Als we het wokisme niet omarmen, maakt dat ons dan transfoob?

Als we het wokisme niet omarmen, maakt dat ons dan transfoob?

Door Jill-Manon Bordellay
 

Bron: https://eurolibertes.com/lobbies/si-nous-nadherons-pas-au-wokisme-est-on-pour-autant-transphobe/

Het wokisme, dat in het midden van de jaren 2000 in de Verenigde Staten ontstond in navolging van de Black Lives Matter-beweging, is een sociale beweging, een ideologie die wereldwijd steeds meer belangstelling krijgt. Afgeleid van het woord "woke", "wakker", "éveillé", verwijst deze ideologie naar het zich bewust zijn van sociale rechtvaardigheid en racisme. De onrechtvaardigheden omvatten vrouwen, de LGBT-gemeenschap, zwarte mensen, immigranten, gediscrimineerd door racisme en seksisme. Het doel is om blanke bevolkingsgroepen bewust te maken: "white privilege" verwijst specifiek naar blanke, heteroseksuele mannen.

In het algemeen is "cancelcultuur" een onderdeel van het wokisme dat degenen die discrimineren op basis van geslacht en seksualiteit aan de kaak stelt en terzijde schuift. Het heeft dus tot doel personen met racistische, xenofobe, homofobe of transfobe uitspraken publiekelijk aan de kaak te stellen.

Jean-François Braunstein, emeritus hoogleraar epistemologie aan de Sorbonne-universiteit, hekelt in zijn boek La religion woke alle uitwassen van deze beweging. Voor hem is het verschil tussen de seksen in de eerste plaats biologisch, en niet slechts een sociale constructie. De biologie beweert immers dat er levende wezens zijn waarvan de voortplanting seksueel is en dit is met name het geval voor de menselijke soort.

Voor het wokisme is het lichaam een object geworden waarmee men naar believen kan doen en dat leidt tot bevrijding van het lichaam. Deze gendertheorie - waarin men zijn geslacht kan kiezen - is wijdverbreid in scholen. Een kind van 5 jaar kan zijn of haar geslacht kiezen, met name door de Franse wet van 2 augustus 2021 over bio-ethiek, die de wetgever in staat stelt een belangrijke kwestie aan te pakken, die van de intersekse of intersekse kinderen, in de nieuwe bepalingen van de wet op de volksgezondheid aangeduid als "met een variatie in de genitale ontwikkeling". Het wokisme heeft zo de gendertheorie gedeconstrueerd. Zoals journaliste Eugénie Bastié ons eraan herinnert, is "het vernederen van speelgoed de nieuwe modegril".

Deze beweging heeft volgens Jean-François Braunstein ook de neiging om het hele historische geheugen van de beschaving uit te wissen, een bijzonder nihilistisch proces.

Voor het wokisme bestaat er geen natuur, alles is cultureel. In naam van de strijd tegen discriminatie leert het "wokisme" waarheden die op zijn zachtst gezegd ongehoord zijn. De "gendertheorie" belijdt dat seks en het lichaam niet bestaan en dat alleen het bewustzijn bestaat. Evenzo stelt de theorie dat blanken racistisch zijn, maar dat geen enkele racist racistisch is.

Voor de aanhangers van het Wokisme bestaan er geen objectieve wetenschappen, geen wetenschappelijke waarheden, en de aanhangers van deze beweging vallen de westerse wetenschap en technologie aan. Voor Jean-François Braunstein is het Wokisme dus een sekte met riten en manifestaties die mensen aanmoedigen om vergeving te vragen omdat de mensheid zondig is, vooral wanneer zij bestaat uit blanke, heteroseksuele mannen. Maar deze religie kondigt geenszins een stralende wereld aan.

De poster met de afbeelding van een "zwangere man" heeft de ronde gedaan op de sociale netwerken en een nieuwe controverse ontketend rond Family Planning. Deze vereniging, die oorspronkelijk beweerde "een beweging van populaire en permanente opvoeding" te zijn, lijkt nu alle stellingen rond de gendertheorie aan te hangen. In feite zou een man alleen zwanger kunnen zijn als hij een baarmoeder heeft!

Toen de schrijfster J.K Rowling bezwaar maakte tegen de vervanging van het woord "vrouw" door "menstruerende persoon", werd zij beschuldigd van transfobie.

Het discours van de activisten roept op tot een absoluut primaat van genderidentiteit boven biologie (met het idee dat men zich tot vrouw of man kan verklaren, ongeacht de voortplantingsorganen), terwijl vrouwen in naam van inclusiviteit worden gereduceerd tot hun biologie (met zinnen als "menstruerend persoon").

In termen van taal bevinden transactivisten zich dus in de moeilijke positie dat ze het woord "vrouw" willen vervangen door anatomische termen, terwijl ze tegelijkertijd beweren dat alleen de genderidentiteit telt, en niet het biologische geslacht.

In de echte wereld bestaat er een bekend vooroordeel tegen mensen die zich niet identificeren met het geslacht dat hun bij de geboorte is toegewezen. Volgens een recente studie identificeert ongeveer 2,7% van de tieners in de Verenigde Staten zich als trans of genderdivers. Recente studies hebben de therapeutische mogelijkheden van spelavatars aangetoond voor veel queer mensen, die lijden aan hogere percentages angst en depressie als gevolg van de behoefte om zich te identificeren met hun geslacht. Een avatar is een digitale mens die ons vertegenwoordigt in een virtuele ruimte voor verschillende soorten ervaringen om ons eigen beeld of persoonlijkheid te stollen door transformaties teweeg te brengen en een plaats van verlangen te worden.

Hiermee kan iemand fysiek nabootsen wie hij wil zijn. Voor veel mensen wordt de coming out als queer voorafgegaan door een persoonlijke erkenning van de identiteit. Deze reis naar zelfrealisatie en genderidentiteit treft vooral jongeren.

We zullen moeten toegeven dat alles seksueel is, zoals Sigmund Freud zei, en dat dit N-dimensionale panseksualisme ongetwijfeld onze hele cultuur en dus ook onze spelling zal ondermijnen!