China, Iran en de beweging tegen de westerse hegemonie

China, Iran en de beweging tegen de westerse hegemonie

Markku Siira

Bron: https://markkusiira.com/2023/02/15/kiina-iran-ja-lannen-hegemonian-vastainen-liike/

De Iraanse president Ebrahim Raisi brengt momenteel op uitnodiging van president Xi Jinping een driedaags staatsbezoek aan China. Tijdens de reis zal een aantal samenwerkingsdocumenten worden ondertekend om het strategische partnerschap tussen beide landen, de "alliantie van leeuw en draak", te verdiepen en uit te breiden.

Tijdens de top van de Shanghai Cooperation Organisation vorig jaar in Samarkand, Oezbekistan, zei president Xi dat China de betrekkingen tussen China en Iran zal bekijken vanuit een "strategisch en langetermijnperspectief". De Iraanse regering heeft ook gezegd dat het bezoek van Raisi aan China "economische, politieke en strategische betekenis" heeft.

Als twee oude beschavingen in Azië zijn China en Iran nu belangrijke industriële machten en energieproducenten. De twee landen vullen elkaar economisch aan en hebben beide een sterke wil om zich te ontwikkelen; hun ontwikkelingsbehoeften zijn op veel gebieden verenigbaar.

China is al vele jaren de grootste handelspartner van Iran en Iran is een van de belangrijkste markten voor Chinese contracten voor buitenlandse projecten en voor de export van complete apparatuur en technologiepakketten. Tegelijkertijd is Iran een belangrijk land in het ontwikkelingsproces van het Chinese infrastructuurinitiatief Belt and Road.

China en Iran zijn ook beide tegenstanders van de Anglo-Amerikaanse hegemonie. Iran blijft het doelwit van strenge sancties, terwijl China het belangrijkste doelwit is van de "strategische repressie" van het Westen. Ondanks deze tegenslagen is er ruimte en potentieel voor de opkomst van landen als China en Iran buiten het Amerikaanse westerse blok en zijn invloedssfeer.

De intensievere wisselwerking tussen China en Iran heeft ook kenmerken die indruisen tegen de westerse hegemonie. Peking en Teheran staan een onafhankelijk buitenlands beleid voor en verdedigen met klem het beginsel van niet-inmenging door buitenstaanders in hun interne aangelegenheden. Soevereiniteit in de internationale context is in overeenstemming met de algemene trend van de tijd en draagt bij tot het pluralisme in de wereld.

China is van mening dat de wereld momenteel veranderingen ondergaat die in een eeuw niet meer zijn voorgekomen. Als gevolg van het optreden van Washington raakt de internationale structuur meer verdeeld en verandert. De grootste uitdaging voor de nabije toekomst is ongetwijfeld het verslaan van het kapitalistische model en het kortzichtige beleid van het Westen, dat gebaseerd is op het nulsomdenken.

In de huidige situatie staan de opkomende landen opnieuw voor historische keuzes. Tijdens de Koude Oorlog weigerden veel landen zich aan te sluiten bij de confrontatie van het blok en richtten zij de Niet-Gebonden Beweging op om een onafhankelijke en soevereine status na te streven.

Het is een mainstream politieke kracht die bewust wordt genegeerd door de Verenigde Staten en de westerse publieke opinie; tweederde van de VN-leden - meer dan de helft van de wereldbevolking - woont in niet-gebonden landen. China is de natuurlijke partner van deze landen, die hun lot hebben gedeeld met de ontwikkelingslanden.

Met zijn huidige acties tracht China bij te dragen tot het ontstaan van een nieuw, rationeler en wellicht rechtvaardiger mondiaal bestuurssysteem. Er lijkt ook plaats te zijn voor de Islamitische Republiek Iran en vele andere landen die ontberingen hebben geleden door toedoen van het Westen.