Het jaar van de Permacrisis en de Euraziatische tegen-hegemonie

Het jaar van de Permacrisis en de Euraziatische tegen-hegemonie

Markku Siira

Bron: https://markkusiira.com/2022/12/29/permakriisin-vuosi-ja-euraasian-vastahegemonia/

Volgens Collins English Dictionary is het woord voor het jaar 2022 permacrisis, wat een langdurige periode van instabiliteit en onzekerheid betekent als gevolg van een reeks rampen. Volgens Alex Beecroft vat het woord "bondig samen hoe verschrikkelijk 2022 voor velen is geweest".

Aan de rand van Europa, in de historische regio van Rusland, is het grootste gewapende conflict sinds de Tweede Wereldoorlog aan de gang. De Amerikaanse proxyoorlog in Oekraïne roept herinneringen op aan de Cubaanse raketcrisis en de nucleaire dreiging van de Koude Oorlog. De bloeddorstige (nep)media van Finland zijn volledig betrokken bij het informatieoorlogsfront van het Westen.

De stijgende voedsel- en energiekosten hebben in veel landen de hoogste inflatie sinds de jaren tachtig veroorzaakt. Dit wordt in The Economist omschreven als "de grootste macro-economische uitdaging van het moderne tijdperk van centraal bankieren", hoewel het duidelijk is dat de acties van de grote kapitalistische kringen zelf de zoveelste economische crisis hebben veroorzaakt.

De grootste omwenteling is echter van geopolitieke aard. De naoorlogse wereldorde, geleid door de Verenigde Staten, is uitgedaagd, eerst door het Rusland van Vladimir Poetin, maar ook door de VS van Joe Biden en het China van Xi Jinping, met steeds zwakkere betrekkingen.

Het was voor de VS echter vrij gemakkelijk om de Europese landen in te schakelen in een bijna zelfdestructieve hybride oorlog tegen Rusland; de leiding van de euro zit immers in de zak van dezelfde vijandige elite als de politici in Washington.

In de hoofden van sommige Finse NAVO-fanatici heeft deze nieuwe komst van de "trans-Atlantische alliantie" het idee doen herleven van een opstandig Westen, dat uit het midden van de huidige crises nog zou oprijzen tot een nieuwe hegemonie.

In werkelijkheid is de kloof tussen het Westen en andere landen de afgelopen jaren alleen maar groter geworden. Het merendeel van de wereldbevolking woont in landen die de westerse sancties tegen Rusland niet steunen, en is niet geïnteresseerd in het "regionale conflict" in Oekraïne, laat staan in het voortdurende gesmeek om geld, wapens en sympathie van die corrupte destabiliserende acteur-president.

Het Chinese leiderschap van zijn kant verwerpt openlijk de "universele waarden" die de VS en hun partners vertegenwoordigen en waarop de westerse orde is gebaseerd. De divergentie tussen de twee grootste economieën ter wereld wordt werkelijkheid. Ook andere reeds lang bestaande geopolitieke zekerheden, zoals het Amerikaans-Saudische bondgenootschap van gemak, kraken.

Ook klimaatkwesties stonden dit jaar op de agenda, van overstromingen in Pakistan tot hittegolven in Europa en nu winterstormen in de VS en Japan. Wetenschappers mogen niet langer spreken van een "mini-ijstijd" veroorzaakt door een mogelijke tijdelijke luwte in de zonneactiviteit, maar we kunnen nog steeds wat weer en sneeuwrijke winters verwachten. Ondanks dergelijke vooruitzichten zijn groene politici bereid niet-duurzame besluiten te nemen op het gebied van energiebeleid.

De stijgende energieprijzen hebben de macro-economische instabiliteit verergerd. Begin 2022 stegen de consumentenprijzen al, toen de herstellende vraag werd geconfronteerd met postcyclische aanbodbeperkingen. Naarmate de energie- en voedselprijzen stegen, veranderde de inflatie van een tijdelijke opleving in een probleem op langere termijn.

Dus wat gebeurt er in 2023? Wordt de geopolitieke, energie- en economische crisisspiraal nog ingewikkelder? Op korte termijn is het antwoord volgens veel deskundigen somber. Een groot deel van de wereld zal in 2023 in een recessie verkeren, en op veel plaatsen zou de zwakke economische situatie ook de sociaal-politieke vooruitzichten kunnen verslechteren.

Er zijn een aantal redenen waarom 2023 een gevaarlijk jaar wordt. Als en wanneer het verhaal dat door de westerse media in stand wordt gehouden mislukt, wat zullen de "domme mensen" dan denken? Elke crisis schept nieuwe kansen en te midden van de huidige beroering krijgt een nieuwe internationale orde vorm. Wat gaan centrale banken en vermogensbeheerders doen? Zullen de tegen-hegemoniale krachten van Eurazië in opstand komen en de macht van het Westen omverwerpen?