oorlog te laten varen (Rusland heeft geleidelijk het gewicht van het soort wapentuig dat gebruikt wordt opgevoerd, Oekraïne is begonnen Russisch grondgebied in de provincie Belgorod als doelwit te nemen). Wat de grens van de escalatie zal zijn, zullen wij zien.
 

4) Intussen hebben wij allemaal blindelings weggewuifd dat er in Oekraïne, naast gaspijpleidingen en kerncentrales, enkele van de grootste voorraden plutonium en verrijkt uranium ter wereld zijn. Kortom, wij spelen oorlogje, geleidelijk aan het escaleren, in een van de gevaarlijkste gebieden van de planeet wat de mogelijke algemene repercussies betreft. Het is nuttig te bedenken dat de afstand tussen Italië en Oekraïne hemelsbreed 1.500 km is, die tussen Oekraïne en de VS 7.500 km (met een oceaan ertussen).
 

5) Economisch gezien heeft Europa zichzelf de toegang tot overvloedige en matig geprijsde energiebronnen gegokt. Aangezien Europa het gebied in de wereld is dat het meest gericht is op industriële omschakeling en het minst bedeeld is met natuurlijke hulpbronnen, komt dit erop neer dat Europa een strop heeft gemaakt en zijn nek erin heeft gestoken. Europa steunt en voedt een oorlog voor zijn eigen deur, en dat niet alleen, het doet er alles aan om die oorlog lang te laten duren en alle betrekkingen met de rest van Eurazië voorgoed te verbreken. In wezen snijden wij ons af van dat deel van de wereld waarop wij economisch complementair zijn (Rusland voor grondstoffen, China voor basisindustrie, alle BRICS-landen als grootste markt ter wereld). Tegelijkertijd onderwerpen wij ons opnieuw en zonder alternatief aan een primaire concurrent met wie wij industrieel rechtstreeks concurreren, maar die, in tegenstelling tot Europa, energetisch autonoom is.
 

6) Nu dit punt bereikt is, heeft Rusland geen primair belang meer bij het bereiken van een snelle vrede. Economisch gezien betaalt het inderdaad een prijs, maar strategisch gezien wordt het de maatstaf van de wereld voor een "wraak" voor dat grootste deel van de wereld dat zich al tientallen jaren gepest voelt door de Amerikaanse bullebak. Deze strategische overwinning stelt Rusland in staat een substantieel bondgenootschap met China te cultiveren, een absoluut onoverwinnelijk en onbreekbaar bondgenootschap vanuit elk oogpunt: territoriaal, demografisch, economisch en militair.
 

7) Europa daarentegen heeft zijn eigen graf gegraven. Als de Europese regeringen er niet op de een of andere manier (en op dit ogenblik tegen hoge kosten) in slagen de betrekkingen met het resterende deel van Eurazië te herstellen, is haar lot bezegeld.
 

De twee eeuwen van wereldheerschappij die in het begin van de 19e eeuw begonnen, lopen roemloos ten einde. Reeds in de herfst zullen wij de eerste tekenen zien van wat een nieuwe, langdurige economische inkrimping belooft te worden, een inkrimping die, waarbij de Europese landen en bloc betrokken zijn, ongekende kenmerken zal vertonen, veel zwaarder dan de crisis van 2008, omdat er hier geen "garanties van financiële betrouwbaarheid" zullen zijn die de overhand zullen hebben.
 

Als Draghi, Macron, Scholz, en hun parlementaire rekwisieten vandaag in het gezicht kijken (in Italië bijna de hele parlementaire boog), is de enige vraag die overblijft: zal iemand betalen?
 

Wie zal betalen voor de meest zelfdestructieve operatie op het Europese continent sinds de Tweede Wereldoorlog? Zullen de muntautomaten van de journalisten die het propagandaverhaal hebben gevoed om de oorlog aan te wakkeren, boeten? Zullen de politici die de oorlog actief hebben gesteund of voor de diktaten van de premier hebben genuanceerd, boeten?
 

Of zullen zij tegenover de nieuwe werklozen en werkende armen opnieuw slagen in de goocheltruc om uit te leggen dat er geen alternatief was?