Trans-totalitarisme en liberale feministen

Trans-totalitarisme en liberale feministen

Konrad Rekas

Bron: http://www.elespiadigital.com/index.php/noticias/seguridad/38136-trans-totalitarismo-y-feministas-liberales

Laat ons één ding uitleggen. De schrijver zucht niet nostalgisch als hij de term "patriarchaat" hoort, en hij mist ook niet "de goede oude tijd toen gelukkige vrouwen hun leven doorbrachten in keukens, slaapkamers en kerken". Verschillen tussen de geslachten zijn weliswaar een biologisch feit, maar wat vandaag op zich een reactionair en gecriminaliseerd standpunt is - ongelijke behandeling, discriminatie of geweld tegen vrouwen - zijn ook bekende realiteiten, niet alleen historische. En de daders van vandaag, de echte onderdrukkers van de vrouw, zijn vooral het liberale, globalistische kapitalisme en de transgenderindustrie.

Neo-Patriarchaat - travestiet in plaats van gezinsman

Het hedendaagse begrip van patriarchaat gaat verder dan de Weberiaanse definitie van de macht van de vader over de gezinsleden. Als wij het neopatriarchaat van de 21e eeuw beschouwen, bedoelen wij de totaliteit van uitbuiting en onderdrukking van vrouwen door mannen, met inbegrip van deze travestieten die beweren "transvrouwen" te zijn. En dit is geenszins een hermetische kwestie, want de slogan van "gender-zelfidentificatie" is momenteel een van de belangrijkste postulaten van de culturele hegemonie.

Pseudo-feminisme met een Clinton gezicht

Hoewel deze nieuwe en agressieve belangengroep duidelijk vrouwen onderdrukt, worden haar beweringen vaak gesteund door liberale feministen, die vooral binnen de westerse massacultuur domineren. Het liberale feminisme komt neer op de coöptatie van vrouwen uit de hogere middenklasse onder de hooggeplaatste begunstigden van het kapitalistische systeem, de mondialisering en het imperialisme. Vanuit dit gezichtspunt zouden de juiste maatstaven voor het verval van het patriarchaat de vermannelijking van de vrouw zijn, de vervrouwelijking van de raden van commissarissen van wereldbedrijven, het aantal vrouwelijke generaals en, als laatste triomf, de verkiezing van de eerste vrouwelijke president van de hegemonische Verenigde Staten.

Dit soort feminisme, dat slechts een vrouwelijke versie is van het liberale culturele dictaat, verwijst graag naar de ervaringen van de historische strijd voor gelijkheid en de strijd van de suffragettes voor de erkenning van alle burgerlijke en politieke rechten van de vrouw. Deze slogans blijven tot op de dag van vandaag op de feministische agenda staan, vooral in staten die de politieke macht van vrouwen blijven beperken. Als gevolg daarvan worden zij met succes gebruikt voor globalistische hegemonische acties. Heel selectief, natuurlijk, zoals blijkt uit een vergelijking van de politieke en beroepsstatus van vrouwen in Saoedi-Arabië en andere met de VS geallieerde Golfstaten met de garanties voor politieke participatie en beroepsontwikkeling van vrouwen in de Islamitische Republiek Iran. Dit zijn echter geen kwesties die het liberale feminisme doordringen, kwesties die Hillary Clinton en Michelle Obama zouden willen aanpakken.

Bevrijding voor de uitverkorenen

Vrouwen die bevrijd zijn van het patriarchale werk van het huishouden vragen zich zelden af wie het eten klaarmaakt, wast, strijkt, voor hun kinderen zorgt en hun flat schoonmaakt. Dit is gewoonlijk het werk van andere vrouwen en het verschil wordt herleid tot het feit dat hun werk betaald wordt, meestal laag. In de ontwikkelde landen treffen deze processen vooral vrouwen uit etnische minderheden en immigrantenvrouwen. De overdracht van seksuele relaties van huishoudens naar sekswerkers maakt deel uit van hetzelfde proces. De sociale reproductie wordt aangewakkerd door de invoer van kinderen en bruiden. Vrouwelijke werknemers zouden rechtstreeks in dienst genomen kunnen worden om te bevallen, wat tot op zekere hoogte al gebeurt in het geval van de draagmoederschapsindustrie. Het feit dat een blanke middenklasse vrouw uit een centraal land niet deelneemt aan de sociale reproductie en de huishoudelijke taken, betekent niet dat de vrouwen niet meer uitgebuit worden, maar alleen dat de uitbuiting en de onderdrukking doorgaan tegen vrouwen die niet zo fortuinlijk zijn wat betreft klasse, ras en geboorteplaats. Deze overdrachten zijn mogelijk als gevolg van de mondialisering en haar componenten: onteigening, commodificatie en immigratie.

De periferieën zijn vrouwen

Het kritieke element van de mondialisering was een verschuiving van de industriële productie van de kernlanden naar de periferie en het ontstaan van een "mondiale lopende band" die grotendeels door de vrouwelijke arbeidersklasse werd bediend. De liquidatie van de plattelandsgemeenschappen in de ontwikkelingslanden was een noodzakelijke voorwaarde voor een dergelijke transformatie. Accumulatie door onteigening geschiedt rechtstreeks door gedwongen industrialisatie, die vaak gepaard gaat met oorlog en etnische zuivering. Een andere indirecte methode is de zogenaamde westerse "hulp", waardoor centra ontstaan die omringd worden door clusters van ontwortelde, goedkope of zelfs gratis arbeidskrachten, die hun vroegere landbouwactiviteiten hebben opgegeven en zich vastklampen aan rantsoeneringssystemen van voedsel, water en andere goederen die uit de centrale landen gezonden worden. Op die manier worden de meer gelijkmatig verdeelde taken van de sociale reproductie, die typisch zijn voor natuurlijke plattelandsgemeenschappen, vervangen door een inspannende primaire accumulatie, waarbij de vrouwen aan een dubbele uitbuiting worden onderworpen: van de mondialistische kapitalistische productie en binnen de gezinnen die volgens het kapitalistische patroon gereorganiseerd worden. In feite worden in het globaliseringsproces de gecommodificeerde vrouwelijke, raciale en klimatologische politieke elementen gebruikt om de winsten van de liberale wereldkapitalisten te maximaliseren.

Oorlogen en COVID tegen vrouwen

Dit is een bijzonder belangrijke vraag in crisissituaties, zoals oorlogen en de zogenaamde COVID-19 pandemie. De typische bewering van moderne imperialisten is dat zij "oorlogen voeren voor de rechten en de bevrijding van de vrouw", maar vrouwen zijn altijd de eerste slachtoffers van elk gewapend conflict.   Verkrachting en discriminatie zijn constante elementen van imperialistische agressies, zoals de oorlog in Vietnam. Het argument van de betere aandacht voor de rechten van de vrouw wordt vaak gebruikt om het racistische zionistische regime van Israël te rechtvaardigen, dat de nadruk legt op de gelijkheid van mannen en vrouwen in de Israëlische strijdkrachten. Vrouwelijke soldaten dienen in de bezette Palestijnse gebieden, waar zij zich bezighouden met georganiseerd geweld tegen Arabische vrouwen, waarbij zij geconfronteerd worden met de ambivalente houding van westerse liberale feministen.

De zogenaamde COVID-19 pandemie veroorzaakte de systemische crisis van de sociale reproductie, die echter meer de kapitalistische manier van leven trof dan de grondslagen van het liberale wereldkapitalisme. De verbeide perifere industrieën moesten nog harder werken om het consumptieniveau in de kernlanden op peil te houden. Vrouwen van rassenminderheden en immigrantenvrouwen vormden de meerderheid van de belangrijkste werknemers in sectoren als de zorg, de detailhandel, betaald huishoudelijk werk en schoonmaakdiensten in de ontwikkelde landen. Zij werden uitgesloten van de ingevoerde flexibele arbeidsregelingen of zelfs van de sociale beschermingsschilden, waarvan de werkende vrouwen uit de middenklasse konden profiteren. Maar ook bij hen werd de formele gelijkheid tegengesproken door de toegenomen reële last van het huishoudelijk werk.

Crisissituaties zoals oorlogen en pandemieën bewijzen de oppervlakkigheid van de vermeende afzwakking van de genderdiscriminatie. Deze dreiging neemt zelfs toe, en wordt met de enorme steun van het kapitaal, de politieke autoriteiten en de culturele hegemonie uitgevoerd als Het Nieuwe Gouden Kalf: HET TRANSGENDER.

Reeds tijdens de eerste, maar vooral tijdens de tweede golf van het feminisme (d.w.z. in de tweede helft van de 20e eeuw) is er een onderscheid ontstaan, dat tot op de dag van vandaag een sleutelrol blijft spelen, en ons begrip van het begrip "geslacht" beïnvloedt. Verschillen in ervaring, en dus in belangen, waren een voorbode van een toekomstig dubbelspoor en twijfel: kan het systeem doeltreffender veranderd worden door te strijden voor economische rechten, of is het nodig om vooral invloed uit te oefenen op het gebied van de Geocultuur. Hoewel gelijkheid dus een van de belangrijkste slogans en postulaten van de eerste golf was, werd het na verloop van tijd minstens even belangrijk voor de vrouwelijke kant om de verschillen tussen de seksen te articuleren: sociaal, biologisch en moreel. Na verloop van tijd opende dit de deur naar het onderscheid tussen geslacht en sekse.

Trans-Totalitarisme

Het niveau van werkelijk Trans-Totalitarisme werd uiteraard in etappes bereikt. Wij kunnen onder de sprookjes zetten die begonnen met een zin van Simone de Beauvoir, die altijd in het midden en zonder verder omhaal geciteerd wordt. Zoals toen de schrijver van "Het Tweede Geslacht" schreef dat "...als [de vrouw] niet bestond, de mannen haar wel uitgevonden zouden hebben" en er onmiddellijk aan toevoegde dat zonder vrouw "...zij los van de vindingrijkheid van de mannen bestaat". Daarom is het een duidelijke usurpatie om een agressieve doctrine op te bouwen, en de hele industrie op één enkele lijn die eigenlijk te maken heeft met de onmisbaarheid en onafhankelijkheid van de vrouw als wezen. Nee, de werkelijke bronnen zijn geheel anders en vloeien natuurlijk ook voort uit de logica van het liberale kapitalisme.  De sleutel was het creëren van een geschikte markt. Toen Janice G. Raymond in 1979 de opkomst beschreef van "The Transsexual Empire", het prille begin van de gigantische chemische, medische, erotische en amusementsindustrie, werd haar boek behandeld als een belangrijk maar niche-verhandeling over medische ethiek. Vandaag de dag wordt de waarde van deze sector van de economie alleen al in de VS geschat op 1,5 miljard dollar, en het boek van Raymond staat in de index, evenals de schrijver ervan.

Intussen zijn wij geconfronteerd met een intense vraagstelling, die veel verder gaat dan niet alleen de Beauvoir, maar ook veel vroege feministen van de tweede golf gedacht zouden kunnen hebben. In slechts een kleine vereenvoudiging zag de gedrukte volgorde er als volgt uit: biologisch en cultureel geslacht zijn niet precies hetzelfde, alleen het culturele geslacht telt, er is geen biologisch geslacht, het culturele geslacht is het juiste biologische geslacht. Er is maar een generatie voor nodig geweest om van de eerste, over het algemeen juiste, vaststelling uit te gaan en te komen tot de slotverklaring, die de logica, de wetenschap en het gezond verstand geweld aandoet. Gaandeweg werd transseksualiteit vervangen door transgenderisme, voor het eerst voorgekomen in 1992, de eerste zelfverklaarde "transgender persoon" in 1998, en sindsdien is het steeds sneller gegaan. Een voor een werden de afdelingen Vrouwenstudies al snel omgedoopt tot Genderstudies, waarbij ze van vrouwenzaken overgingen op het agressief promoten van zaken die voorheen alleen in termen van gender disfunctioneren begrepen werden. De politici volgden de geleerden. Hun manifest waren de Yogyakarta Beginselen, aangekondigd in 2006, en daarna verder uitgebreid, grotendeels in de richting van het samenvoegen van de mensenrechten met het beginsel van gender-zelfidentificatie. Dat is ook de richting van de culturele aanvallen, die sinds enkele jaren in een stroomversnelling komen en alle competente opvattingen over seksualiteit wegvagen, met inbegrip van feministische en zelfs lesbische standpunten, die nu als reactionair worden beschouwd.

Op het gebruik van een onjuist voornaamwoord in New York om te verwijzen naar een "transgender persoon" staat vandaag een boete van maximaal 250.000 dollar, en de Canadese provincie Ontario heeft strafrechtelijke aansprakelijkheid ingevoerd voor hetzelfde vergrijp. Met de Equality Act 2010 heeft het Verenigd Koninkrijk zijn anti-discriminatiewetgeving uitgebreid tot (trans)genderkwesties, en de wetgeving van Schotland gaat rechtstreeks in de richting van door de staat gegarandeerde zelfidentificatie op grond van geslacht, zonder medische raadpleging. In 15 staten en het District of Columbia omvatten de leerplannen van de meeste scholen "LGBTQ-inclusieve seksuele voorlichting", terwijl Californië, New Jersey, Colorado en Illinois het onderwijzen van de LGBT+ geschiedenis verplicht hebben gesteld. Het eerste document dat door president Joe Biden werd ondertekend was de Executive Order waarin er bij het Congres op werd aangedrongen om verordeningen te verbieden die het exclusieve recht van biologische vrouwen om aan vrouwensport deel te nemen garanderen. De leraren in Nieuw-Zeeland moeten onafhankelijk en zonder de ouders te raadplegen het gedrag van de leerlingen analyseren om kandidaten op te sporen en aan te moedigen om een verandering in de zelfidentificatie van het geslacht aan te kondigen. In het Verenigd Koninkrijk is tussen 2009 en 2019 het aantal kinderen dat door de openbare "Gender Identity Development Service" (GIDS) van de NHS naar puberteitsremmende "therapie" verwezen wordt, voor jongens met 1640% gestegen, van 40 naar 624, en voor meisjes met 5337%, van 32 naar 1740. Dit alles in het kader van een "join or shut up" strategie die in de eerste plaats tegen feministen gericht is (en vroeger ook tegen homo's en lesbiennes).

TERFisme - aartsvijand

Tegenwoordig worden de vrouwen niet meer naar de keuken en de kerk gestuurd. Noem ze gewoon TERFs, en er staan geen boetes of straffen op.  Transgender radicaal feminisme.  U hoeft geen feministe of zelfs maar een vrouw te zijn om gebrandmerkt te worden met dit nieuwe stigma van de donkerste reactie en fascisme. TERF is een lesbienne die weigert seks te hebben met een "transvrouw", een sportvrouw die geslagen wordt door een travestiet en een vrouw in de gevangenis die verkracht wordt door een andere. Het is duidelijk dat TERF's meisjes zijn die geen gebruik willen maken van de toiletten en kleedkamers die met jongens gedeeld worden, want op grond waarvan oordelen zij over het geslacht van die jongens?

Mannen in vrouwenkleren nemen alle sociale en culturele verworvenheden van vrouwen weg, die verworven zijn door generaties van suffragettes, golven van feminisme en progressieve en hervormingsgezinde vrouwenbewegingen.  Het neopatriarchaat in de landen van het centrum heeft vandaag de dag een verwrongen travestietengezicht over onze kinderen gebogen, zoals de versie voor de periferie een mondiaal corpo-kapitalisme blijft, gesteund door liberale feministen, die zonder dralen (samen met de meeste homo-organisaties) dapper in de voorste gelederen van de strijd tegen het TERFisme hebben gestaan, hoewel het bereiken van de universele erkenning van de bevredigde identiteit van de blanke burgervrouw niet zal neerkomen op het verslaan van het neopatriarchaat. Integendeel, zij zal deze bizarre en travestiete optie alleen maar steunen, uiteraard ten koste van de vrouwen uit de periferie en de centrale onderklasse, want de nieuwe meesters staan boven de sekseverschillen.

Seksuele missie

In deze situatie schijnen de belangen van degenen die belang stellen in werkelijke gelijkheid van vrouwen en de verdedigers van traditionele waarden samen te vallen.  Zonder beteugeling van het liberale globalisme is het onmogelijk om de gemeenschap weer op te bouwen, noch om werkelijk bestaande menselijke wezens van beide geslachten/geslachten authentiek te bekrachtigen. Het alternatief is erger dan verhullen, het vernietigt zeker de overblijfselen van menselijke waardigheid, en beledigt de intelligentie die onze soort geacht wordt te kenmerken. Tegenover het liberaal-totale transgenderisme-offensief blijft het innemen van het standpunt van de biologische werkelijkheid dus een soort tijdloze seksuele missie. Voor conservatieven en traditionalisten betekent dat druk om de genderproblematiek te herwerken op dezelfde manier als waar marxisten ooit mee te kampen hadden. Ook voor hen leek het verwoorden van vrouwenkwesties aanvankelijk onnodig, zelfs schadelijk, en kwam het rechtstreeks voort uit een vreemde, of zelfs vijandige, ideologische agenda. Evenzo is, uit het oogpunt van conservatieve waarden, de kwestie van de verdediging van de vrouwelijkheid tegen de aanval van het transgenderisme een absoluut noodzakelijke verfijning van het wezen van de menselijkheid en de persoonlijke waardigheid.

*Poolse journalist en econoom.