De chaotisering van de Amerikanen

De chaotisering van de Amerikanen

door Pierluigi Fagan

Bron: Pierluigi Fagan & & https://www.ariannaeditrice.it/articoli/la-caosificazione-degli-americani

De recente dubbelpost over de crisis van de westerse beschaving poneerde de Angelsaksische samenlevingen, de Verenigde Staten van Amerika, Groot-Brittannië en drie andere minder belangrijke, als een op zichzelf staand subsysteem. Wat de VS betreft, moet worden opgemerkt hoe, zodra het presidentschap van Trump voorbij is, het nieuws dat hier over die wereld wordt gegeven gewoon is verdwenen. Wat Groot-Brittannië betreft, scheppen sommige pro-Europeanen er af en toe genoegen in om de grote Britse ellende te vertellen door ze aan Brexit te wijten, maar meer ook niet. Uiteindelijk zijn we met de nieuwe regering "favoriete vrienden" van beiden geworden. In het Amerikaanse geval gaat het ook om de consistentie van de geopolitieke afstemming op de actualiteit in het Oekraïense conflict, een superpartijdig standpunt in de Italiaanse politieke opstelling die overigens volgens magere peilingen helemaal niet het meerderheidsgevoel van het land weerspiegelt. Dus over de VS valt vanuit binnenlands oogpunt niets te zeggen?

In 2022 maakte een Amerikaanse historica, gespecialiseerd in burgerconflicten (Historical Foundation of the States), een ophef door te beweren dat op basis van de literatuur van de algemene historische analyse een aantal crisispunten kon worden samengevat die het dreigende gevaar van een "stasis" uitbraak konden voorspellen. Volgens Barbara F. Walter zijn de huidige Verenigde Staten een perfecte kandidaat om in een burgeroorlog te belanden. Zij is gevolgd door andere auteurs en veel media-aandacht, zowel Amerikaanse als Britse, hebben het thema versterkt door het centraal te stellen in het publieke debat.

In een recent artikel van Caracciolo in La Stampa gebruikt de geleerde de uitdrukking "Vandaag de dag is Amerika niet meer geliefd. Hoe kan het anderen boeien?". Als goede snuffelaar van de tijdgeest heeft Caracciolo in zijn hoofdartikel in het laatste nummer van Limes, dat nu in de kiosken ligt, de waarheid van de epochale machtswisseling in de wereld al onder ogen gezien en erop gewezen dat de Verenigde Staten hun aura en daarmee hun soft power hebben verloren.

Dit wordt herhaald door George Friedman in hetzelfde tijdschrift, in de titel van zijn analyse "The United States is close to an internal collapse". Friedmans lijst noemt "sociale aanspraken op het toppunt van intensiteit, morele, religieuze en culturele kwesties", dan zijn er de bankfaillissementen, de strategische herzieningen richting globalisering, het grote Chinese vraagteken, donkere schaduwen op de Big Five van de online (die op volle toeren draaien) en de donkere progressieve lotgevallen van A.I., NASA die blijkbaar niet meer weet hoe je een astronautenpak moet maken, laat staan hem naar de maan sturen; er is nog steeds wrijving over migratiestromen en altijd sterk op raciale coëxistentie. Er is ook een diepe interstatelijke/federale crisis die reikt tot aan de rol van het Congres en het Hooggerechtshof. "Nooit in de geschiedenis is er zoveel woede en wederzijdse minachting onder Amerikanen geweest", is Friedmans verontrustende opmerking. Ze gaan elkaar echt te lijf over ditjes en datjes op echt pre-hysterisch niveau, als ze niet op elkaar schieten en op werkelijk bizarre manieren over dingen doen en praten (God, abortus, transseksuelen die slechts 0,5% van de bevolking zouden uitmaken, traditionalisme en progressivisme, pedofilie, surrealistische samenzweringen et varia).

Deze agitatie, die meer dan één belang heeft bij radicalisering, vindt zijn hel op het internet en de sociale media. Wat de sociale netwerken betreft, is het juist de vorm van anonieme interactie, met geschriften zonder gezichts- en gedragsuitrusting, gedwongen in ruimtes die meer weg hebben van een grap dan van een beargumenteerd discours (woke! christofascist!), de afzondering in kleine gemeenschappen van gemeenschappelijke denkers die elkaar opwinden, die brandstof geeft aan sintels die al branden. Radicalisering heeft tijd nodig om op te bouwen en ontmantelt niet snel, het legt wrok, steeds wrok, viscerale haat vast. Uiteindelijk gaat het niet meer om argumenten, maar om verharding.

Hoewel het een natie is van 330 miljoen mensen (met, naar schatting, 400 miljoen privé-wapens, vele van militaire kwaliteit) en ook met een zeer diverse samenstelling, heeft het de neiging om zich eenvoudigweg in tweeën te splitsen en de "wij versus zij" indeling voedt zijn eigen radicalisering door vereenvoudiging. Vereenvoudiging is immers een kenmerkende eigenschap van de empirisch-pragmatische Amerikaanse mentaliteit, d.w.z. een te grote nadruk op het doen in plaats van - of het onthouden van - het denken.

De levensverwachting in Amerika is sinds ongeveer tien jaar in vrije val: ze bedraagt nu 76,1 jaar (bij ons is ze vijf tot tien jaar langer). Grote sprongen voorwaarts in zowel kindersterfte als algemene sterfte: het aantal doden door vuurwapens is nu niet meer onder controle (in Amerika raken per dag meer dan 200 mensen gewond door vuurwapens, 120 worden gedood. Van deze 120 zijn er 11 kinderen en adolescenten), moord door tieners +40% in twee jaar, overdosis en misbruik van drugs, auto-ongelukken. Op scholen krijgen veel kinderen een gedragscursus voor het geval er iemand met een machinegeweer de klas binnenkomt. En goed dat ze pro-life zijn!

Op de 10de plaats voor theoretische rijkdom per hoofd van de bevolking staat de VS in werkelijkheid op de 120ste plaats voor inkomensgelijkheid (WB 2020), na Iran maar vóór Congo (DR). De sociale lift is al minstens dertig jaar kapot, ervan uitgaande dat hij vroeger echt werkte. Arme Amerikanen, in arme provincies, in zuidelijke staten, sterven tot twintig jaar eerder dan anderen. Afrikaanse Amerikanen sterven gemiddeld vijf jaar eerder dan blanken. Met slechts 4,5% van de wereldbevolking hebben zij 25% van de wereldbevolking in de gevangenis, een angstaanjagende grafiek van de toename in de afgelopen dertig jaar. Het Europese gemiddelde is 106 gevangenen per 100.000 inwoners, in de VS zijn het er 626, zes keer het wereldrecord. Hoewel zij minder dan 5% van de wereldbevolking hebben, geven zij 40% van het wereldtotaal uit aan militaire uitgaven (waarbij nog de binnenlandse bewapening moet worden opgeteld). Als men zich verveelt met geschiedenisboeken, hoeft men alleen maar naar de film- en televisieproductie te kijken om te beseffen hoe cultureel aantrekkelijk geweld daar is. Geweld is de behandeling van sociale tegenstellingen, een pre-beschaafde houding.

Met als sociale norm het vrije nastreven van geluk in een sociaal-economische succesversie op basis van individuele kwaliteiten bij het verdienen van geld, zonder idee hoe het spel in elkaar zit, zonder traditie van Europees denken en analyseren (bijv. door klassen), wordt deze massa verschoppelingen, die vaak in onmenselijke omstandigheden leven, duidelijk boos wanneer ze niet verdoofd worden door TV-alcohol-drugs-drugs, door de verschillende elites gerekruteerd om nu dit, nu dat burgerrecht te steunen of te bestrijden. Dat voedt deze storm van wederzijdse haat op het niveau van "waarden", of die nu van de rede of traditie zijn, maar nooit economisch-sociaal.

De "blanken" zijn nu 58% maar in 1940 waren ze 83% en in 1990 weer 75%, de trend is duidelijk. Het is al bekend dat zij hun absolute meerderheid zullen verliezen in 2044, over twee decennia. Slechter voor het WASP-aandeel binnen de 'blanke' cluster, met een hogere gemiddelde leeftijd, in vol ornaat Fort Apache.  

Een peiling uit 2022 gaf 40% onder Dems en 52% onder Reps, voor het scheiden van rode en blauwe staten in een soort ideologische afscheiding en lokale politiek-juridische handelingen, en de traditionele praktijk van -gerrymandering-, een soort afstemming van kiesdistricten om de overwinning van bepaalde kandidaten vooraf te bepalen in de vormen van vertegenwoordiging die nooit proportioneel zijn, lijkt de laatste jaren deze kant op te gaan. Sommige afgevaardigden propageren al een tijdje het idee om de stemgerechtigde leeftijd te verhogen om te voorkomen dat jongeren stemmen naar de Dems brengen. Dit idee van een territoriaal-ideologische scheiding is ongekend en geeft een idee van de diepte van de maatschappelijke kloof. Het wederzijds in diskrediet brengen van de lokale en federale vertegenwoordigers van de twee partijen is op zijn hoogtepunt.

Bovendien is de vertrouwensbreuk zeer breed: kerk, politie, journalisten, intellectuelen, de academische wereld en de scholen zelf, en natuurlijk de politici, die vaak eigenlijk maatschappelijke positiezoekers zijn die tot alles bereid zijn. De guerrillaoorlog die wordt gevoerd over de legitimiteit van de stemmingen, zou kunnen leiden tot een hypothese over de "contingente stemming", waarbij bij gebrek aan een duidelijke uitspraak (d.w.z. betwist) elke staat een stem krijgt, waarbij de meerderheid van de staten (die echter een kleinere bevolking hebben) republikeins is, hier wordt de intentie die steeds vaker uit bepaalde monden komt bewaarheid: "Wij zijn een republiek, geen democratie", wat overigens een klare waarheid is.

Uit studies van Princeton en Northwest over de inhoud van wetten die tien jaar geleden door het Congres zijn aangenomen, blijkt bovendien dat de Verenigde Staten een oligarchie zijn en geen democratie. Het is deze oligarchie die er belang bij heeft de onderwereld in brand te steken, waar het volk vecht over kwesties van burgerrechten, ras, seksuele voorkeur en niet over sociale rechten, levenskwaliteit, inkomensherverdeling en daarmee samenhangende macht.

Is er enige basis om deze voorspelling van een hypothetische burgeroorlog te verifiëren, een voorspelling die gezien de grote mediabelangstelling in Amerika van het "zelfvervullende" soort dreigt te worden? Er zijn genoeg redenen om daaraan te twijfelen, mits men zich barricades en wijdverbreide straatrellen voorstelt die gepaard gaan met binnenlands terrorisme. Maar hoewel de analyse dieper moet gaan dan een post toelaat, bevestigt deze specifieke analyse van de interne crisis in de Amerikaanse samenleving dat het hart van de westerse beschaving in een diepe crisis verkeert.

Daarom zouden de Europeanen er goed aan doen de trans-Atlantische banden te verbreken; de Amerikanen zijn voorbestemd voor een voortdurende inkrimping van de wereldmacht, terwijl ze intern steeds meer doordraaien over alles, behalve over de steeds groter wordende ongelijkheid, een dodelijke ziekte voor elke samenleving.

Veel van de hier kort beschreven perverse fenomenologie heeft onze samenlevingen al besmet. Van het globalisme-neoliberalisme tot het eendimensionale gezeur over burgerlijke en niet-sociale rechten dat de traditionalistische reactie opwekt, de hele beeldspraak die doorsijpelt uit tv-series en films, het hele internet en de logica van de sociale die voortkomt uit een precies behavioristisch psycho-cultureel milieu (d.w.z. gericht op beheersing van gedrag en cognitie, alles behalve "intelligentie"), de Europese en Italiaanse heropleving van de wapenproductie en -handel, de reeds sinds het begin van de jaren zeventig geplande democratische vernietiging, demagogie, agressieve onwetendheid de drastische kwalitatieve achteruitgang van de elites, het verdwijnen van de intellectuele functie, simplisme, kinderlijk technologisch enthousiasme, een irrationeel geloof in de rol van de technologie, epidemieën van sociale eenzaamheid en depressie, drugsverslaving, plastificering van het lichaam en neurale manipulatie. De crisis van het Angelsaksische centrum van het westerse systeem heeft al lang het hele beschavingsgebied bestraald, zelfs als de culturele, sociale en historische antropologie heel anders zou zijn.

Het zou raadzaam zijn een scheiding te gaan plannen, een splitsing van lotsbestemmingen, een heroprichting van het Westerse zijn die de Angelsaksische parenthese sluit. Reizen door complexe tijden met deze mensen aan het roer kan zeer gevaarlijk zijn.

[Aangezien in het econocratische systeem elk probleem een bron van mogelijke winst is, ligt hier het bordspel klaar dat de Tweede Amerikaanse Burgeroorlog simuleert met Captain America vs Iron Man. Dit is ook hoe de mentale aannames in het wereldbeeld worden gecreëerd, door sociale conflicten te 'gamen'].