Oorlogskapitalisme maakt plaats voor totale technocratie

Oorlogskapitalisme maakt plaats voor totale technocratie

Markku Siira

Bron: https://markkusiira.com/2024/10/24/sotakapitalismi-raivaa-tilaa-totaaliteknokratialle/

Professor Fabio Vighi van de Universiteit van Cardiff, die net zo gewend is om Jean Baudrillard te citeren als om Hollywood-hokum te analyseren, heeft zich in ieder geval niet aangesloten bij het Westen™ in de informatieoorlog tegen de rest van de mensheid (zoals bijvoorbeeld de Sloveense “popfilosoof” en ultralinkse Slavoj Žižek heeft gedaan), maar benadert de voortdurende crisis van het kapitalisme vanuit een meer (on)realistisch perspectief.

Zoals de deprimerende Hollywoodfilms uit de jaren zeventig al voorspelden, wint uiteindelijk 'niemand, de ene kant verliest alleen langzamer dan de andere'. De megacrisis die toen al vorm aannam, was voor Vighi een teken van “een structurele en binnenkort wereldwijde sociaaleconomische, culturele en psychologische catastrofe die nu een fase van snelle escalatie ingaat (hoewel Hollywood deze keer de ineenstorting volledig ontkent)”.

Vighi, die ook verstand heeft van economie, heeft keer op keer herhaald dat het cynische systeem waarin we leven “vandaag de dag alleen overleeft door het effectief vermarkten van noodsituaties: pandemieën, militaire conflicten, handelsoorlogen en andere rampen die geduldig in de rij staan te wachten”.

Alle soorten chaos en instabiliteit worden bewapend ten voordele van de geldmacht, omdat “problemen van mondiaal belang de enige overgebleven troef zijn van een beschaving die aan het instorten is”. Het kapitalisme is afhankelijk geworden van een “ononderbroken reeks geopolitieke schokken” die dienen als alibi om door te gaan met het creëren van “activa” uit het niets en deze te “kanaliseren” naar de aandelenmarkt.

Een door schulden gedreven economisch systeem is een “simulatiespel dat constant trauma's vereist”. Het kapitaal “kannibaliseert nu met geweld zijn eigen toekomst in een wanhopige poging om zijn insolvabiliteit te verbergen - een truc die alleen werkt zolang het fiatgeld dat de obligaties vertegenwoordigen niet wordt teruggevorderd als waardepapier” (en wie zou dat doen?).

Vighi, ook een filmwetenschapper, gelooft dat deze criminele Truman Show nu “het punt nadert waar de zeilboot de nepkartonnen horizon raakt”. Maar waar kunnen we ontsnappen aan deze wrede (kunstmatige) realiteit?

Het onderliggende probleem zou inmiddels duidelijk moeten zijn, “de kampioenen van de globalisering verdrinken in schulden en onproductieve consumptie”. Voor Vighti is dit niet zonder ironie, aangezien “de emittent van de mondiale reservevaluta sterft aan dezelfde ziekte die het decennialang aan andere landen heeft toegebracht, door ze leeg te zuigen”.

De machtigste natie ter wereld, de Verenigde Staten, is “verwikkeld in een vergeefse en rampzalige strijd om de ineenstorting van haar wereldwijde hegemonie te voorkomen door te proberen de schuldenlast van Sisyphus te laten circuleren”. De supermacht heeft nu “de hulp van inflatie nodig om haar onhoudbare acties verborgen te houden voor het daglicht” en “om te voorkomen dat de groeiende massa obligaties hun junk karakter onthullen”.

Er is dus een “existentiële strijd in de financiële kringen, die steeds meer manipulatieve, irrationele en destructieve maatregelen vereist”. Aangezien een groot deel van de kapitalistische wereld wordt gedekt door Amerikaanse staatsschulden, lijkt het legitiem om te concluderen, in Amerikaans understatement, dat “de stront de wereldwijde ventilator heeft geraakt”.

De neergang van het Westen heeft veel geopolitieke actoren ertoe gebracht zich pragmatisch terug te trekken uit het spel dat wordt gedicteerd door de insolvente gastheer. Het lopende proces markeert het einde van de dominantie van de dollar, maar de doodsstrijd heeft “intrasystemische conflicten (in Oekraïne en het Midden-Oosten) uitgelokt die gemakkelijk zouden kunnen escaleren en grote aantallen mensenlevens op de planeet zouden kunnen vernietigen”.

De kapitalistische corporatocratie die het Westen domineert, probeert haar economische hegemonie te behouden door oorlogen, confrontaties en andere wereldwijde noodsituaties te sponsoren.

Waarschijnlijk maken alle machten, groot en klein, zich zorgen over de situatie achter de schermen, want zelfs nu we naar een 'multipolaire wereld' gaan, is er al een nieuwe economische infrastructuur in de maak die gebaseerd is op digitale valuta, waarin Schmittiaanse 'vrienden en vijanden', ondanks hun meningsverschillen, allemaal meedoen.

De wereldbevolking is al succesvol voorbereid op burgeractie door middel van een kroningsnoodtoestand. De technocratieën van de nabije toekomst zullen in staat zijn om de massa's effectiever te manipuleren en zelfs extreem geweld te normaliseren, in realtime gevolgd door afgestompte burgers op de schermen van slimme apparaten, zoals in het geval van de genocide in Gaza.

Volgens Vighi lijken mensen steeds meer op “zombies die hun grimmige lot tegemoet marcheren”, starend naar hun smartphones. Door de technologische afhankelijkheid kan er 'daarbuiten' van alles gebeuren: kleine kinderen kunnen worden verpletterd onder democratische bommen die zijn geproduceerd door ethische wapenfabrikanten en goedgekeurd door liberale regeringen die het vertrouwen van 'fatsoenlijke burgers' hebben verdiend.

Vighi probeert na het herhalen van zijn argumenten altijd (misschien een beetje ontmoedigd?) te suggereren dat “we dringend manieren moeten vinden om de menselijke geesten te deprogrammeren”, want anders “zal zelfs het geluid van een kernexplosie hen niet uit hun opgeleide instemming kunnen schudden”.

Toch heeft ook hij opgemerkt dat “sinds het grote coronetexperiment het werelddorp steeds meer bewoond wordt door vreemde wezens die geprogrammeerd zijn om te discussiëren over voornaamwoorden in plaats van kritisch te zijn over de destructieve processen van de moordmachine die kapitaal heet”. Maar hoe kunnen gewone mensen invloed uitoefenen op de oorlogen van de bankiers?