Duitsland: 25 Jaar Hippiestaat

Duitsland: 25 Jaar Hippiestaat

door C. Jahn

Bron: https://www.pi-news.net/2023/10/25-jahre-hippie-staat/

Bottoms up: Vandaag 25 jaar geleden nam de Rood-Groene Partij de macht over in Duitsland. De gevolgen zijn bekend.

Op 27 oktober 1998 werd Gerhard Schröder tot kanselier gekozen. Met Joschka Fischer als vice-kanselier namen de Roden en Groenen nu voor het eerst de macht in Duitsland over. Schröder en Fischer legden in veel opzichten de basis voor de totale sociale, politieke, etnische en in toenemende mate ook economische herstructurering van de Bondsrepubliek. De volledig groen geworden Angela Merkel zette dit revolutionaire beleid niet alleen naadloos voort, maar voerde zelfs de totale reconstructie ervan door met een radicalisme dat nooit eerder voor mogelijk werd gehouden. Onze huidige geel-rood-groene regering zet deze extreme koers van het Merkel-tijdperk onveranderd voort. Al 25 jaar lang wordt in Duitsland dus naadloos een radicaal rood-groen ideologisch beleid gevoerd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de resultaten van dit politieke radicalisme nu steeds duidelijker worden in het dagelijks leven van de mensen.

Maar wat zijn precies de ideologische fundamenten van dit beleid? Gerhard Schröder en Joschka Fischer zijn, net als de hele rood-groene beweging sinds het eind van de jaren 60, gevormd door de ideeën van het hippietijdperk - de intellectuele wereld van de 80-jarigen van vandaag, die vreemd genoeg tot in het heden is blijven bestaan.

Zoals bekend liggen de politieke fundamenten van de hippiebeweging in het maoïsme van de Rode Chinese Culturele Revolutie (1966-1969): alleen als al het "oude" vernietigd is, kan de "nieuwe" mens gecreëerd worden op de ruïnes van het "oude" - dat was de kerngedachte van de Culturele Revolutie. In de Westerse wereld werd dit oorspronkelijk Oost-Aziatische idee weerspiegeld in een jeugdbeweging die net als in Oost-Azië - zij het minder gewelddadig - alle voorgaande tradities in twijfel trok en alles wat "oud" was de oorlog verklaarde. "Vertrouw niemand boven de 30" was een politieke slogan in het hele Westen, of men nu in het post-nationaalsocialistische Duitsland woonde, in het neutrale Zwitserland of in de zegevierende geallieerde macht, de VS. Het vaak beweerde verband tussen de hippies en een vermeende herwaardering van het nationaalsocialisme als vermeende aanleiding voor de '68 beweging is daarom niets anders dan een Duitse legende.

Strijd tegen de burgerlijke klassenvijand

Net als in het Oost-Aziatische maoïsme was de agressiviteit van de beweging vooral gericht tegen de burgerlijke klassenvijand. De politieke eis om het "oude" te vernietigen verwees daarom ook in het Westen naar uitsluitend burgerlijke - niet proletarische en boeren - tradities: Mensen zagen af van "burgerlijke" manieren en beleefdheden, vervingen "burgerlijke" kleding zoals pak en stropdas door allerlei frutsels, lieten hun haar lang groeien uit protest tegen het "burgerlijke" ideaal van een verzorgd uiterlijk en rebelleerden tegen het "burgerlijke" gevoel van orde met gevierde wanorde, te beginnen in hun eigen kinderkamer. En in overeenstemming met maoïstische stelregels werd de omkering van het gezag in praktijk gebracht: leerlingen beledigden hun leraren, kinderen hun ouders.

Daarnaast was er het grote probleem van de drugs: de drugs werden Duitsland binnengesmokkeld en illegaal verkocht, meestal door Turkse gastarbeiders, en werden in hippiekringen gezien als een andere wenselijke verwerping van de klassieke, humanistische "burgerlijke" karakterwaarden, volgens welke de mens groeit van zijn uitdagingen, hij deze uitdagingen moedig moet aangaan en de toevlucht tot verslavende en wereldontsnappingsdrugs van alle soorten wordt gezien als zielige lafheid tegenover de realiteit van het menselijk bestaan.

Al deze ideologische ideeën van het hippietijdperk vonden geleidelijk hun weg naar de politiek, te beginnen met het kanselierschap van Willy Brandt en later ook onder Helmut Kohl, die vanaf het begin de standvastigheid miste om de "spiritueel-morele ommekeer", die al in 1982 dringend nodig was, daadwerkelijk door te voeren. In 1998 kwamen Gerhard Schröder en Joschka Fischer aan de macht, de generatie die sinds 1968 was opgegroeid in het bewustzijn de "nieuwe mens" te belichamen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze generatie meteen nadat ze aan de macht waren gekomen, de "nieuwe mens" in heel Duitsland begon te introduceren.

Gewenste "onbeschaafdheid"

Het feit dat miljoenen Turkse gastarbeiders slechts één jaar na de rood-groene machtsovername genaturaliseerd werden, maakte deel uit van dit concept om "nieuwe mensen" in Duitsland te creëren: de Turken, die in de jaren 60 al veel gewelddadiger, onopgevoedder en cultureel minder vertakt waren dan Duitsers, werden in de door Maoïsme beïnvloede politieke kringen van het hippietijdperk gezien als de belichaming in levende lijve van de wenselijke "onbeschaafdheid". Het feit dat onze hippiestaat er nog steeds de voorkeur aan geeft om mensen uit Afrika en de Arabische wereld naar Duitsland te importeren, die geneigd zijn tot geweld, ongeschoold en crimineel zijn en in het algemeen nogal ver van de beschaving afstaan, is dus geenszins irrationeel, maar kan vrij rechtstreeks uit de ideeënwereld van de 68ers worden afgeleid.

De enorme expansie van de drugshandel in Duitsland sinds 1998 kan ook alleen maar verklaard worden met het oog op de ideeën over het leven van de late jaren '60. Hetzelfde geldt voor de toenemende neiging van onze staat tot willekeur, sowieso in het asielrecht en recentelijk ook bijzonder opvallend in het voorbeeld van de klimaatstickers: de hippiestaat verwerpt wetten idealiter, omdat wetten "regels" en "voorschriften" vertegenwoordigen die orde scheppen en in zoverre het "burgerlijke" gevoel van orde dienen. In de politieke filosofie van de hippies moeten dergelijke vaste "regels" die voor iedereen bindend zijn, eerder vervangen worden door discussies en vrijwillige overeenkomsten. Het is dan ook precies deze mentale wereld waarin onze hippiestaat vandaag de dag nog steeds gevangen zit, die ertoe leidt dat geldige wetten niet worden gehandhaafd, informele "vrijwillige" overeenkomsten, vermeende "waarden" en etnische parallelle rechten aan juridische betekenis winnen en de voormalige rechtsstaat, zoals die zeker nog tot in de jaren '90 in de Bondsrepubliek bestond, steeds herkenbaarder in een politieke willekeur ontaardt.

Hoe lang zal de hippiestaat nog blijven bestaan?

En natuurlijk komen we de hippiestaat ook tegen in de toenemende onverzorgdheid en wanorde van de openbare ruimte in het Duitsland van vandaag, de graffiti op elke huismuur, de verwaarloosde parken - allemaal schoonheidsidealen uit de hippietijd.

De lijst is eindeloos: Het steeds slechter wordende schoolonderwijs, de afkeer van de staat voor "burgerlijke" waarden zoals ijver, prestatie, onafhankelijkheid en, daartegenover, de criminele speelruimte die onze staat geeft aan linkse chaos, islamitische hooligans, drugsdealers, dievenbendes en andere belichamingen van het "onbeschaafde" en "onbeschaafde" - zonder kennis van de intellectuele wereld van de hippies zouden al deze hoogst merkwaardig lijkende gedragingen van de staat volstrekt onbegrijpelijk zijn.

25 jaar hippiestaat: als je het Duitsland van 1998 vergelijkt met het Duitsland van 2023, is het niet moeilijk om de geschiedenis te beoordelen aan de hand van dit vreemde tijdperk. Maar hoe lang zal dit zo doorgaan? Uiteindelijk leeft ons huidige staatssysteem de visioenen van de 80-jarigen van vandaag. De jongere generatie wordt echter steeds meer geconfronteerd met de praktische gevolgen van deze rijkelijk dolende denkwereld. Vroeg of laat zal dus vooral de jonge generatie zich afvragen of de sociale overpeinzingen van opa en oma eigenlijk wel hun eigen dromen zijn.