Germaanse marterstrijders

Germaanse marterstrijders

door Joakim Andersen

Bron: https://motpol.nu/oskorei/2022/11/26/germanska-mardkrigare/

Ancient Germanic Warriors van Michael Speidel is een ware schatkamer, zowel als militaire geschiedenis als inzicht in het wereldbeeld van onze voorouders. 

Zijn stelling is dat de Indo-Europeanen een aantal "krijgerstijlen" hadden en een rituele, sociale en mythologische relatie tot oorlog. Dit organische geheel en deze stijlen overleefden millennia lang, niet in de laatste plaats bij de Germanen. De meest bekende krijgerarchetypen vandaag de dag zijn de beer- en de wolfkrijger. Er zijn ook sporen van wilde zwijnen- en ravenkrijgers, onder andere (vergelijk Höfler's bespreking van edele dieren in de heraldiek). Tussen de twee bekende en de vele halfvergeten dierenkrijgers vinden we een interessante variant, namelijk de marterkrijger. De woeste en bloeddorstige dieren van de marterfamilie waren zeer geschikt voor krijgers om zich mee te identificeren. Speidel merkt op dat verschillende stammen de veelvraat als hun voorouder zagen, waaronder de Hunnen en de Indo-Europese Mitanni. Tegenwoordig staat de marter onder andere op het Kroatische wapen.

Het was een gevreesd dier met een bovennatuurlijk karakter. Zijn echte naam werd niet onthuld; "marter" is een zelfstandig naamwoord zoals "wolf" en "teddybeer". Speidel schrijft dat het samen kon voorkomen met bovennatuurlijke wezens, zoals zeepaardjes. Hij beschrijft ook vondsten van Germaanse marterhelmen en marterschilden, en citeert afbeeldingen van Germaanse krijgers met dierenvachten en veren op hun helmen. Ook hier raken we aan Höfler's studies naar de wortels van de heraldiek, waar een cultisch complex van ideeën over dieren en helmen in de namen terugkwam. Vooral uit de Frankische landen komen Germaanse namen voor als Mardhedin ("marterhoofddrager") en Marthelm ("marterhelmdrager"). Speidel ziet hierin een teken dat er naast beren- en wolvenkrijgers ook een krijgerstijl bestond die door marters was geïnspireerd. Naar het karakter van deze krijgers kunnen we vandaag alleen maar gissen, hoewel het een archetype lijkt te zijn dat enkele echo's heeft achtergelaten in onze eigen tijd (zoals alles van berenzwijnen tot op het lichaam geschilderde krijgers). Hier vinden we het populaire stripfiguur Wolverine, een eenzame wolf met zijn eigen versie van de bessenherderwandeling. Onder de vele toevalligheden van het verhaal, vinden we ook de naam van de laarzen die sterk geassocieerd werden met het huid-huid milieu en zijn meer gewelddadige elementen.

Als we Höfler volgen en aannemen dat de heraldische dieren beelden in Claudiaanse zin voorstelden, beelden met een betekenis, dan biedt Speidels boek een aantal waardevolle voorbeelden en de marter, de "bijter" of "slachter", is geen uitzondering.